خواصيت درماني و غذاي پياز

[✘ றДƬДᗡØЯЄ ✘]

یاز نوعی گیاه غده‌ای گوشتی و زیرزمینی از خانواده لاله است و نام علمی آن ALLIUM CEPA L می باشد. عموماً، پیاز به بخشی از گیاه اطلاق می شود كه هر گیاهی از طبقه آلیوم ها دارای آن است. اما معمولاً منظور از پیاز، گیاه تند مزه ای است كه بوی تندی هم دارد و در تهیه انواع غذاها به عنوان نوعی ماده ی طعم دهنده از آن استفاده می كنیم.

به كرات مشاهده شده كه هرچه پوست پیاز، زیادتر و كلفت تر باشد، زمستان طولانی تر و سخت تر خواهد بود. این امر نشان دهنده این است كه طبیعت برای حفظ گیاه پیاز از سرمای سخت زمستان، از پوشش های ضخیم برای پوشاندن پیاز استفاده می نماید.

پیاز یكی از قدیمی ترین گیاهان زراعی بوده كه از هزاران سال قبل، به عنوان طعم دهنده ی غذاها و همچنین دارو از آن استفاده می شده است.

در حدیثی از رسول اکرم(ص) وارد شده است که فرموند: وقی که وارد شهر و محلی شدید، از پیاز آنجا بخورید تا بیماری آن محل را از شما دور سازد.


خواص پیاز:

- دانشمندان علم گیاه‌شناسی معتقدند که، مصرف پیاز خام برای رفع ناراحتی‌های حاصل از آشامیدن آب‌های مختلف در هنگام مسافرت و جلوگیری از ناراحتی‌های ناشی از هوای آلوده، مفید می‌باشد.

- پیاز خام، برای پوست، موهای سر، کلیه‌ها و مثانه مفید است.

- پیاز پخته، ملیّن (نرم کننده) است و برای کسانی که روده‌ی ضعیفی دارند، غذای مناسبی است. البته سرخ کردن پیاز با روغن، آن را سنگین می‌ نماید، مگر آنکه زیاد سرخ نشود و روغن کمی مصرف گردد.

- پیاز نیز مانند سیر خاصیت ضدعفونی دارد و قادر است از تجمع پلاكت ها جلوگیری كند و در تجزیه ی فیبرین(لخته ی خون) دخالت نماید.