08-04-2019، 13:37
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
«همواره وقتی صحبت از کمک میشود جنبه مادی آن در ذهن میآید اما بیش از اینها، هنرمندان نیاز به همدردی دارند. به عنوان مثال در همین وضعیت سیل گاهی یک تماس کوچک و پرسیدن حال و احوال آنان و مردم دیار آنان دلشان را شاد میکرد.»
اینها بخشی از صحبتهای علیمغازهای پژوهشگر موسیقی اقوام است که در گفتوگو با ایسنا اظهار میکند: تا جایی که دو روز پیش با برخی هنرمندان تمام مناطق سیلزده در ارتباط بودم متوجه شدم مستقیماً آسیبی به خودشان وارد نشده است. با این حال من نگرانی و آشوب و اضطرابی عمیق را در صحبتهایشان متوجه میشدم. خود نیز دچار تشویش مضاعف شدهام و فکر میکنم در شهری که با گِل یکسان شده چگونه بار دیگر موسیقی میتواند جریان پیدا کند و هنرمندان به زندگی عادی و روند سابق هنری خود بازگردند؟
او ادامه میدهد: اگرچه بخشی از موسیقی مناطقی که گرفتار سیلاب شدند حزین بوده است؛ اما ممکن است درپی این اتفاق سوز و ناله و اندوه مضاعفی به کل آن موسیقیها افزوده شود. به عنوان نمونه باور دارم که درد و رنجی که این سیلاب در خوزستان تولید میکند، بیشتر و عمیقتر از زخمهای به جای مانده از جنگ است و موسیقی به زودی این را اثبات میکند. حال تصور کنید موسیقی همیشه بغصآلود خوزستان عزیزمان زین پس چگونه خواهد بود.
مغازهای با اشاره به سوابق تاثیرپذیری هنر از شرایط اجتماعی میافزاید: همانگونه که پس از اتفاقات نابودگر هیروشیما و ناکازاکی شاهد تولد انواع جدیدی از هنر نمایش و موسیقی در ژاپن نظیر بوتو بودیم، تصورم بر این است که عمق رنج اقوام ایرانی که درگیر سیل و ویرانی و بیخانمانی شدند، در موسیقی و تئاتر و انواع هنرهای آنان و هنرمندان ایرانی تبلوری عمیق خواهد یافت. چنانچه این زخمها عمق بیشتری پیدا کنند، درمانشان ناممکن یا بسیار دشوار خواهد شد.
این پژوهشگر موسیقی درباره اینکه به نظر او ارگانهای مرتبط با موسیقی چگونه میتوانند به موسیقیدانهای مناطق سیلزده کمک کنند؟ بیان میکند: همواره وقتی صحبت از کمک میشود جنبه مادی آن در ذهن میآید اما بیش از اینها، هنرمندان نیاز به همدردی دارند. به عنوان مثال در همین وضعیت سیل گاهی یک تماس کوچک و پرسیدن حال و احوال آنان و مردم دیار آنان دلشان را شاد میکرد.
او اضافه میکند: فکر میکنم ارگانهای مرتبط با موسیقی میتوانند به هنرمندان موسیقی مناطق سیلزده پیشنهاد تولید آثار هنری بدهند و برای هنرمندانی که توانایی و یا قصد تولید یا ضبط کاری دارند شرایط و تسهیلاتی را برایشان فراهم کنند.
مغازهای همچنین درباره اینکه اولویت نهادهای دولتی در زمینه بیمه با هنرمندان مناطق سیلزده باشد، میگوید: بیمه کردن هنرمندان جزو وظایف نهادهای دولتی است؛ آنها باید طبق قانون و حقوق شهروندی به تکاپو بیفتند و ببینند چه کسانی هنوز بیمه نشدهاند و آنها را بیمه کنند. این موضوع ربطی به سیل ندارد. مگر باید سیل بیاید که هنرمندان بیمه شوند؟
«همواره وقتی صحبت از کمک میشود جنبه مادی آن در ذهن میآید اما بیش از اینها، هنرمندان نیاز به همدردی دارند. به عنوان مثال در همین وضعیت سیل گاهی یک تماس کوچک و پرسیدن حال و احوال آنان و مردم دیار آنان دلشان را شاد میکرد.»
اینها بخشی از صحبتهای علیمغازهای پژوهشگر موسیقی اقوام است که در گفتوگو با ایسنا اظهار میکند: تا جایی که دو روز پیش با برخی هنرمندان تمام مناطق سیلزده در ارتباط بودم متوجه شدم مستقیماً آسیبی به خودشان وارد نشده است. با این حال من نگرانی و آشوب و اضطرابی عمیق را در صحبتهایشان متوجه میشدم. خود نیز دچار تشویش مضاعف شدهام و فکر میکنم در شهری که با گِل یکسان شده چگونه بار دیگر موسیقی میتواند جریان پیدا کند و هنرمندان به زندگی عادی و روند سابق هنری خود بازگردند؟
او ادامه میدهد: اگرچه بخشی از موسیقی مناطقی که گرفتار سیلاب شدند حزین بوده است؛ اما ممکن است درپی این اتفاق سوز و ناله و اندوه مضاعفی به کل آن موسیقیها افزوده شود. به عنوان نمونه باور دارم که درد و رنجی که این سیلاب در خوزستان تولید میکند، بیشتر و عمیقتر از زخمهای به جای مانده از جنگ است و موسیقی به زودی این را اثبات میکند. حال تصور کنید موسیقی همیشه بغصآلود خوزستان عزیزمان زین پس چگونه خواهد بود.
مغازهای با اشاره به سوابق تاثیرپذیری هنر از شرایط اجتماعی میافزاید: همانگونه که پس از اتفاقات نابودگر هیروشیما و ناکازاکی شاهد تولد انواع جدیدی از هنر نمایش و موسیقی در ژاپن نظیر بوتو بودیم، تصورم بر این است که عمق رنج اقوام ایرانی که درگیر سیل و ویرانی و بیخانمانی شدند، در موسیقی و تئاتر و انواع هنرهای آنان و هنرمندان ایرانی تبلوری عمیق خواهد یافت. چنانچه این زخمها عمق بیشتری پیدا کنند، درمانشان ناممکن یا بسیار دشوار خواهد شد.
این پژوهشگر موسیقی درباره اینکه به نظر او ارگانهای مرتبط با موسیقی چگونه میتوانند به موسیقیدانهای مناطق سیلزده کمک کنند؟ بیان میکند: همواره وقتی صحبت از کمک میشود جنبه مادی آن در ذهن میآید اما بیش از اینها، هنرمندان نیاز به همدردی دارند. به عنوان مثال در همین وضعیت سیل گاهی یک تماس کوچک و پرسیدن حال و احوال آنان و مردم دیار آنان دلشان را شاد میکرد.
او اضافه میکند: فکر میکنم ارگانهای مرتبط با موسیقی میتوانند به هنرمندان موسیقی مناطق سیلزده پیشنهاد تولید آثار هنری بدهند و برای هنرمندانی که توانایی و یا قصد تولید یا ضبط کاری دارند شرایط و تسهیلاتی را برایشان فراهم کنند.
مغازهای همچنین درباره اینکه اولویت نهادهای دولتی در زمینه بیمه با هنرمندان مناطق سیلزده باشد، میگوید: بیمه کردن هنرمندان جزو وظایف نهادهای دولتی است؛ آنها باید طبق قانون و حقوق شهروندی به تکاپو بیفتند و ببینند چه کسانی هنوز بیمه نشدهاند و آنها را بیمه کنند. این موضوع ربطی به سیل ندارد. مگر باید سیل بیاید که هنرمندان بیمه شوند؟