05-12-2020، 9:10
اورارتو (به ارمنی Ուրարտու - Urartu به آسوری māt Urarṭu; بابلی Urashtu) که بر پایه انجیل به آن پادشاهی وان و نیز پادشاهی آرارات نیز گفته میشود، نام تمدّنی در عصر آهن است. از نقطه نظر گستره جغرافیایی، این تمدن در اطراف دریاچه ارومیه، دریاچه وان و همچنین بر بلندیهای ارمنستان قرار داشتهاست. مردم اورارتو از نیاکان گرجیها و ارمنیهای باستان منطقه بودهاند و از حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، تا ۶۰۰ سال پیش از میلاد بر این منطقه حکمرانی داشتهاند.اصطلاح اورارتو، ریشهای آشوری یا میانرودانی دارد. اصل این اصطلاح، «آرا - لوت» بوده و اکنون آرارات واژهٔ جایگزین آن است. شلمنسر یکم پادشاه آشور - ۱۲۶۳–۱۲۴۳ پیش از میلاد - پیکاری را گزارش کردهاست که در آن سرزمین «اوروآتری» به زیر فرمان او درآمده بود.
شلمنسر یکم اورارتو را یک منطقهٔ جغرافیایی یاد کرده نه یک پادشاهی، و هشت سرزمین را درون اورارتو نام میبرد. در زمان لشکرکشیهای پادشاه آشوری این سرزمینها از هم جدا بودهاند و در آن زمان شاه اورارتو بیاینِلی نام داشتهاست.
از نبشتهٔ لوح نمرود چنین مستفاد میگردد که آشوریان در سال -۸۰۲ پ.م. - مدعی فرمانروایی بر الی پی، خارخار، آرازیاش و مسو و کشور مادها و سراسر گیزیل بوندا و مَنا و پارسوآ و آلابریا و آبدادان تا آندیا و دریای کاسپی (خزر) بودند. همهٔ این سرزمینها در این لوح و نوشتهٔ شمشی-آداد پنجم تحت عنوان نائیری تسمیه شدهاند.
دانشمندان باور دارند که اورارتو گونهٔ اکدی نام آرارات در کتاب عهد عتیق میباشد. کوههای آرارات نیز از نواحی باستانی اورارتو و نزدیک به ۱۲۰ کیلومتر دورتر از شمال پایتخت پیشین اورارتو قرار داشت. افزون بر این که آنها همان کوههای مشهور کتاب مقدس میباشند، نام آرارات نام یک پادشاهی در «یرمیه» است که منائیان و اشکناز به آن اشاره کردهاند.دانشمندانی چون لهمان هاپوت باور داشت که مردم اورارتو خودشان را دنبالهرو از خدای خود خالدی (خالدینی) مینامیدند.[۷] گاهی تمدن نائیری را که تمدن مردم وان در عصر آهن هست، با آنها اورارتو یکسان میپندارند.
در سنگ نبشته سه زبانی بیستون که سال ۵۲۱ پیش از میلاد به فرمان داریوش بزرگ نقر شدهاست، این کشور را که به زبان بابلی، اورارتو نوشتهاند. شوبریا بخشی از اتحاد اورارتویی بود که پس از زمانی به بخشی گفته میشد که در منطقهای به نام اورمی قرار داشت. هرودوت تاریخدان یونانی آنان را آلارودیان نامیده و از آنان، جزء سپاهیان خشایارشا در لشکرکشی به یونان نام میبرد.
جهانگشایی ایشپوئینی
قبل از سال - ۸۲۳ پ.م. - و به هنگام جنگهای داخلی آشور، ایشپوعینی پادشاه اورارتو به کرانههای دریاچه ارومیه آمد و پادشاهی گیلزان را به اورارتو منضم ساخت و ظاهراً شکست سختی به پادشاه ماننا وارد کرد. در دههٔ دوم قرن نهم پ.م. به جای پادشاه ماننایی، شارسینا پسر مک تیارا فرمانروای پادشاهی پیرامون دریاچهٔ ارومیه بودهاست
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
از ویکی پدیا دانشنامه رشد
شلمنسر یکم اورارتو را یک منطقهٔ جغرافیایی یاد کرده نه یک پادشاهی، و هشت سرزمین را درون اورارتو نام میبرد. در زمان لشکرکشیهای پادشاه آشوری این سرزمینها از هم جدا بودهاند و در آن زمان شاه اورارتو بیاینِلی نام داشتهاست.
از نبشتهٔ لوح نمرود چنین مستفاد میگردد که آشوریان در سال -۸۰۲ پ.م. - مدعی فرمانروایی بر الی پی، خارخار، آرازیاش و مسو و کشور مادها و سراسر گیزیل بوندا و مَنا و پارسوآ و آلابریا و آبدادان تا آندیا و دریای کاسپی (خزر) بودند. همهٔ این سرزمینها در این لوح و نوشتهٔ شمشی-آداد پنجم تحت عنوان نائیری تسمیه شدهاند.
دانشمندان باور دارند که اورارتو گونهٔ اکدی نام آرارات در کتاب عهد عتیق میباشد. کوههای آرارات نیز از نواحی باستانی اورارتو و نزدیک به ۱۲۰ کیلومتر دورتر از شمال پایتخت پیشین اورارتو قرار داشت. افزون بر این که آنها همان کوههای مشهور کتاب مقدس میباشند، نام آرارات نام یک پادشاهی در «یرمیه» است که منائیان و اشکناز به آن اشاره کردهاند.دانشمندانی چون لهمان هاپوت باور داشت که مردم اورارتو خودشان را دنبالهرو از خدای خود خالدی (خالدینی) مینامیدند.[۷] گاهی تمدن نائیری را که تمدن مردم وان در عصر آهن هست، با آنها اورارتو یکسان میپندارند.
در سنگ نبشته سه زبانی بیستون که سال ۵۲۱ پیش از میلاد به فرمان داریوش بزرگ نقر شدهاست، این کشور را که به زبان بابلی، اورارتو نوشتهاند. شوبریا بخشی از اتحاد اورارتویی بود که پس از زمانی به بخشی گفته میشد که در منطقهای به نام اورمی قرار داشت. هرودوت تاریخدان یونانی آنان را آلارودیان نامیده و از آنان، جزء سپاهیان خشایارشا در لشکرکشی به یونان نام میبرد.
جهانگشایی ایشپوئینی
قبل از سال - ۸۲۳ پ.م. - و به هنگام جنگهای داخلی آشور، ایشپوعینی پادشاه اورارتو به کرانههای دریاچه ارومیه آمد و پادشاهی گیلزان را به اورارتو منضم ساخت و ظاهراً شکست سختی به پادشاه ماننا وارد کرد. در دههٔ دوم قرن نهم پ.م. به جای پادشاه ماننایی، شارسینا پسر مک تیارا فرمانروای پادشاهی پیرامون دریاچهٔ ارومیه بودهاست
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
از ویکی پدیا دانشنامه رشد