تفسیر های قرآن

[م‍حمّد]

بسم الله الرحمن الرحیم


کتاب آسمانی ما مسلمانان "قرآن" بسیار حکمت آموز و دارای اندرز ها برای زندگی صحیح است؛ اما متاسفانه آنطور که باید معنی و مفهوم آن را نمیفهمیم.
در این موضوع قصد داریم ایاتی را که از لحاظ مفهوم پیچیده هستند و درک مفهوم آن برای عموم سخت است را تفسیر کنیم، ان شاء الله بتوانیم این ایات نورانی را درست متوجه بشویم.

---

من بار ها از افراد زیادی شنیدم که میگن اسلام دین خدایی نیست چراکه خداوند هیچگاه با شادی مخالف نیست؛ ولی این موضوع با ایه" إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ(خدا شادى‏ كنندگان را دوست نمى دارد)" ضد و نقیض هست.
بیایید ایه کاملش را باهم بخوانیم
إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ
قارون از قوم موسى بود و بر آنان ستم كرد و از گنجينه ‏ها آن قدر به او داده بوديم كه كليدهاى آنها بر گروه نيرومندى سنگين مى ‏آمد آنگاه كه قوم وى بدو گفتند شادى مكن كه خدا شادى‏ كنندگان را دوست نمى دارد

سوره قصص ایه 76

خداوند شادی هایی را دوست ندارد که علتش راه های حرام باشد، نه راه های حلال.
اسلام نه تنها شادی را نهی نکرده بلکه به آن سفارش کرده:
پیامبر اکرم ص  فرمود: «مؤمن، شوخ و شنگ است و منافق، عبوس و خشمگین»

[امیررضا*]

استاد این رو هم تفسیر کنید 


فَإِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِنْ لِيَبْلُوَ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ


پس چون با كسانى كه كفر ورزيده‏ اند برخورد كنيد گردنها[يشان] را بزنيد تا چون آنان را [در كشتار] از پاى درآورديد پس [اسيران را] استوار در بند كشيد سپس يا [بر آنان] منت نهيد [و آزادشان كنيد] و يا فديه [و عوض از ايشان بگيريد] تا در جنگ اسلحه بر زمين گذاشته شود اين است [دستور خدا] و اگر خدا مى‏ خواست از ايشان انتقام مى ‏كشيد ولى [فرمان پيكار داد] تا برخى از شما را به وسيله برخى [ديگر] بيازمايد و كسانى كه در راه خدا كشته شده‏ اند هرگز كارهايشان را ضايع نمى ‏كند

[امیررضا*]

بسم الله الرحمن الرحیم


کتاب آسمانی ما مسلمانان "قرآن" بسیار حکمت آموز و دارای اندرز ها برای زندگی صحیح است؛ اما متاسفانه آنطور که باید معنی و مفهوم آن را نمیفهمیم.
در این موضوع قصد داریم ایاتی را که از لحاظ مفهوم پیچیده هستند و درک مفهوم آن برای عموم سخت است را تفسیر کنیم، ان شاء الله بتوانیم این ایات نورانی را درست متوجه بشویم.

---

من بار ها از افراد زیادی شنیدم که میگن اسلام دین خدایی نیست چراکه خداوند هیچگاه با شادی مخالف نیست؛ ولی این موضوع با ایه" إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ(خدا شادى‏ كنندگان را دوست نمى دارد)" ضد و نقیض هست.
بیایید ایه کاملش را باهم بخوانیم
إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ
قارون از قوم موسى بود و بر آنان ستم كرد و از گنجينه ‏ها آن قدر به او داده بوديم كه كليدهاى آنها بر گروه نيرومندى سنگين مى ‏آمد آنگاه كه قوم وى بدو گفتند شادى مكن كه خدا شادى‏ كنندگان را دوست نمى دارد

سوره قصص ایه 76

خداوند شادی هایی را دوست ندارد که علتش راه های حرام باشد، نه راه های حلال.
اسلام نه تنها شادی را نهی نکرده بلکه به آن سفارش کرده:
پیامبر اکرم ص  فرمود: «مؤمن، شوخ و شنگ است و منافق، عبوس و خشمگین»

جناب منتظر تفسیر ایه ای که دادم هستم.

[م‍حمّد]

جناب منتظر تفسیر و ماله کشی ایه ای که دادم هستم.

چه چیزی در ایه‌ای که دادید مبهم هست که تفسیرش رو بذارم؟

[امیررضا*]

جناب منتظر تفسیر و ماله کشی ایه ای که دادم هستم.

چه چیزی در ایه‌ای که دادید مبهم هست که تفسیرش رو بذارم؟

اهان. پس با ایه مشکلی ندارید(ترجمه اش)

[م‍حمّد]

استاد این رو هم تفسیر کنید 


فَإِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِنْ لِيَبْلُوَ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ


پس چون با كسانى كه كفر ورزيده‏ اند برخورد كنيد گردنها[يشان] را بزنيد تا چون آنان را [در كشتار] از پاى درآورديد پس [اسيران را] استوار در بند كشيد سپس يا [بر آنان] منت نهيد [و آزادشان كنيد] و يا فديه [و عوض از ايشان بگيريد] تا در جنگ اسلحه بر زمين گذاشته شود اين است [دستور خدا] و اگر خدا مى‏ خواست از ايشان انتقام مى ‏كشيد ولى [فرمان پيكار داد] تا برخى از شما را به وسيله برخى [ديگر] بيازمايد و كسانى كه در راه خدا كشته شده‏ اند هرگز كارهايشان را ضايع نمى ‏كند

اين آيه مربوط به جنگ با کفار حربي است کفار حربي يعني کساني که به جنگ دين اسلام آمده اند و قصد نابودي دين دارند

بديهى است هنگامى كه انسان با دشمنى خونخوار در ميدان نبرد رو برو مى‏شود اگر با قاطعيت هر چه بيشتر حملات سخت و ضربات كوبنده بر دشمن وارد نكند خودش نابود خواهد شد، و اين دستور يك دستور كاملا منطقى است.

در ابتدا ميفرمايد گردن کافران را در ميدان جنگ بزنيد و ترحم نکنيد و اين كار را هم چنان ادامه دهيد تا به اندازه كافى دشمن را در هم بكوبيد

وقتي دشمن در جنگ شکست خورد ، ديگر نکشيد و از آنها اسير بگيريد

و به اين ترتيب اسير جنگى را نمى‏توان بعد از پايان جنگ به قتل رساند، بلكه رهبر مسلمين طبق مصالحى كه در نظر مى‏گيرد آنها را گاه بدون عوض، گاه با عوض، آزاد مى‏سازد، و اين عوض در حقيقت يك نوع غرامت جنگى است كه دشمن بايد بپردازد.

البته حكم سومى در اين رابطه نيز در اسلام هست كه اسيران را به صورت بردگان در آورند، ولى آن يك دستور الزامى نمى‏باشد، بلكه در صورتى است كه رهبر مسلمين در شرائط و ظروف خاصى آن را لازم ببيند، و شايد به همين دليل در متن قرآن صريحا نيامده، و تنها در روايات اسلامى منعكس است.

بعد حكم اسيران جنگى را بيان مى‏كند كه بعد از خاتمه جنگ بايد در مورد آنها اجرا شود، مى‏فرمايد: «سپس يا منت بر آنها گذاريد و بدون عوض آزادشان كنيد که آثار مثبتي دارد و موجب جلب آنها به اسلام ميشود و حتي تاثير مثبت بر خانواده و قبيله آنها دارد

و يا اينکه در مقابل آزادي غرامت و فديه گرفته شود

در ادامه مي فرمايد(وَ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ).

" و هر گاه خدا مى‏خواست از طرق ديگر از آنها انتقام مى‏گرفت" از طريق صاعقه‏هاى آسمانى، زلزله‏ها، تندبادها، و بلاهاى ديگر، ولى در اين صورت ميدان آزمايش تعطيل مى‏شد،" اما خدا مى‏خواهد بعضى از شما را با بعضى ديگر بيازمايد" (وَ لكِنْ لِيَبْلُوَا بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ).

اين در حقيقت فلسفه جنگ و نكته اصلى درگيرى حق و باطل است، در اين پيكارها صفوف مؤمنان واقعى و آنها كه اهل عملند از اهل سخن جدا مى‏شوند.

استعدادها شكوفا مى‏گردد، و نيروى استقامت و پايمردى زنده مى‏شود، و هدف‏ اصلى زندگى دنيا كه آزمودگى و پرورش قدرت ايمان و ارزشهاى ديگر انسانى است تامين مى‏گردد.

اگر مؤمنان كنارى مى‏نشستند و سرگرم زندگى تكرارى روزانه بودند، و هر موقع گروه مشرك و ظالمى قيام مى‏كرد خداوند با نيروى غيبى و از طريق اعجاز آنها را درهم مى‏كوبيد، جامعه‏اى بى‏ارزش، خمود، سست، ضعيف و ناتوان به وجود مى‏آمد كه از ايمان و اسلام نامى بيشتر نداشت.

خلاصه اينكه خداوند براى استقرار آئينش نيازى به پيكار ما ندارد، اين ما هستيم كه در ميدان مبارزه با دشمن پرورش مى‏يابيم و نيازمند به اين پيكار مقدسيم.

[ابراهیم هادی]

جناب منتظر تفسیر و ماله کشی ایه ای که دادم هستم.

چه چیزی در ایه‌ای که دادید مبهم هست که تفسیرش رو بذارم؟

اهان. پس با ایه مشکلی ندارید(ترجمه اش)

شما اینو تفسیر کنید دکتر  

گوشت مردار نخواهید خورد آن را به غریبه های شهر بده تا بخورند یا به اجنبی بفروش زبرا که تو قوم مقدس خدایی (تثنیه باب ۱۴ آیه ۲۱)
جسارت در مقابل خاخام جزای مرگ خواهد داشت هر کس در مقابل کاهنی که در خدمت خداست بی ادبی نموده و حرف های او را عمدا گوش ندهد کشته خواهد شد(تثنیه باب ۱۷آیه ۱۲) و حق کاهنان از قوم یعنی از آنانی که قربانی خواه از گاو و خواه از گوسفند می گذرانند این است که دو بنا گوش و شکمبه را به کاهن بدهند و نوبرانه غله و شیره و روغن خود و اول چین پشم گوسفند خود را به او بده زیرا که یهوه خدایت او را از همه اسباط برگزیده است تا او پسرانش همیشه باستند و به نام خداوند خدمت نمایند (تثنیه باب ۱۸ آیه ۳و۴و۵)  به نوشته کتاب هاتانیا غیر یهودیان مخلوقات شیطان اند که مطلقا هیچ نیکویی ندارند و تفاوت کیفی میان یهودیان و غیر آنها از مرحله جنینی وجود دارد دکتر نظرات درباره زن رو هم اضافه کنید به اینها اینم هست غیر یهودی اگر تورات را بخواند مجکوم به مرگ است (سهندرین ۵۹)خلاصه اش اینه تا می توانید از غیر یهود بکشید و چنانچه دستتان به کشتن او رسید و او را نکشتید مرتکب خلاف شرع شده اید   دکتر منتظر تفسیر شما هستم

[shahid]

استاد این رو هم تفسیر کنید :s


فَإِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِنْ لِيَبْلُوَ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ


پس چون با كسانى كه كفر ورزيده‏ اند برخورد كنيد گردنها[يشان] را بزنيد تا چون آنان را [در كشتار] از پاى درآورديد پس [اسيران را] استوار در بند كشيد سپس يا [بر آنان] منت نهيد [و آزادشان كنيد] و يا فديه [و عوض از ايشان بگيريد] تا در جنگ اسلحه بر زمين گذاشته شود اين است [دستور خدا] و اگر خدا مى‏ خواست از ايشان انتقام مى ‏كشيد ولى [فرمان پيكار داد] تا برخى از شما را به وسيله برخى [ديگر] بيازمايد و كسانى كه در راه خدا كشته شده‏ اند هرگز كارهايشان را ضايع نمى ‏كند

اول اینکه بگو اینو کی برات ترجمه کرده که خیلی بد ترجمه کرده و کلا از مصادره به مطلوب استفاده کرده
این آیه چهارم سوره محمد هستش
ترجمه ایی که نوشتی رو من قبول ندارم و بزار از یک فقیه برات ترجمشو بیارم:

شما مؤمنان چون (در میدان جنگ) با کافران رو به رو شوید باید (شجاعانه) آنها را گردن زنید تا آن گاه که از خونریزی بسیار دشمن را از پا در آوردید پس از آن، اسیران جنگ را محکم به بند کشید که بعدا یا بر آنها منّت نهید (و آنها را آزاد گردانید) یا فدا گیرید تا در نتیجه جنگ سختیهای خود را فروگذارد. این حکم فعلی است، و اگر خدا بخواهد خود از کافران انتقام می‌کشد (و همه را بی زحمت جنگ شما هلاک می‌کند) و لیکن (با این جنگ کفر و ایمان) می‌خواهد شما را به یکدیگر امتحان کند، و آنان که در راه خدا کشته شدند خدا هرگز اعمالشان را ضایع نگرداند.

اونجاهایی که رنگیه رو با دقت بخون حالا متوجه شدی؟

شان نزول آیه هم زبان قتادة که میگه این آیه توی جنگ احد حالتی پیغمبر (ص) در شعب قرار داشت و وقتى که قتل و جراحات در لشکر اسلام وارد شده بود نازل شد. مشرکین فریاد می‌زدند و بت هاى خود را به اعل هبل یاد می‌کردند و مسلمین در جواب آن‌ها به جملات اعلى و اجل یاد نموده و فریاد می‌زدند و مشرکین به صداى بلند مى گفتند: ما بت عزّى داریم و شما عزّى ندارید.
پیامبر در جواب آن‌ها مى فرمود که خداى یکتا مولاى ما است و شما مشرکین چنین مولائى ندارید.

الان میخوام تفسیرشو برات توضیح بدم:
«أَثْخَنْتُمُوهُمْ» از «ثخن» به معناى غلبه كامل و زمين‌گير كردن دشمن است. «وثاق»، وسيله بستن مثل طناب است.
و اما فلسفه جهاد در اسلام، چند امر است:
الف) براى دفاع از خود يا ديگر مظلومان. «أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا /حج 39» و «كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً /توبه 36»
ب) به جهت برانداختن فساد و فتنه. «قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ /بقره 193»
ج) براى حفظ مراكز توحيدى. «لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ /حج 40»
د) براى دفاع از احكام و حدود الهى. «قاتِلُوا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لا يُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ لا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ /توبه 29»
اين آيه مربوط به ميدان نبرد است، يعنى در صحنه‌ى جنگ كه كافران در برابر شما ايستاده‌اند و قصد از ميان برداشتن شما را دارند، شما با قاطعيّت و صلابت بجنگيد و آنان را بكشيد و پس از غلبه كامل بر آنان و اطمينان از درهم شكستن قواى دشمن، اسير بگيريد و پس از پايان جنگ، هرگونه كه رهبر اسلامى مصلحت دانست، جنگ، در قبال گرفتن عوض يا بدون آن، اسيران را آزاد كنيد.
لذا برخى كه گمان كرده‌اند آيه مى‌گويد: هر كافرى را هركجا يافتيد بكشيد، به واژه «حرب» به معناى جنگ و مسئله اسارت كه در جنگ پيش مى‌آيد، توجّهى نكرده‌اند.
از پيامبر صلى الله عليه و آله سؤال شد كه شهيد در راه خدا كيست؟ آيا كسى كه با انگيزه به رخ كشيدن شجاعت خود و يا به خاطر تعصّبات خانوادگى و قومى و يا از روى ريا و خودنمايى جنگيده و جان خود را از دست داده، شهيد است؟
حضرت فرمودند: «من قاتل لتكون كلمة الله هى العليا فهو فى سبيل الله» شهيد، كسى است كه براى اعتلاى راه خدا جنگيده باشد.

حالا میخوام جزئی تر بگم و برات ترکیبش کنم:

1- از ميان كافران، تنها آنان را كه در برابر شما به جنگ ايستاده‌اند، از ميان برداريد. «فَإِذا لَقِيتُمُ»
2- رزمنده مسلمان بايد آماده، آموزش ديده و شجاع باشد. «فَضَرْبَ الرِّقابِ»
3- هدف اصلى در حمله به دشمن، نقاط كليدى و حساس باشد. «الرِّقابِ»
4- تا دشمن از پاى در نيامده و زمين‌گير نشده، به فكر اسير گرفتن و جمع غنائم نباشيد. «حَتَّى إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ»
5- در هنگام نبرد محكم كارى كنيد تا دشمن سوء استفاده نكند و اسيران فرار نكنند. «فَشُدُّوا الْوَثاقَ»
6- در جبهه بايد اختياراتى به فرمانده تفويض شود. «فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً»
7- هدف از جهاد، جلوگيرى از ظلم و يا از بين بردن ظلم و ستم است و لذا عفو و بخشش اسيران از سفارش‌هاى اسلام است. «فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً»
8- در جهاد اسلامى، هم قدرت لازم است، «فَضَرْبَ الرِّقابِ» و هم عطوفت و مهربانى. «فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً»
9- آزاد كردن اسيران، بدون گرفتن عوض، بر آزاد كردن با عوض مقدّم است. «فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً»
10- جنگ و جهاد، يكى از زمينه‌هاى آزمايش الهى است. «لِيَبْلُوَا بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ»
11- جهاد در اسلام، براى حفظ دين خداست، نه كشورگشايى، استعمار، تهديد، رقابت، انتقام، حسادت و .... «فِي سَبِيلِ اللَّهِ»
12- گرچه در جنگ بعضى شهيد مى‌شوند ولى خداوند اهدافشان را به ثمر مى‌رساند و زحمات آنان هرگز تباه نمى‌شود. «قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمالَهُمْ»
13- جنگ، ميدان آزمايش الهى و كفّار، وسيله آزمايش و شهدا، پيروزمندان اين آزمايشند. «لِيَبْلُوَا بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ وَ الَّذِينَ قُتِلُوا ... فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمالَهُمْ‌ »

موفق باشید