کشف قدیمی‌ترین کوتوله‌ی سفید در کیهان

[ßяɪcε]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

کوتوله‌ی سفید تازه کشف‌شده که «LSPM J0207+3331» نام دارد، در فاصله‌ی تقریباً ۱۴۵ سال نوری از ما و در صورت فلکی جدی قرار دارد. این کشف در مقاله‌ای که در مجله‌ی Astrophysical Journal Letters چاپ شده، توصیف شده است. کوتوله‌های سفید همچنان که پیر می‌شوند، به آرامی سرد می‌شوند. ستاره‌شناسان بر اساس دمای این جرم که بیش از ۵،۸۰۰ درجه‌ی سلسیوس است، سن آن‌را در حدود سه میلیارد سال برآورد کردند. سیگنال مادون قرمز قوی‌ای که توسط کاوشگر نقشه‌بردار مادون قرمز میدان وسیع ناسا «WISE» به‌دست آمده، وجود گرد و غبار را نشان می‌دهد که باعث شده LSPM J0207+3331 قدیمی‌ترین و سردترین کوتوله‌ی سفیدی باشد که تاکنون شناخته شده است.

قبلاً دیسک‌ها و حلقه‌های گرد و غباری که در اطراف کوتوله‌های سفید مشاهده می‌شد، فقط یک‌سوم سن LSPM J0207+3331 را داشتند. دکتر «جان دبز» ستاره‌شناس موسسه‌ی علوم تلسکوپ فضایی، بیان داشت: «این کوتوله‌ی سفید آن‌قدر قدیمی است که هر فرآیندی که مواد را به داخل حلقه‌های آن وارد می‌کند، باید در مقیاس زمانی میلیارد سالی عمل ‌کند. اکثر مدل‌هایی که دانشمندان برای توضیح حلقه‌های اطراف کوتوله‌های سفید ارائه داده‌اند، فقط برای حدوداً صد میلیون سال جواب می‌دهد. بنابراین این ستاره فرضیه‌های ما در مورد نحوه‌ی تکامل منظومه‌های سیاره‌ای را به‌چالش می‌کشد.»

وقتی سوخت ستاره‌ای خورشیدمانند تمام می‌شود، به غول قرمز تبدیل می‌شود و حداقل نیمی از جرم خود را از دست می‌دهد و موجب تولید شدن کوتوله‌ی سفید بسیار داغی می‌شود. در طول مرحله‌ی غول، سیارات و سیارک‌های نزدیک به ستاره، به داخل فرو برده می‌شوند و سوزانده می‌‌شوند. سیاره‌ها و سیارک‌های دورتر، زنده می‌مانند، اما با گسترش یافتن مدارشان، آن‌ها هم به‌سمت دورتر حرکت می‌کنند. به همین دلیل است که وقتی جرم ستاره از بین می‌رود تاثیر گرانشی آن بر اجرام مجاور تا حد زیادی کاهش می‌یابد. برخی کوتوله‌های سفید، بین ۱ تا ۴ درصد از آن‌ها، تشعشات مادون قرمز دارند که نشان می‌دهد حلقه‌ها یا دیسک‌هایی از گرد و غبار، آن‌ها را احاطه کرده است. ستاره‌شناسان تصور می‌کنند که این گرد و غبارها، از دنباله‌دارها و سیارک‌های دوری که به وسیله‌ی تعاملات گرانشی با سیاراتِ سرگردان به ستاره نزدیک‌تر شده‌اند، به‌وجود آمده‌اند.

همان طور که این اجرام کوچک به کوتوله‌ی سفید نزدیک می‌شوند، گرانش قوی ستاره طی فرآیندی به‌نام «شکست جزر و مدی» آن‌ها را از هم جدا می‌کند. بقایای آن‌ها حلقه‌ای از گرد و غبار را تشکیل می‌دهد که به آرامی روی سطح ستاره حرکت می‌کند و به‌طور مارپیچ به دور آن می‌چرخد. LSPM J0207+3331 برای اولین بار توسط «ملینا تونوت» دانشمندی که روی پروژه‌ی سیاره‌ی نهم کار می‌کند، کشف شد. تونوت گفت: «این جنبه‌ی تحقیق واقعاً انگیزه‌بخش است. محققان تلسکوپ‌های خود را با خود به هرجایی می‌برند تا به جهان‌هایی که کشف شده است، نگاه کنند. با این حال، چیزی که برای من بسیار لذت‌بخش است، تعامل با گروه عالیِ تحقیقاتی است. همه مهربان هستند و همیشه سعی می‌کنند از اکتشافات ما بهترین استفاده را ببرند.»

به گفته‌ی ستاره‌شناسان، ممکن است حتی حلقه‌ی LSPM J0207+3331 دارای حلقه‌های متعددی باشد. به گغته‌ی آن‌ها ممکن است دو حلقه‌ی مجزا وجود داشته باشد. پیگیری‌ها و تحقیقات و ماموریت‌های آینده، مانند ماموریت تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، می‌تواند به حل کردن ابهام در مورد بخش‌های اصلی حلقه کمک کند.