بازی آنلاین
آپلود عکس
23-12-2020، 11:05
ﺩﯾﮕﻮ ﺁﺭﻣﺎﻧﺪﻭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ( ﻣﺘﻮﻟﺪ ۳۰ ﺍﮐﺘﺒﺮ ۱۹۶۰ ﺩﺭ ﻭﯾﻼ ﻓﯿﻮﺭﯾﺘﻮ، ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﭘﺎﺗﺮﯾﺪﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﺎﻟﺖ ﺑﻮﯾﻨﺲﺁﯾﺮﺱ)، ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﯿﺴﺖ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻨﯽ. ﻭﯼ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺩﻫﻪ ﻧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻣﯽﺩﻫﺪ. ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۶، ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺭﺍ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۰ ﺑﻪ ﻧﺎﯾﺐﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ.
ﺩﯾﮕﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﯾﺎﻓﯿﻮﺭﺗﯿﻮ ﺑﺎ ﺗﻮﭖ ﭼﻬﻞ ﺗﻜﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﻣﯿﭙﺮﯾﺪ!ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﯿﺰﯾﻚ ﺑﺪﻧﯽ ﺍﺵ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﻜﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮﺩ!
ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺳﺮﻣﺮﺑﯽ ﺗﯿﻢ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻨﯿﻮﺱ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ،ﻓﺮﺍﻧﺴﯿﺲ ﻛﻮﺭﻧﺨﻮ، ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻛﺮﺩ!ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻮ ﺷﻚ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺯ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ ﺍﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻮ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺮﺑﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﯾﻦ ﭼﭗ ﭘﺎﯼ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﺮﻡ ﺷﺪ.
ﺩﻳﻪ ﮔﻮ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺑﺎﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﮑﻨﺎﻥ ﻧﺴﻞ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻳﻲ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﭘﺮﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ. ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺁﺭﺟﻨﺘﻴﻨﻮﺱ ﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ 15ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻴﻢ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﭘﻴﻮﺳﺖ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ 17ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻳﮏ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎﺯﻱ ﮐﺮﺩ.
ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎﺯﻱ ﺳﺎﺯﻱ، ﭘﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮﻱ، ﻗﺪﺭﺕ ﺣﻔﻆ ﺗﻮﭖ ﻭ ﻫﻮﺵ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﺗﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ، ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﻱ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻲ، ﺣﻔﻆ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﭖ ﻋﺎﻟﻲ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﮏ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﻴﺴﺖ ﻃﺮﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﺑﻮﺩ ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻣﺮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ «ﺳﺰﺍﺭ ﻣﻨﻮﺗﻲ» ﻣﺮﺑﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺩﻳﻪ ﮔﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭﺵ ﻭ ﻧﺎﭘﺨﺘﮕﻲ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﻲ ﺍﺯ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ 78 ﺩﺭ ﻟﻴﺴﺖ ﺗﻴﻢ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ، ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ 79 ﺗﻮﮐﻴﻮ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﺎﺧﺖ ﻭ ﺗﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ.
ﺩﯾﮕﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻓﻮﻕ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺗﯿﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ 136 ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﻃﻌﻢ ﺷﻜﺴﺖ ﺭﺍ ﻧﭽﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﯿﻢ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ 20 ﺍﻛﺘﺒﺮ 1977 ﺩﺭ ﻟﯿﮓ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻭﻝ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻑ ﺭﯾﻮﺭﭘﻼﺕ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻫﺮﭼﻨﺪ 2-1ﻃﻌﻢ ﺷﻜﺴﺖ ﺭﺍ ﭼﺸﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺁﻏﺎﺯﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻃﻼﯾﯽ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺍﻭ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﻛﺎ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪ ﻭﺗﯿﻤﻬﺎﯼ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ،ﻧﺎﭘﻮﻟﯽ ﻭ ﺳﻮﯾﺎ ﺗﯿﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻜﻨﯿﻚ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻭ ﭘﺎﯼ ﭼﭗ ﺟﺎﺩﻭﯾﯽ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﮐﺎﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺮﻳﺪ ﺍﻭ ﭘﻮﻝ ﺧﻮﺑﻲ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﮐﻮﺭﺩ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ 28ﺑﺎﺯﻱ، 40 ﮔﻞ ﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1981 ﺑﺎ ﺑﻮﮐﺎﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺷﺪ. ﮐﻢ ﮐﻢ ﻧﺎﻡ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻨﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﺒﻠﻎ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﺎﻟﺖ ﮐﺎﺗﺎﻟﻮﻧﻴﺎ ﺑﺮﺩ. ﺍﺯ ﺳﺎﻝ 1982 ﺗﺎ 1984 ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﻣﺤﻞ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﻪ ﮔﻮ ﺑﻮﺩ. ﻫﺎﻓﺒﮏ ﭘﺮﺗﻮﺍﻥ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﻱ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﺳﺎﻝ 83 ﺍﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺣﺎﻝ ﺗﻴﻢ ﻧﺎﭘﻞ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 84 ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﭘﻞ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﮐﻨﺪ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻧﺎﭘﻞ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1991ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺑﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ، ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﭘﻞ ﺑﻮﺩ.
ﺍﻭ ﻳﮏ ﺗﻨﻪ ﻧﺎﭘﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1987 ﻭ 1990 ﺭﺳﺎﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﻪ ﻭﻃﻨﺶ، ﺗﻴﻢ ﻧﺎﭘﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 9119 ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ، ﺍﺯ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩ. ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﮕﺎﻫﻲ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ 94 ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻮﭖ ﺯﺩ، ﺑﻮﮐﺎﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻱ 9619 ﻭ 9719 ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﻱ ﮐﺮﺩ.
ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﭼﻨﺪﻱ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺑﻲ ﺭﺍﺳﻴﻨﮓ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻋﺪﻡ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺷﺪ.
ﺩﯾﮕﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺗﯿﺴﺘﻮﺗﺎ ﺑﺎ 34 ﮔﻞ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ 91 ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻭﻣﯿﻦ ﮔﻠﺰﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺪﺭﺍﺳﯿﻮﻥ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺷﻤﺎﺭﻩ 10 ﺍﯾﻦ ﺗﯿﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﻛﺮﺩ.(ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻓﯿﻔﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻟﻐﻮ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺷﺪ).
ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ 13 ﺁﭘﺮﯾﻞ 1977 ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ.ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺗﯿﻢ ﻛﺸﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﯿﺪ ﻭ ﺩﺭ ﯾﻚ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻑ ﺗﯿﻤﯽ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻟﯿﮓ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺭﻓﺖ.ﺑﺎﺯﯼ ﺧﻮﺏ ﺍﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﺰﺍﺭ ﻟﻮﯾﯿﺲ ﻣﻨﻮﺗﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﯽ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1978 ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩ.ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻭ ﻣﻨﻮﺗﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﻜﺖ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ!
ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﺮﺳﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﯾﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺗﯿﻢ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﻓﺎﺗﺢ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮊﺍﭘﻦ ﺷﺪ.ﺩﯾﮕﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮔﻔﺖ"ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭼﻤﻦ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻓﻘﻂ ﺣﻜﻢ ﯾﻚ ﺗﻔﺮﯾﺦ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺣﺲ ﻧﻤﯿﻜﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﯾﻚ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﻜﻦ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ!"
ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﻣﺮﺩﯼ ﭘﺮ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩ.ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻠﯿﻚ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﯾﻚ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺎﺩﯼ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﭖ ﺩﺭ ﯾﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ!
ﺩﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺣﺮﯾﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﯽ ﺭﻗﯿﺐ ﺑﻮﺩ. ﺑﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﯿﺸﻞ ﭘﻼﺗﯿﻨﯽ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ"ﻛﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﭖ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻭ ﺑﺎ ﯾﻚ ﭘﺮﺗﻐﺎﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﻫﺪ"
ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1982 ﺍﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺁﻥ ﻛﯿﻔﯿﺖ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﻓﺘﺘﺎﺣﯿﻪ ﺟﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻠﮋﯾﻚ ﺑﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﺴﺎﻟﻮﺍﺩﻭﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ.ﺩﯾﮕﻮ ﺩﻭ ﮔﻞ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﻨﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻭ ﺑﺮﺯﯾﻞ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻜﺰﯾﻜﻮ 1986 ﺍﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ.5 ﮔﻞ ﺍﻭ-ﯾﻜﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻭ ﺩﻭ ﺟﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﻭ ﺑﻠﮋﯾﻚ- ﺗﯿﻢ ﻛﺎﺭﻟﻮﺱ ﺑﯿﻼﺭﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ 3-2 ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﻧﺎﻛﻨﻮﻥ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻛﺮﺩ.
4 ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﺷﺪ.ﺩﯾﮕﻮ 7 ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺎﭘﻮﻟﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺗﯿﻢ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻭ ﯾﻚ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺟﺎﻡ ﯾﻮﻓﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺁﻥ ﺗﻮﺭﻧﻤﻨﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﻮ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺗﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﺼﺪﻭﻡ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﺗﻜﺎ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﻧﯽ ﺍﺵ ﻭ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﺁﻥ ﻣﺼﺪﻭﻣﯿﺖ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺪ ﺑﺮﺯﯾﻞ،ﯾﻮﮔﺸﻼﻭﯼ ﻭ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﻨﺎﻟﺘﯽ ﺁﻧﺪﺭﯾﺎﺱ ﺑﺮﻣﻪ ﻛﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﯾﺐ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻛﺮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ،ﺗﺎﺭﯾﻚ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻮﺩ.ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﻜﺎ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯿﺸﺪ ﻭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﻮﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﯿﺠﺮﯾﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﻛﻤﯿﺘﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﺍﻋﻼﻡ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﻭﭘﯿﻨﮓ ﺍﻭ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪ.ﻫﻢ ﺗﯿﻤﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻏﯿﺎﺑﺶ ﻛﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻧﺮﻓﺖ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﻮﺑﺎ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﺩﻭﺳﺖ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺍﺵ ﻓﯿﺪﻝ ﻛﺎﺳﺘﺮﻭ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺯﯼ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺍﻭ ﺩﺭ 10 ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ 2001 ﺑﺎ ﺷﻜﻮﻩ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﻮﻡ ﻻ ﺑﻮﻣﺒﻮﻧﺮﺍ (ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﻮﻡ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺑﻮﻛﺎ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ) ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻑ ﺗﯿﻤﯽ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺵ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﺎ ﭘﺴﺮﻙ ﻃﻼﯾﯽ ﺍﺵ ﻭﺩﺍﻉ ﻛﺮﺩ!
ﺳﻮﺍﺑﻖ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﯼ
v 91 ﺑﺎﺯﯼ ﻣﻠﯽ ﻭ 34 ﮔﻞ
v ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1982 ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ
v ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1986 ﻣﻜﺰﯾﻚ
v ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﻜﻦ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1986 ﻣﻜﺰﯾﻚ
v ﻧﺎﯾﺐ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1990 ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ
v ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺣﻬﺎﻧﯽ 1994 ﺁﻣﺮﯾﻜﺎ
v 1976-1981 ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻨﯿﻮﺱ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ (166 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 116 ﮔﻞ)
v 1981-1982ﻭ1995-1997 ﺑﻮﻛﺎ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ(71 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 35 ﮔﻞ)
v 1982-1984 ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ (58 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 38 ﮔﻞ)
v 1984-1991 ﻧﺎﭘﻮﻟﯽ (259 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 115 ﮔﻞ)
v 1992-1993 ﺳﻮﯾﺎ (29 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 7 ﮔﻞ)
v 1993-1994 Newell's old boys (5 ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﮔﻞ ﺯﺩﻩ)
v ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ 1981
v ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ 1987 ﻭ 1990
v ﺟﺎﻡ ﺣﺬﻓﯽ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ 1987
v ﺟﺎﻡ ﯾﻮﻓﺎ 1989
سپاس;-)
ﺩﯾﮕﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﯾﺎﻓﯿﻮﺭﺗﯿﻮ ﺑﺎ ﺗﻮﭖ ﭼﻬﻞ ﺗﻜﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﻣﯿﭙﺮﯾﺪ!ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﯿﺰﯾﻚ ﺑﺪﻧﯽ ﺍﺵ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﻜﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮﺩ!
ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺳﺮﻣﺮﺑﯽ ﺗﯿﻢ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻨﯿﻮﺱ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ،ﻓﺮﺍﻧﺴﯿﺲ ﻛﻮﺭﻧﺨﻮ، ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻛﺮﺩ!ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻮ ﺷﻚ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺯ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ ﺍﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻮ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺮﺑﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﯾﻦ ﭼﭗ ﭘﺎﯼ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﺮﻡ ﺷﺪ.
ﺩﻳﻪ ﮔﻮ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺑﺎﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﮑﻨﺎﻥ ﻧﺴﻞ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻳﻲ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﭘﺮﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ. ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺁﺭﺟﻨﺘﻴﻨﻮﺱ ﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ 15ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻴﻢ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﭘﻴﻮﺳﺖ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ 17ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻳﮏ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎﺯﻱ ﮐﺮﺩ.
ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎﺯﻱ ﺳﺎﺯﻱ، ﭘﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮﻱ، ﻗﺪﺭﺕ ﺣﻔﻆ ﺗﻮﭖ ﻭ ﻫﻮﺵ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﺗﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ، ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﻱ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻲ، ﺣﻔﻆ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﭖ ﻋﺎﻟﻲ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﮏ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﻴﺴﺖ ﻃﺮﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﺑﻮﺩ ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻣﺮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ «ﺳﺰﺍﺭ ﻣﻨﻮﺗﻲ» ﻣﺮﺑﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺩﻳﻪ ﮔﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭﺵ ﻭ ﻧﺎﭘﺨﺘﮕﻲ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﻲ ﺍﺯ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ 78 ﺩﺭ ﻟﻴﺴﺖ ﺗﻴﻢ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ، ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ 79 ﺗﻮﮐﻴﻮ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﺎﺧﺖ ﻭ ﺗﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ.
ﺩﯾﮕﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻓﻮﻕ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺗﯿﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ 136 ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﻃﻌﻢ ﺷﻜﺴﺖ ﺭﺍ ﻧﭽﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﯿﻢ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ 20 ﺍﻛﺘﺒﺮ 1977 ﺩﺭ ﻟﯿﮓ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻭﻝ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻑ ﺭﯾﻮﺭﭘﻼﺕ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻫﺮﭼﻨﺪ 2-1ﻃﻌﻢ ﺷﻜﺴﺖ ﺭﺍ ﭼﺸﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺁﻏﺎﺯﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻃﻼﯾﯽ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺍﻭ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﻛﺎ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪ ﻭﺗﯿﻤﻬﺎﯼ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ،ﻧﺎﭘﻮﻟﯽ ﻭ ﺳﻮﯾﺎ ﺗﯿﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻜﻨﯿﻚ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻭ ﭘﺎﯼ ﭼﭗ ﺟﺎﺩﻭﯾﯽ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﮐﺎﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺮﻳﺪ ﺍﻭ ﭘﻮﻝ ﺧﻮﺑﻲ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﮐﻮﺭﺩ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ 28ﺑﺎﺯﻱ، 40 ﮔﻞ ﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1981 ﺑﺎ ﺑﻮﮐﺎﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺷﺪ. ﮐﻢ ﮐﻢ ﻧﺎﻡ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻨﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﺒﻠﻎ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﺎﻟﺖ ﮐﺎﺗﺎﻟﻮﻧﻴﺎ ﺑﺮﺩ. ﺍﺯ ﺳﺎﻝ 1982 ﺗﺎ 1984 ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﻣﺤﻞ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﻪ ﮔﻮ ﺑﻮﺩ. ﻫﺎﻓﺒﮏ ﭘﺮﺗﻮﺍﻥ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﻱ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﺳﺎﻝ 83 ﺍﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺣﺎﻝ ﺗﻴﻢ ﻧﺎﭘﻞ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 84 ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﭘﻞ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﮐﻨﺪ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻧﺎﭘﻞ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1991ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺑﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ، ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﭘﻞ ﺑﻮﺩ.
ﺍﻭ ﻳﮏ ﺗﻨﻪ ﻧﺎﭘﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1987 ﻭ 1990 ﺭﺳﺎﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﻪ ﻭﻃﻨﺶ، ﺗﻴﻢ ﻧﺎﭘﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 9119 ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ، ﺍﺯ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩ. ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﮕﺎﻫﻲ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ 94 ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻮﭖ ﺯﺩ، ﺑﻮﮐﺎﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻱ 9619 ﻭ 9719 ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﻱ ﮐﺮﺩ.
ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﭼﻨﺪﻱ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺑﻲ ﺭﺍﺳﻴﻨﮓ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻋﺪﻡ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺷﺪ.
ﺩﯾﮕﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺗﯿﺴﺘﻮﺗﺎ ﺑﺎ 34 ﮔﻞ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ 91 ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻭﻣﯿﻦ ﮔﻠﺰﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺪﺭﺍﺳﯿﻮﻥ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺷﻤﺎﺭﻩ 10 ﺍﯾﻦ ﺗﯿﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﻛﺮﺩ.(ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻓﯿﻔﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻟﻐﻮ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺷﺪ).
ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ 13 ﺁﭘﺮﯾﻞ 1977 ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ.ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺗﯿﻢ ﻛﺸﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﯿﺪ ﻭ ﺩﺭ ﯾﻚ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻑ ﺗﯿﻤﯽ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻟﯿﮓ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺭﻓﺖ.ﺑﺎﺯﯼ ﺧﻮﺏ ﺍﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﺰﺍﺭ ﻟﻮﯾﯿﺲ ﻣﻨﻮﺗﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﯽ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1978 ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩ.ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻭ ﻣﻨﻮﺗﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﻜﺖ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ!
ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﺮﺳﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﯾﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺗﯿﻢ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﻓﺎﺗﺢ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮊﺍﭘﻦ ﺷﺪ.ﺩﯾﮕﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮔﻔﺖ"ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭼﻤﻦ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻓﻘﻂ ﺣﻜﻢ ﯾﻚ ﺗﻔﺮﯾﺦ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺣﺲ ﻧﻤﯿﻜﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﯾﻚ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﻜﻦ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ!"
ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﻣﺮﺩﯼ ﭘﺮ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩ.ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻠﯿﻚ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﯾﻚ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺎﺩﯼ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﭖ ﺩﺭ ﯾﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ!
ﺩﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺣﺮﯾﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﯽ ﺭﻗﯿﺐ ﺑﻮﺩ. ﺑﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﯿﺸﻞ ﭘﻼﺗﯿﻨﯽ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ"ﻛﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﭖ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻭ ﺑﺎ ﯾﻚ ﭘﺮﺗﻐﺎﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﻫﺪ"
ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1982 ﺍﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺁﻥ ﻛﯿﻔﯿﺖ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﻓﺘﺘﺎﺣﯿﻪ ﺟﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻠﮋﯾﻚ ﺑﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﺴﺎﻟﻮﺍﺩﻭﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ.ﺩﯾﮕﻮ ﺩﻭ ﮔﻞ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﻨﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻭ ﺑﺮﺯﯾﻞ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻜﺰﯾﻜﻮ 1986 ﺍﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ.5 ﮔﻞ ﺍﻭ-ﯾﻜﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻭ ﺩﻭ ﺟﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﻭ ﺑﻠﮋﯾﻚ- ﺗﯿﻢ ﻛﺎﺭﻟﻮﺱ ﺑﯿﻼﺭﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ 3-2 ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﻧﺎﻛﻨﻮﻥ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻛﺮﺩ.
4 ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﺷﺪ.ﺩﯾﮕﻮ 7 ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺎﭘﻮﻟﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺗﯿﻢ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻭ ﯾﻚ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺟﺎﻡ ﯾﻮﻓﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺁﻥ ﺗﻮﺭﻧﻤﻨﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﻮ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺗﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﺼﺪﻭﻡ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﺗﻜﺎ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﻧﯽ ﺍﺵ ﻭ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﺁﻥ ﻣﺼﺪﻭﻣﯿﺖ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺪ ﺑﺮﺯﯾﻞ،ﯾﻮﮔﺸﻼﻭﯼ ﻭ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﻨﺎﻟﺘﯽ ﺁﻧﺪﺭﯾﺎﺱ ﺑﺮﻣﻪ ﻛﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﯾﺐ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻛﺮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ،ﺗﺎﺭﯾﻚ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻮﺩ.ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﻜﺎ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯿﺸﺪ ﻭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﻮﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﯿﺠﺮﯾﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﻛﻤﯿﺘﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﺍﻋﻼﻡ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﻭﭘﯿﻨﮓ ﺍﻭ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪ.ﻫﻢ ﺗﯿﻤﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻏﯿﺎﺑﺶ ﻛﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻧﺮﻓﺖ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﻮﺑﺎ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﺩﻭﺳﺖ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺍﺵ ﻓﯿﺪﻝ ﻛﺎﺳﺘﺮﻭ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺯﯼ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺍﻭ ﺩﺭ 10 ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ 2001 ﺑﺎ ﺷﻜﻮﻩ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﻮﻡ ﻻ ﺑﻮﻣﺒﻮﻧﺮﺍ (ﺍﺳﺘﺎﺩﯾﻮﻡ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺑﻮﻛﺎ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ) ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻑ ﺗﯿﻤﯽ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺵ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺑﺎ ﭘﺴﺮﻙ ﻃﻼﯾﯽ ﺍﺵ ﻭﺩﺍﻉ ﻛﺮﺩ!
ﺳﻮﺍﺑﻖ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﯼ
v 91 ﺑﺎﺯﯼ ﻣﻠﯽ ﻭ 34 ﮔﻞ
v ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1982 ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ
v ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1986 ﻣﻜﺰﯾﻚ
v ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﻜﻦ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1986 ﻣﻜﺰﯾﻚ
v ﻧﺎﯾﺐ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ 1990 ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ
v ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺣﻬﺎﻧﯽ 1994 ﺁﻣﺮﯾﻜﺎ
v 1976-1981 ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻨﯿﻮﺱ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ (166 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 116 ﮔﻞ)
v 1981-1982ﻭ1995-1997 ﺑﻮﻛﺎ ﺟﻮﻧﯿﻮﺭﺯ(71 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 35 ﮔﻞ)
v 1982-1984 ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ (58 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 38 ﮔﻞ)
v 1984-1991 ﻧﺎﭘﻮﻟﯽ (259 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 115 ﮔﻞ)
v 1992-1993 ﺳﻮﯾﺎ (29 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 7 ﮔﻞ)
v 1993-1994 Newell's old boys (5 ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﮔﻞ ﺯﺩﻩ)
v ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ 1981
v ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ 1987 ﻭ 1990
v ﺟﺎﻡ ﺣﺬﻓﯽ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ 1987
v ﺟﺎﻡ ﯾﻮﻓﺎ 1989
سپاس;-)
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
