31-08-2015، 16:15
دکتر فردین علیخواه (جامعه شناس): چند روز قبل با چند نفر از همکاران درباره سبک نگارش در ورقههای امتحانی دانشجویان صحبت میکردیم. همه اشتراک نظر داشتیم که هرسال وضع نگارش عجیبتر میشود. از معلمان دبیرستان هم این موضوع را شنیده بودم. اینکه در سالهای اخیر، زبانِ نوشتن؛ محاورهای و غلطهای املایی هم بسیار زیاد شده است.
نکته جالب آنکه یکی از معلمان دبیرستان هم برایم تعریف میکرد که وقتی به دانشآموز میگویم بهجای «اصلاً» یا «اصلن» ننویس «اسن»، پاسخ او آن بود که همهجا اینطور مینویسند. وقتی میپرسم منظورت از همهجا کجاست؟ میگوید: تلگرام!
دوست دیگری تعریف میکرد که چون عمل نوشتن در این روزها فقط به تلگرام محدودشده است چند روز قبل در یک نامه اداری دچار تردید شده بود که بین «لطفاً »،«لتفن » و «لودفن » کدامیک درست است؟ واقعیت آن است اگر همینطور پیش برویم در چند سال آینده زبان فارسی نابود خواهد شد.
به این کلمات توجه کنید: «عحسن »(احسنت)، «کصافط »، «جک »، «این ب اون در »، «مصلا »، «عمانت ». میبینید که هیچ قاعده مشخصی در بهکارگیری این کلمات وجود ندارد؛ مثلاً «خواهش » به «خاهش » تبدیل میشود و «جوک » به «جک »! بعضیها «لطفاً » را «لطفن » و بعضیها هم «لدفن » مینویسند.
مسئله آن است که میتوان نوشتن «اینقد » بهجای اینقدر یا «فک کنم » بهجای فکر کنم را درک کرد ولی فهم «عحسن » بهجای احسنت بسیار دشوار است. یک مطالعه نشان میدهد که برخی از اعضاء شبکههای اجتماعی سعی میکنند لوندی، شیطنت، بامزگی، شوخطبعی و طنازی خود را با دست بردن در نحوه نگارش کلمات نشان دهند.
کاش بتوانیم دقت کنیم و این کار را نکنیم. مسئله؛ بکار بردن کلمات بیگانه یا غیر بیگانه، یا نگارش فارسی یا فینگلیش نیست. با این عمل، مسئله رشته رشته کردن شاهنامه فردوسی و آتش زدن آن و پریدن از روی آن است!