با لباس های کهنه مد روز شوید!

[L²evi]

ابروهای تیغ‌زده، موهای سیخ‌سیخی، شلوارهای تنگی که تا دیروز آنقدر گشاد بود که به زور کمربند بسته می‌شد، بلوزهای تنگ با مارک‌ها و شکل‌های عجیب، مانتوهایی که هیچ شباهتی به مانتو ندارند، شال‌های رنگی که فقط قسمت وسط سر را می‌پوشاند و آرایش‌های غلیظ شده. مانتو هایی که به زحمت تا روی کمر می رسد ...  دخترانی را در خیابان ها مشاهده می کنید که فکر می کنید متاهل و دارای حداقل 30 سال سن هستند  اما با کمی دقت متوجه خواهید شد حدود 15 یا 16 سال سن دارند ! و البته از آن بیم ندارند که آرایش غلیظ سن شان را بسیار زیاد تر از اندازه واقعی ، نشان می دهد!
این تصاویر دختران و پسرانی است که هر روز در خیابان‌ها با آن مواجه هستیم. بعضی وقت‌ها به خاطر پوشیدن لباس‌های غیرمعقول یا اصلاح و آرایشی خاصی بخصوص موی سر و صورت پسران ، آنقدر تعجب می‌کنید که چند ثانیه بهت زده می‌شوید. بعد از خود می‌پرسید چطور چنین چیزی ممکن است؟ و در پاسخ تنها یک حرف ممکن است بشنوید:  مد شده است!
امروزه مد ومدگرایی نه تنها در نوع پوشش افراد، بلکه در بخش‌های مختلفی از زندگی آنها تاثیرگذار است. از نوع آرایش‌های ظاهری گرفته تا وسایل منزل و حتی گرایش‌ها و علایق خاصی که در قشری از جامعه ناگهان اپیدمی می‌شود، فعالیت‌هایی مثل روی آوردن  به ورزش یوگا، تقاضا برای جراحی‌های  پلاستیک و...
نبود الگوهای مناسب، لباس و مدلهای مو باعث شده تا گروهی از جوانان مدل لباس و موی خود را از ماهواره، هنرپیشه و فوتبالیست‌های مورد علاقه شان بگیرند به طوری که ادامه این موضوع ممکن است شکست هنجارها و هزینه سنگینی را به همراه داشته باشد
مد، اشاعه سریع کالا یا گرایش یک رفتار در میان افراد جامعه است و به دلیل رابطه مستقیمی ‌که با حس تنوع‌طلبی دارد، در میان نوجوانان و جوانان بیشتر دیده می‌شود. هر ازگاهی مانند سیلی عظیم جامعه را  فرا می‌گیرد و پس از مدتی کوتاه تغییر می‌کند. اما همیشه این که  منشأ این تغییر و تحولات چیست و ریشه‌های آن از کجا می‌آید قابل بررسی است. خیلی از افراد مد و مدگرایی را یک امر کاملاً شخصی و سلیقه‌ای می‌دانند و معتقدند نمی‌توان افراد جامعه را مجبور کرد که برخلاف آنچه انتخاب می‌کنند و دوست دارند عمل کنند. ولی آیا انتخاب هرگونه لباس و آرایشی برای هر جامعه و فرهنگی مناسب است‌؟ واساساً این سوال همیشه مطرح است که مدگرایی خوب است یا نه‌؟
تنوع‌‌طلبی یا خودنمایی‌
تنوع‌‌طلبی و نوگرایی از خصایص انسان است و همیشه او را به سمت  یک زندگی بهتر سوق می‌دهد. این نیاز از تغییرات اساسی دوران بلوغ و نوجوانی است که به شکل‌های مختلف در نوع رفتار، صحبت کردن و پوشش دیده می‌شود. جامعه‌شناسان و روان‌شناسان دلایل متفاوتی برای پیروی از مد ذکر می‌کنند. دکتر محمد عسگری، روان‌شناس می‌گوید: یکی از دلایل گرایش جوانان به مد به خاطر مورد توجه قرار گرفتن و پاسخگویی به نیازهای روانی آنهاست. جوانان به دلیل داشتن روحیه تأثیرپذیر آمادگی بیشتری برای پدیده‌های نو دارند. دلیل دیگر هم می‌تواند سرخوردگی‌ها و نداشتن اعتماد به‌نفس و چشم و همچشمی‌ باشد که افراد را به سوی مدهای مختلف می‌کشاند. البته عده‌ای هم هستند که هیچ دلیل خاصی برای تبعیت از مد ندارند و فقط به خاطر این که این پدیده در جامعه رواج پیدا کرده از آن استقبال می‌کنند. از طرف دیگر می‌توان گفت افرادی که خرید کالاهای مد روز را انتخاب می‌کنند، می‌خواهند جای خود را در میان اطرافیان و هم‌سن و سال‌های خود باز کنند و بابت آن هزینه‌های بسیاری را تقبل می‌کنند حتی اگر برایشان مشکل باشد.
محمد 26 ساله، فروشنده یک مغازه کیف و کفش می‌گوید: اکثر افرادی که به سراغ مدل‌های جدید و مد روز می‌آیند از طبقه مرفه جامعه هستند و برایشان قیمت بالای آن کالا اهمیت ندارد. بیشتر آنها جوانانی هستند که به دنبال اجناس مارک دار و خاص می‌آیند. او ادامه می‌دهد بعد از مدتی که یک مد در جامعه جا می‌افتد قیمت‌های آن کالا به خاطر کپی برداری تولیدکنندگان داخلی پایین می‌آید و افراد متوسط و قشر پایین‌تر جامعه هم به سراغ همان مدها می‌روند.
فقط کافی است هنگام عبور از خیابان‌ها به ویترین مغازه‌ها با دقت بیشتری نگاه کنید. بعد متوجه می‌شوید که تمام مدل‌های لباس  مغازه‌ها مشابه هم هستند مدل‌هایی که مدتی مورد توجه مردم قرار می‌گیرند و بعد از زمان کوتاهی جای خود را به مدل‌های تازه می‌دهند.
دکتر نسرین صالحی، جامعه‌شناس در این خصوص می‌گوید: همیشه مد را طبقه مرفه جامعه تعیین می‌کند آنها به دلیل داشتن منابع مالی و امکانات بیشتر می‌توانند از مدهای جدید استفاده کنند. طبقه دیگر جامعه نیز این گروه را برتر از خود می‌داند و سعی دارد خود را با آن هماهنگ کند. جوانان نیز به دلیل حس تنوع‌‌طلبی و زیاده خواهی نسبت به گروه‌های سنی دیگر بیشتر سعی دارند خود را به این طبقه برسانند. این استاد دانشگاه مد را یک نوع خودنمایی در محیط اجتماعی می‌داند که مختص به جوانان نیست بلکه همه رده‌های سنی را شامل می‌شود.
همیشه مد را طبقه مرفه جامعه تعیین می‌کند آنها به دلیل داشتن منابع مالی و امکانات بیشتر می‌توانند از مدهای جدید استفاده کنند. طبقه دیگر جامعه نیز این گروه را برتر از خود می‌داند و سعی دارد خود را با آن هماهنگ کند

بیشتر کارشناسان معتقدند جوانان امروز به دنبال الگوهای جدید می‌گردند که در گذشته به دلیل کمرنگ بودن وسایل ارتباط جمعی، همه افراد کاملاً در شرایط فرهنگی خاص خودشان زندگی می‌کردند ولی امروزه به دلیل وجود شبکه‌های ارتباطی شرایط کاملاً تغییر کرده است.
جوانان فریب خورده در مدل های بیگانه و غربی
نبود الگوهای مناسب، لباس و مدلهای مو باعث شده تا گروهی از جوانان مدل لباس و موی خود را از ماهواره، هنرپیشه و فوتبالیست‌های مورد علاقه شان بگیرند به طوری که ادامه این موضوع ممکن است شکست هنجارها و هزینه سنگینی را به همراه داشته باشد.
واردات لباس با تنوع مدل و رنگ های بسیار با شمایلی عجیب و غریب و به قول معروف جوان پسندانه!
انواع آرم‌ها، نوشته‌ها و اشکالی که جوانان حتی از معنای آن بی‌خبرند. زمینه را برای بازار گرم مدل و لباس در جامعه مهیا می‌سازد.به طوری که اگر تولیدات ملی و ایرانی فاقد تنوع، مدل ها و رنگ‌های مختلف باشد بالتبع، جوانان در نگاه اول جذب همان مار خوش خط و نشان می شوند بی آنکه از عواقب نافرجام آن آگاه باشند.
کودکان در معرض آسیب شیطان پرستان
محصولات سرگرمی کودکان، لباس هایی با نقش شیطان، بازی های رایانه ای ، کارتون، انیمیشن و ... شیطان را به یک موجود محبوب ! سرگرمی‌های کودکان تبدیل کرده است و شخصیت‌هایی مانند غول ، هیولا ، شیطان و جادوگر از محبوب‌ترین سرگرمی‌های کودکان است.
به طوری که پس از پخش فیلم‌هایی با مضمون شیطان‌پرستی شعار بسیاری از کودکان در کشورهای مختلف جهان به ویژه غرب می‌شود.
این در حالی است که برخی خانواده‌ها و جوانان با ناآگاهی‌ از نمادها و نشانه‌های شیطان پرستی استفاده می‌کنند.
برخی بر این باورند که توجه به این نمادها و نشانه ها دارند و فقط به دلیل زیبایی و جذابیت خاص از آن استفاده می‌کنند در حالی که این کار متاسفانه تبلیغ و ترویج نمادها و عقاید شیطان‌پرستی است.
متاسفانه گسترش نمادها، نشانه‌ها ، مد و لباس های بیگانه ، غرب و شیطان پرستی در کشورهای مختلف به آنجایی رسیده است که بسیار نگران کننده است.
و برای جلوگیری از گسترش آن، علاوه بر برنامه‌ریزی مسئولان فرهنگی ، همت و دغدغه‌ همگی مردم، خانواده ها و جوانان به شدت مورد نیاز است.