بازی آنلاین
آپلود عکس
03-07-2017، 17:04
مجله چلچراغ: آخرین باری که زنان و دختران توانستند بازی های لیگ جهانی والیبال را در ورزشگاه آزادی ببینند، حدود یک سال پیش بود. آن هم در روزهایی که هنوز محمود احمدی نژاد رئیس جمهور بود و اتفاقا در این باره همکاری های لازم هم با کسانی که دوست داشتند بازی ها را ببینند انجام می شد اما اتفاقاتی که در بازی های یکی دو هفته پیش افتاد، ماجرا را پیچیده کرد.
ممانعت از ورود دختران آن هم بدون هماهنگی با فدراسیون جهانی همه را متعجب کرد. بعد هم که ماجرای ممانعت از ورود دختران خبرنگار اتفاق افتاد که باز هم باعث تعجب شد.
اکثر خبرنگاران بسکتبال نویس و والیبال نویس، از دختران و زنان ورزشی نویس هستند. در بازی ایران و ایتالیا هم زنان به ورزشگاه راه داده نشدند، فقط چند تن از داوران و مسئولان زن فدراسیون والیبال ایران در جایگاه خبرنگاران سالن آزادی و برابر ناظر فدراسیون جهانی نشسته بودند و اتفاقا طرفداران مونث ایتالیا و برزیل می توانستند به ورزشگاه بروند اما زنان و دختران ایرانی نه!
در هفته‌های گذشته انتقادهای فراوانی به خاطر ممانعت از ورود زنان به دولت وارد شده است و این در حالی است که حسن روحانی، دستور پیگیری های لازم را برای ورود زنان، به ورزشگاه ها صادر کرده، اما هنوز اتفاقی نیفتاده است. در شبکه های اجتماعی موجی برای حضور زنان در ورزشگاه ها ایجاد شده است؛ موجی که بیشتر منحصر به سالن های والیبال است و ورزشی است.
این در حالی است که تا چندی پیش زنان می توانستند در سالن های والیبال و بسکتبال حاضر شوند و رقابت مردان را از نزدیک شاهد باشند اما پس از کسب موفقیت های جدید از سوی تیم ملی والیبال ایران و حضور در رقابت های لیگ جهانی، حضور بانوان در سالن والیبال حساسیت برانگیز شده است. به نظر می رسد پخش مستقیم مسابقات والیبال از تلویزیون و افزایش تماشاگران این ورزش باعث شده است که عده ای بر غیرشرعی بودن حضور بانوان به عنوان تماشاچی در مسابقات والیبال مردان تاکید دارند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
در این باره برخی نمایندگان مجلس با ورود زنان موافق و برخی مخالف هستند و به همین دلیل به این موضوع پرداخته ایم. البته جالب اینجاست که پس از اعتراض معاون امور زنان ریاست جمهوری به عدم ورود زنان و دختران، برخی نمایندگان زن مجلس از ممنوعیت حضور زنان در سالن والیبال دفاع کرده اند. به عنوان مثال تیره اخوان بیطرف، نماینده اصفهان گفته است: «زنان ایران مسائل حل نشده بسیار زیادی دارند، حالا یکسری از زنان و دختران آمده اند و حاشیه درست کرده اند و دارند به کمک رسانه ها آن را بزرگ می کنند، نباید ما را فریب بدهد. اینها را من شخصا نماینده زنان ایران نمی دانم.»
لاله افتخار نماینده تهران نیز معتقد است: «بیش از آن که عده ای به دنبال بهبود وضعیت زنان باشند، دوست دارند سروصدا راه بیندازند.» اما سخنان منتسب به فاطمه آلیا بیشترین بازتاب را داشت. این نماینده مجلس گفته بود: «کار زن بچه دار شدن و تربیت فرزند و شوهرداری است، نه دیدن مسابقه والیبال. یک عده ای می خواهند هر طو رشده به زن نقش هایی بدهند که مخالف با وظایف شرعی است.» البته خانم آلیا حرف هایش را تکذیب کرده است و در گفتگویی با خبرگزاری خانه ملت گفت در روزهای اخیر با هیچ کجا مصاحبه ای نداشته است.
رئیس پلیس کشور اعلام کرده بود در ابتدای دولت نهم مجوزی برای حضور بانوان صادر شد که با اعتراض علما و مراجع مواجه شد اما رئیس پلیس به این نکته اشاره نکرده که ماجرا مربوط به ورزشگاه های فوتبال بوده است و والیبال ماجرای دیگری دارد. در پرونده ای که می خوانید، از جهات مختلف به این ماجرا نگاه شده و با یک نماینده مجلس هم گفتگو شده است.
به بهانه حاشیه های حضور زنان در ورزشگاه ها
داستان ادامه دارد
سال هاست که هر بار مسابقاتی با گستردگی و پوشش خبری وسیع مانند جام جهانی یا المپیک برگزار می شود، یک گوشه دنیا و به خصوص خاورمیانه جنگ ها و خونریزی های سختی به خودش می بیند. در واقع تروریست ها از این فرصت استفاده می کنند تا فعالیت شان زیر سایه این مسابقات کمرنگ به نظر بیاید.
همین حالا درگیری های عراق و سوریه و داعش و سلفی ها کمی، تنها و تنها کمی زیر سایه برازوکا و جام جهانی بی حال و کم کیفیت این روزها قرار گرفته است. ماجرای اختلاس سه هزار میلیارد تومانی با تمام ادامه دار بودنش برای مدتی تحت الشعاع ماجرای شیث رضایی و محمد نصرتی قرار می گیرد و محمد دادگان همین چند وقت پیش در مصاحبه می گوید دایی و کریمی را به جان هم انداختند تا کسی نپرسد یک کیلو مرغ چند است.
به هر حال همیشه خبرهایی هستند که زیر سایه اخبار دیگر گم می شوند. این بار اما دو خبر موازی هم در صدر جستجوهای خبری در ایران قرار گرفته اند. درخشش بلندقامتان والیبال ایران و ممنوعیت حضور زنان برای تماشای این درخشش.
دفاع از حق ورود زنان به ورزشگاه ها از اوایل دهه 80 مطرح شد. این تلاش تا آنجا ادامه یافت که عده ای از این خانم ها توانستند بازی ایران و بحرین در چارچوب مسابقات انتخابی جام جهانی 2006 را از نزدیک ببینند. این اولین حضور زنان در استادیوم های ایران پس از انقلاب جمهوری اسلامی بود.
در اردیبهشت ماه سال 1385 محمود احمدی نژاد رئیس جمهور وقت ایران در نامه ای به علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی، خواستار فراهم شدن شرایط مطلوب برای حضور بانوان و خانواده های ایرانی در ورزشگاه ها شد اما با واکنش تندی از سوی مخالفان روبرو شد. از طرفی کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا بارها و بارها از فدراسیون فوتبال ایران بابت این مشکل انتقاد کرده اند؛ مشکلی که شاید گریبانگیر ایران برای میزبانی در جام ملت های آسیایی که علی کفاشیان سخت به دنبال آن است نیز بشود.
حالا اما این روزها برخوردهایی که با زنان ایرانی که مشتاقانه خواستار ورود به استادیوم آزادی و تماشای مسابقات ایران در لیگ جهانی والیبال بودند، حسابی جنجال آفرین شده.
در اولین بازی دور برگشت ایران مقابل ایتالیا اتفاقات غیرمنتظره ای افتاد. خبر دستگیری و برخورد فیزیکی با یک خبرنگار و بازداشت حداقل 17 زن ایرانی به دلیل تجمع پشت ورزشگاه و درخواست ورود به سالن والیبال به سرعت بین کاربران اینترنت و خوانندگان خبرگزاری ها پخش شد.
فاطمه جمال پور، روزنامه نگار روزنامه شرق، یکی از این بانوان بود که با وجود داشتن کارت خبرنگاری و به گزارش خود او در صفحه شخصی اش، چند بار حین این برخورد سیلی خورد و بازداشت شد؛ اینها در حالی است که شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان رئیس جمهور، که پیش تر قول همکاری در این زمینه را داده بود، نسبت به عدم صدور مجوز برای تماشای بازی با برزیل اعتراض کرد.
ماجرا تا آنجا پیش رفت که قرار شد گروهی متشکل از این معاونت و وزارت ورزش و جوانان، داستان حضور بانوان در ورزشگاه را بررسی کنند اما هنوز بررسی ها به سرانجام نرسیده خبر برخورد فیزیکی و دستگیری زنان در صدر اخبار خبرگزاری ها قرار گرفت. فاطمه جمال پوری که از او نام بردیم، در صفحه کاربری خود تصویری از برگه ای را به اشتراک گذاشت که در بازداشتگاه به او داده بودند. اتهام جمال پور «فراخوان استادیوم» بوده!
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
نمایندگان مجلس و سایر مسئولان سعی کردند تا آنجا که می شود در این مورد سکوت کنند اما در این بین اظهارنظر فاطمه آلیا و چند عضو دیگر فراکسیون مجلس که قاعدتا قرار است پیگیر حقوق بانوان ایرانی باشند، خبرساز شد. فاطمه آلیا، نماینده تهران گفته بود: «کار زن، بچه دار شدن و تربیت فرزند و شوهرداری است، نه دیدن مسابقه والیبال. یک عده ای می خواهند هر طور شده به زن نقش هایی بدهند که مخالف با وظایف شرعی است. دلیل ندارد جایی که چند هزار نفر مرد جمع می شوند عده ای هم از زنان بروند. اینها زمینه بی حرمتی و تجاوز در جامعه است.»
واکنش مردم اما به خصوص در فضای مجازی قابل پیش بینی بود. هشتگ های کنار استتوس ها و همچنین نقدهای کوچک و بزرگی که شکل گرفت که اگر کار زن فقط همین است، فاطمه آلیا در مجلس و در کنار آن همه قانونگذار مرد چه می کند. انتقاد تند و تیزی که این بی تفاوتی نماینده بانوان ایرانی را برنتابیده است.
به هر حال آنچه مشخص است، این است که همچنان مسئله زنان و حضورشان در جامعه ایران گوشه ها و زوایای تاریک زیادی دارد. امیدواریم تا هفته یا هفته های آینده بتوانیم خبرهای خوبی درخصوص پیگیری این موضوع بدهیم. فعلا تا بازی های بعدی ایران مدتی باقی مانده و باید دید که گفتگوها در این مورد به کجا می رسد.
یکی از هشتگ هایی که این روزها بارها در فضای مجازی تکرار می شد، این بود: #ورزشگاه_دوازده_هزار_پسری_آزادی. حالا بماند که زنان تیم های میهمان اجازه حضور دارند و چند باری هم آن اوایل دیده شده بود که خانم های ایرانی تلاش کرده اند با لباس تیم حریف وارد استادیوم بشوند. در واقع منع حضور زنان فقط برای خانم های خود این سرزمین است و برزیلی ها و ایتالیایی ها چه مرد باشند و چه خانم، می توانند تیم کشورشان را آزادانه و از نزدیک تشویق کنند.
موفقیت های والیبال زیر سایه ماجرای راه ندادن زنان و دختران
لطفا به چند سوال خیلی مهم پاسخ دهید
سوالی که این روزها همیشه مطرح می شود این است که چرا باید زنان و دختران را به ورزشگاه راه ندهند؟ اصلا چرا باید راهشان ندهند؟ تقریبا همه قبول دارند که فضای بازی های بسکتبال و والیبال با فضای فوتبال فرق دارد و حتی جنس هواداران والیبال و بسکتبال هم با جنس هواداران فوتبال فرق دارد اما اینکه چرا این حق طبیعی زیر پا گذاشته می شود، در نوع خودش جالب است.
«ای آی او بی» یا همان فدراسیون جهانی والیبال مرتب از امتیازهای میزبانی ایران کم می کند و در بازی اول ایتالیا در تهران، فدراسیون آنقدر درگیر ماجرای ورود یا عدم ورود دختران بود، یادش رفت سرود ملی کشورها را پخش کند و به همین دلیل 200 امتیاز از امتیازهای ایران کم شد. این گاف ماندگار در کارنامه برگزاری مسابقات فدراسیون والیبال، نشان داد که این فدراسیون چقدر تحت فشار است.
یک نکته مهم وجود دارد که باید به آن توجه کرد. مسابقات بین المللی والیبال در سالن سرپوشیده 12 هزار نفری آزادی تهران برگزار می شود. فضای سرپوشیده 12 هزار نفری با ورزشگاه 100 هزار نفری خیلی فرق می کند و این دو را نباید یکی دانست. از فصل پیش که بلیت های فوتبال در لیگ برتر اینترنتی شد، فدراسیون فوتبال با چالش بزرگی مواجه شد چرا که در دربی تهران و آن هم بازی بین استقلال و پرسپولیس، در پنج روز تنها حدود هشت هزار بلیت به صورت اینترنتی آن هم به زور چند بار اعلام از رسانه ها و سایت ها و روزنامه ها به فروش رفت. دقت کنید پنج روز! اما در والیبال 12 هزار بلیت بازی های ایران در عرض 30 ثانیه به صورت اینترنتی به فروش رفته است. یعنی اینکه والیبالی ها پای اینترنت هستند و جنس شان با جنس فوتبالی ها فرق می کند.
اما نکته دیگری که توی ذوق می زند، تبعیض میان زنان ایرانی و خارجی برای تماشای والیبال است. وقتی زنان برزیلی و ایتالیایی خیلی راحت می توانند به ورزشگاه آزادی بروند و زنان ایرانی نمی توانند، آن وقت ماجرا غم انگیز هم می شود. جالب این است که تصاویر تلویزیونی و رسانه هایی که حتی با حضور زنان و دختران ایرانی در ورزشگاه ها موافق نیستند، زنان غیر ایرانی در ورزشگاه را نشان می دهند که تیم های مقابل ایران را تشویق می کنند.
همانطور که گفتیم فدراسیون بین المللی والیبال بارها اعلام کرده ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه را نمی پذیرد و به همین خاطر است که زنان غیرایرانی می توانند به ورزشگاه بروند. هر چند که آنها هم برای ورود به ورزشگاه باید گذرنامه شان را به مسئولان کنترل ورودی ورزشگاه نشان دهند.
چند سوال از وزارت ورزش و فدراسیون والیبال
ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه ها تا جایی که به یاد می آوریم، مربوط به فوتبال است و همیشه والیبال و بسکتبال بدون مشکل بوده اند. اصلا این قانون آن هم در رقابت های بین المللی والیبال از کجا آمده است؟
این ماجرا نه مصوبه مجلس است و نه سلیقه مدیران وزارت ورزش یا فدراسیون والیبال؛ پس ماجرا چیست؟ بهتر نیست وزارت ورزش و فدراسیون والیبال، آنچنان که حسن روحانی رئیس جمهور هم دستور داده، این مشکل را حل کنند تا زنان و دختران هم بتوانند بازی ها را از نزدیک ببینند؟
سوال دیگر این است که اگر فدراسیون والیبال یا وزارت ورزش بر ممنوعیت حضور زنان و دختران تاکید دارند، چرا زنان ایتالیایی و برزیلی (تیم های حریف ایرانی) و حتی کادر ایرانی سفارت های ایتالیا و برزیل به ورزشگاه راه داده می شوند؟ در ضمن دیده شده که کارمندان زن وزارت ورزش، فدراسیون والیبال و مجموعه ورزشی آزادی در ورزشگاه حضور دارند. آیا این یک تبعیض نیست؟ اعمال کردن این تبعیض بر چه اساس و قانون و مصوبه و تبصره ای صورت می پذیرد؟ وقتی نمی شود براساس قوانین بین المللی هم ممنوعیتی برای ورود زنان به ورزشگاه ها اعمال کرد چرا خودمان جلوی پای خودمان مانع می گذاریم؟
حالا که ایران با دو پیروزی شیرین مقابل ایتالیا، مدعی حضور در فینال لیگ جهانی است، چرا باید دستی دستی، خودمان را از به دست آوردن یک افتخار بزرگ محروم کنیم؟
وزارت ورزش و فدراسیون والیبال می گویند که این یک مسئله امنیتی است اما واقعا حضور زنان در ورزشگاه هایی که قرار است در آنها والیبال انجام شود، موضوعی امنیتی است؟ وقتی در کشوری مثل یمن یا عمان یا قطر و حتی لبنان و سوریه که بخشی از مردم واقعا از نظر دینی متعصب هستند، زنان را به ورزشگاه های والیبال راه می دهند، چرا نباید این اتفاق در کشور ما بیفتد؟ وقتی در یک مسابقه ملی و نه حتی باشگاهی، تماشاگران علیه تیم ملی ایران شعار نمی دهند و برای پیروزی و سرافرازی تیم ملی والیبال شعار می دهند و کار حریف را سخت می کنند، چرا نباید آنها را راه داد؟ ای کاش یکی پیدا شود و به این سوال ها پاسخ دهد.
ممانعت از ورود دختران آن هم بدون هماهنگی با فدراسیون جهانی همه را متعجب کرد. بعد هم که ماجرای ممانعت از ورود دختران خبرنگار اتفاق افتاد که باز هم باعث تعجب شد.
اکثر خبرنگاران بسکتبال نویس و والیبال نویس، از دختران و زنان ورزشی نویس هستند. در بازی ایران و ایتالیا هم زنان به ورزشگاه راه داده نشدند، فقط چند تن از داوران و مسئولان زن فدراسیون والیبال ایران در جایگاه خبرنگاران سالن آزادی و برابر ناظر فدراسیون جهانی نشسته بودند و اتفاقا طرفداران مونث ایتالیا و برزیل می توانستند به ورزشگاه بروند اما زنان و دختران ایرانی نه!
در هفته‌های گذشته انتقادهای فراوانی به خاطر ممانعت از ورود زنان به دولت وارد شده است و این در حالی است که حسن روحانی، دستور پیگیری های لازم را برای ورود زنان، به ورزشگاه ها صادر کرده، اما هنوز اتفاقی نیفتاده است. در شبکه های اجتماعی موجی برای حضور زنان در ورزشگاه ها ایجاد شده است؛ موجی که بیشتر منحصر به سالن های والیبال است و ورزشی است.
این در حالی است که تا چندی پیش زنان می توانستند در سالن های والیبال و بسکتبال حاضر شوند و رقابت مردان را از نزدیک شاهد باشند اما پس از کسب موفقیت های جدید از سوی تیم ملی والیبال ایران و حضور در رقابت های لیگ جهانی، حضور بانوان در سالن والیبال حساسیت برانگیز شده است. به نظر می رسد پخش مستقیم مسابقات والیبال از تلویزیون و افزایش تماشاگران این ورزش باعث شده است که عده ای بر غیرشرعی بودن حضور بانوان به عنوان تماشاچی در مسابقات والیبال مردان تاکید دارند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
در این باره برخی نمایندگان مجلس با ورود زنان موافق و برخی مخالف هستند و به همین دلیل به این موضوع پرداخته ایم. البته جالب اینجاست که پس از اعتراض معاون امور زنان ریاست جمهوری به عدم ورود زنان و دختران، برخی نمایندگان زن مجلس از ممنوعیت حضور زنان در سالن والیبال دفاع کرده اند. به عنوان مثال تیره اخوان بیطرف، نماینده اصفهان گفته است: «زنان ایران مسائل حل نشده بسیار زیادی دارند، حالا یکسری از زنان و دختران آمده اند و حاشیه درست کرده اند و دارند به کمک رسانه ها آن را بزرگ می کنند، نباید ما را فریب بدهد. اینها را من شخصا نماینده زنان ایران نمی دانم.»
لاله افتخار نماینده تهران نیز معتقد است: «بیش از آن که عده ای به دنبال بهبود وضعیت زنان باشند، دوست دارند سروصدا راه بیندازند.» اما سخنان منتسب به فاطمه آلیا بیشترین بازتاب را داشت. این نماینده مجلس گفته بود: «کار زن بچه دار شدن و تربیت فرزند و شوهرداری است، نه دیدن مسابقه والیبال. یک عده ای می خواهند هر طو رشده به زن نقش هایی بدهند که مخالف با وظایف شرعی است.» البته خانم آلیا حرف هایش را تکذیب کرده است و در گفتگویی با خبرگزاری خانه ملت گفت در روزهای اخیر با هیچ کجا مصاحبه ای نداشته است.
رئیس پلیس کشور اعلام کرده بود در ابتدای دولت نهم مجوزی برای حضور بانوان صادر شد که با اعتراض علما و مراجع مواجه شد اما رئیس پلیس به این نکته اشاره نکرده که ماجرا مربوط به ورزشگاه های فوتبال بوده است و والیبال ماجرای دیگری دارد. در پرونده ای که می خوانید، از جهات مختلف به این ماجرا نگاه شده و با یک نماینده مجلس هم گفتگو شده است.
به بهانه حاشیه های حضور زنان در ورزشگاه ها
داستان ادامه دارد
سال هاست که هر بار مسابقاتی با گستردگی و پوشش خبری وسیع مانند جام جهانی یا المپیک برگزار می شود، یک گوشه دنیا و به خصوص خاورمیانه جنگ ها و خونریزی های سختی به خودش می بیند. در واقع تروریست ها از این فرصت استفاده می کنند تا فعالیت شان زیر سایه این مسابقات کمرنگ به نظر بیاید.
همین حالا درگیری های عراق و سوریه و داعش و سلفی ها کمی، تنها و تنها کمی زیر سایه برازوکا و جام جهانی بی حال و کم کیفیت این روزها قرار گرفته است. ماجرای اختلاس سه هزار میلیارد تومانی با تمام ادامه دار بودنش برای مدتی تحت الشعاع ماجرای شیث رضایی و محمد نصرتی قرار می گیرد و محمد دادگان همین چند وقت پیش در مصاحبه می گوید دایی و کریمی را به جان هم انداختند تا کسی نپرسد یک کیلو مرغ چند است.
به هر حال همیشه خبرهایی هستند که زیر سایه اخبار دیگر گم می شوند. این بار اما دو خبر موازی هم در صدر جستجوهای خبری در ایران قرار گرفته اند. درخشش بلندقامتان والیبال ایران و ممنوعیت حضور زنان برای تماشای این درخشش.
دفاع از حق ورود زنان به ورزشگاه ها از اوایل دهه 80 مطرح شد. این تلاش تا آنجا ادامه یافت که عده ای از این خانم ها توانستند بازی ایران و بحرین در چارچوب مسابقات انتخابی جام جهانی 2006 را از نزدیک ببینند. این اولین حضور زنان در استادیوم های ایران پس از انقلاب جمهوری اسلامی بود.
در اردیبهشت ماه سال 1385 محمود احمدی نژاد رئیس جمهور وقت ایران در نامه ای به علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی، خواستار فراهم شدن شرایط مطلوب برای حضور بانوان و خانواده های ایرانی در ورزشگاه ها شد اما با واکنش تندی از سوی مخالفان روبرو شد. از طرفی کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا بارها و بارها از فدراسیون فوتبال ایران بابت این مشکل انتقاد کرده اند؛ مشکلی که شاید گریبانگیر ایران برای میزبانی در جام ملت های آسیایی که علی کفاشیان سخت به دنبال آن است نیز بشود.
حالا اما این روزها برخوردهایی که با زنان ایرانی که مشتاقانه خواستار ورود به استادیوم آزادی و تماشای مسابقات ایران در لیگ جهانی والیبال بودند، حسابی جنجال آفرین شده.
در اولین بازی دور برگشت ایران مقابل ایتالیا اتفاقات غیرمنتظره ای افتاد. خبر دستگیری و برخورد فیزیکی با یک خبرنگار و بازداشت حداقل 17 زن ایرانی به دلیل تجمع پشت ورزشگاه و درخواست ورود به سالن والیبال به سرعت بین کاربران اینترنت و خوانندگان خبرگزاری ها پخش شد.
فاطمه جمال پور، روزنامه نگار روزنامه شرق، یکی از این بانوان بود که با وجود داشتن کارت خبرنگاری و به گزارش خود او در صفحه شخصی اش، چند بار حین این برخورد سیلی خورد و بازداشت شد؛ اینها در حالی است که شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان رئیس جمهور، که پیش تر قول همکاری در این زمینه را داده بود، نسبت به عدم صدور مجوز برای تماشای بازی با برزیل اعتراض کرد.
ماجرا تا آنجا پیش رفت که قرار شد گروهی متشکل از این معاونت و وزارت ورزش و جوانان، داستان حضور بانوان در ورزشگاه را بررسی کنند اما هنوز بررسی ها به سرانجام نرسیده خبر برخورد فیزیکی و دستگیری زنان در صدر اخبار خبرگزاری ها قرار گرفت. فاطمه جمال پوری که از او نام بردیم، در صفحه کاربری خود تصویری از برگه ای را به اشتراک گذاشت که در بازداشتگاه به او داده بودند. اتهام جمال پور «فراخوان استادیوم» بوده!
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
نمایندگان مجلس و سایر مسئولان سعی کردند تا آنجا که می شود در این مورد سکوت کنند اما در این بین اظهارنظر فاطمه آلیا و چند عضو دیگر فراکسیون مجلس که قاعدتا قرار است پیگیر حقوق بانوان ایرانی باشند، خبرساز شد. فاطمه آلیا، نماینده تهران گفته بود: «کار زن، بچه دار شدن و تربیت فرزند و شوهرداری است، نه دیدن مسابقه والیبال. یک عده ای می خواهند هر طور شده به زن نقش هایی بدهند که مخالف با وظایف شرعی است. دلیل ندارد جایی که چند هزار نفر مرد جمع می شوند عده ای هم از زنان بروند. اینها زمینه بی حرمتی و تجاوز در جامعه است.»
واکنش مردم اما به خصوص در فضای مجازی قابل پیش بینی بود. هشتگ های کنار استتوس ها و همچنین نقدهای کوچک و بزرگی که شکل گرفت که اگر کار زن فقط همین است، فاطمه آلیا در مجلس و در کنار آن همه قانونگذار مرد چه می کند. انتقاد تند و تیزی که این بی تفاوتی نماینده بانوان ایرانی را برنتابیده است.
به هر حال آنچه مشخص است، این است که همچنان مسئله زنان و حضورشان در جامعه ایران گوشه ها و زوایای تاریک زیادی دارد. امیدواریم تا هفته یا هفته های آینده بتوانیم خبرهای خوبی درخصوص پیگیری این موضوع بدهیم. فعلا تا بازی های بعدی ایران مدتی باقی مانده و باید دید که گفتگوها در این مورد به کجا می رسد.
یکی از هشتگ هایی که این روزها بارها در فضای مجازی تکرار می شد، این بود: #ورزشگاه_دوازده_هزار_پسری_آزادی. حالا بماند که زنان تیم های میهمان اجازه حضور دارند و چند باری هم آن اوایل دیده شده بود که خانم های ایرانی تلاش کرده اند با لباس تیم حریف وارد استادیوم بشوند. در واقع منع حضور زنان فقط برای خانم های خود این سرزمین است و برزیلی ها و ایتالیایی ها چه مرد باشند و چه خانم، می توانند تیم کشورشان را آزادانه و از نزدیک تشویق کنند.
موفقیت های والیبال زیر سایه ماجرای راه ندادن زنان و دختران
لطفا به چند سوال خیلی مهم پاسخ دهید
سوالی که این روزها همیشه مطرح می شود این است که چرا باید زنان و دختران را به ورزشگاه راه ندهند؟ اصلا چرا باید راهشان ندهند؟ تقریبا همه قبول دارند که فضای بازی های بسکتبال و والیبال با فضای فوتبال فرق دارد و حتی جنس هواداران والیبال و بسکتبال هم با جنس هواداران فوتبال فرق دارد اما اینکه چرا این حق طبیعی زیر پا گذاشته می شود، در نوع خودش جالب است.
«ای آی او بی» یا همان فدراسیون جهانی والیبال مرتب از امتیازهای میزبانی ایران کم می کند و در بازی اول ایتالیا در تهران، فدراسیون آنقدر درگیر ماجرای ورود یا عدم ورود دختران بود، یادش رفت سرود ملی کشورها را پخش کند و به همین دلیل 200 امتیاز از امتیازهای ایران کم شد. این گاف ماندگار در کارنامه برگزاری مسابقات فدراسیون والیبال، نشان داد که این فدراسیون چقدر تحت فشار است.
یک نکته مهم وجود دارد که باید به آن توجه کرد. مسابقات بین المللی والیبال در سالن سرپوشیده 12 هزار نفری آزادی تهران برگزار می شود. فضای سرپوشیده 12 هزار نفری با ورزشگاه 100 هزار نفری خیلی فرق می کند و این دو را نباید یکی دانست. از فصل پیش که بلیت های فوتبال در لیگ برتر اینترنتی شد، فدراسیون فوتبال با چالش بزرگی مواجه شد چرا که در دربی تهران و آن هم بازی بین استقلال و پرسپولیس، در پنج روز تنها حدود هشت هزار بلیت به صورت اینترنتی آن هم به زور چند بار اعلام از رسانه ها و سایت ها و روزنامه ها به فروش رفت. دقت کنید پنج روز! اما در والیبال 12 هزار بلیت بازی های ایران در عرض 30 ثانیه به صورت اینترنتی به فروش رفته است. یعنی اینکه والیبالی ها پای اینترنت هستند و جنس شان با جنس فوتبالی ها فرق می کند.
اما نکته دیگری که توی ذوق می زند، تبعیض میان زنان ایرانی و خارجی برای تماشای والیبال است. وقتی زنان برزیلی و ایتالیایی خیلی راحت می توانند به ورزشگاه آزادی بروند و زنان ایرانی نمی توانند، آن وقت ماجرا غم انگیز هم می شود. جالب این است که تصاویر تلویزیونی و رسانه هایی که حتی با حضور زنان و دختران ایرانی در ورزشگاه ها موافق نیستند، زنان غیر ایرانی در ورزشگاه را نشان می دهند که تیم های مقابل ایران را تشویق می کنند.
همانطور که گفتیم فدراسیون بین المللی والیبال بارها اعلام کرده ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه را نمی پذیرد و به همین خاطر است که زنان غیرایرانی می توانند به ورزشگاه بروند. هر چند که آنها هم برای ورود به ورزشگاه باید گذرنامه شان را به مسئولان کنترل ورودی ورزشگاه نشان دهند.
چند سوال از وزارت ورزش و فدراسیون والیبال
ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه ها تا جایی که به یاد می آوریم، مربوط به فوتبال است و همیشه والیبال و بسکتبال بدون مشکل بوده اند. اصلا این قانون آن هم در رقابت های بین المللی والیبال از کجا آمده است؟
این ماجرا نه مصوبه مجلس است و نه سلیقه مدیران وزارت ورزش یا فدراسیون والیبال؛ پس ماجرا چیست؟ بهتر نیست وزارت ورزش و فدراسیون والیبال، آنچنان که حسن روحانی رئیس جمهور هم دستور داده، این مشکل را حل کنند تا زنان و دختران هم بتوانند بازی ها را از نزدیک ببینند؟
سوال دیگر این است که اگر فدراسیون والیبال یا وزارت ورزش بر ممنوعیت حضور زنان و دختران تاکید دارند، چرا زنان ایتالیایی و برزیلی (تیم های حریف ایرانی) و حتی کادر ایرانی سفارت های ایتالیا و برزیل به ورزشگاه راه داده می شوند؟ در ضمن دیده شده که کارمندان زن وزارت ورزش، فدراسیون والیبال و مجموعه ورزشی آزادی در ورزشگاه حضور دارند. آیا این یک تبعیض نیست؟ اعمال کردن این تبعیض بر چه اساس و قانون و مصوبه و تبصره ای صورت می پذیرد؟ وقتی نمی شود براساس قوانین بین المللی هم ممنوعیتی برای ورود زنان به ورزشگاه ها اعمال کرد چرا خودمان جلوی پای خودمان مانع می گذاریم؟
حالا که ایران با دو پیروزی شیرین مقابل ایتالیا، مدعی حضور در فینال لیگ جهانی است، چرا باید دستی دستی، خودمان را از به دست آوردن یک افتخار بزرگ محروم کنیم؟
وزارت ورزش و فدراسیون والیبال می گویند که این یک مسئله امنیتی است اما واقعا حضور زنان در ورزشگاه هایی که قرار است در آنها والیبال انجام شود، موضوعی امنیتی است؟ وقتی در کشوری مثل یمن یا عمان یا قطر و حتی لبنان و سوریه که بخشی از مردم واقعا از نظر دینی متعصب هستند، زنان را به ورزشگاه های والیبال راه می دهند، چرا نباید این اتفاق در کشور ما بیفتد؟ وقتی در یک مسابقه ملی و نه حتی باشگاهی، تماشاگران علیه تیم ملی ایران شعار نمی دهند و برای پیروزی و سرافرازی تیم ملی والیبال شعار می دهند و کار حریف را سخت می کنند، چرا نباید آنها را راه داد؟ ای کاش یکی پیدا شود و به این سوال ها پاسخ دهد.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
