بازی آنلاین
آپلود عکس
هرچند این پرسش، مسئولان دستگاه ها و نهادهایی را که موظف به کاهش آلودگی های مرگبار هستند مبرا نمی کند، اما آیا برای مثال صاحبان 30 هزار واحد صنعتی در اطراف تهران تاکنون از خود پرسیده اند که دست های آنها به مرگ چند نفر آلوده است؟
آیا خودروهای تک سرنشین درست زمانی که ساعت ها در خیابان ها ویراژ می دهند حتی یک لحظه از خود پرسیده اند که ممکن است در آن لحظه بدون اینکه تصادفی کرده باشند، خانواده ای را داغدار عزیزی کرده اند؟ اگر این سؤال ها پرسیده می شود، پس تلاش های شبانه و خزنده برخی شهروندان در زیر پوست شهر، برای دور زدن قانون محافظتی و افزایش آلودگی های شهری به چه معناست؟
زیر پوست شبانه شهر
آلودگی هوا، مرگ های سالانه! هنوز آمار دقیقی از مرگ های ناشی از آلودگی هوا در دست نیست اما عدد آن بین 2500 تا 5000 نفر بر زبان ها می چرخد! متهم اصلی در این ماجرا دولت است! این مسأله ای است که هر تک سرنشین شهر به آن اعتقاد دارد و هر صاحب صنعتی به آن باور! اما آیا تنها دولت و دولت ها مقصر اصلی ماجرا هستند؟
تلفن های شهروندان چیز دیگری می گویند. تلفن هایی که به گفته «رستگاری» معاون نظارت و پایش محیط زیست استان تهران، رسیدگی آن، باعث تشکیل 13 تیم عملیاتی – نظارتی در محیط زیست تهران شده است!
عملیاتی برای بررسی فعالیت کارخانه ها و کارگاه ها در خارج از ساعت اداری!برنامه ای که او از آن به عنوان «پایش شبانه» یاد می کند. تعقیب و گریز شبانه برای گرفتن مچ شهروندانی که احتمالاً یکی از سؤالات این روزهای آنها این پرسش است که چرا آلودگی ها حل نمی شود؟
آنها احتمالاً به این مسأله هم توجه نخواهند کرد که درست زمانی که اداره کل حفاظت محیط زیست تهران با کمبود نیرو رو به روست، تشکیل این تیم ها و عملیات شبانه چه هزینه مادی را هم روی دوش دولت می گذارد! هزینه ای که در نهایت خود شهروند در قالب «مالیات» پرداخت می کند!براساس آمارهای سازمان حفاظت محیط زیست تهران، 30 هزار واحد صنعتی در اطراف پایتخت فعالیت دارد.
البته رستگاری آمار دقیقی از تخلفات شبانه واحدهای تولیدی و صنایع در اطراف شهر نمی دهد اما اعتقاد دارد معمولاً صاحبان صنایع راه گریزی برای فرار و رعایت نکردن ملاحظات زیست محیطی دارند.
او یکی از برنامه های شبانه خود و همکارانش را پایش و نظارت بر فعالیت های خارج از ساعات اداری صنایع اطراف شهر می داند و می گوید: «محورهایی تعریف کردیم تا با حضور تیم های عملیاتی با آلایندگی های مشهود خارج از ساعات اداری و شبانه برخورد شود.»
به گفته رستگاری برخی مردم در تماس خود با سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرده اند برخی از صنایع نزدیک به محل زندگی آنها بعد از ساعت اداری فعالیت شان ادامه دارد. کارخانه هایی که دود آنها شهروندان را آزار می دهد. برخی از صاحبان صنایع هم فاضلاب خود را بدون تصفیه در زمین های اطراف رها می کنند و باعث آلودگی خاک و منابع آبی زیرزمینی می شوند. او می گوید دربازدید های شبانه تک تک این کارخانه ها را رصد می کنیم. رستگاری هزینه های مالی را علت اصلی خاموش کردن سیستم فاضلاب بعد از ساعات کاری و رهاسازی آنها در زمین های اطراف می داند.
قصه برخی از کارخانه ها هم جور دیگر نوشته شده است. به گفته رستگاری در برخی کارخانه ها سیستم کنترلی برای تولید با ظرفیت بالا جواب نمی دهد، همین مسأله هم باعث می شود تا صاحبان این صنایع فعالیت ها را به دو بخش روزانه و شبانه دور از چشم مأمور قانون تقسیم کنند.
فعالیت هایی که در روز انجام می شود براساس همان سیستم کنترلی است اما تاریکی شب بهترین فرصت برای فرار از قانون و افزایش تولید بدون توجه به آسیب های زیست محیطی و آلودگی های مرگبار است! قدرت موتورها افزایش می یابد و دودها در دل تاریکی شب گم می شود تا فردا، مرگ چند نفر براثر آلودگی ها و مشکلات تنفسی در شهر تهران رقم بخورد! شکایت شهروندان مسائل زیادی را در برمی گیرد که به اعتقاد رستگاری برخی از آنها در حوزه وظایف محیط زیستی ها نیست: «برخی به حوزه وزارت بهداشت برمی گردد و بعضی هم در حیطه وظیفه شهرداری است.» قطع درختان و تغییر کاربری باغ ها حجم زیادی از شکایت ها را به خود اختصاص داده است!رستگاری می گوید: «این شکایت ها به مدیریت شهری ارجاع داده می شود.»
زمین های کشاورزی را نسوزانید
هیچ دلیل علمی برای مفید بودن سوزندان زمین بعد از برداشت محصول وجود ندارد اما کشاورزان همچنان در قرن 21 بعد از هر برداشت ساقه های باقی مانده را آتش می زنند تا سهمی مشهود در آلودگی شهری داشته باشند! هرچند رستگاری آماری از وسعت زمین هایی که به آتش کشیده می شوند نمی دهد اما آنقدر زیاد است که او نسبت به وجود این پدیده هشدار می دهد و خواستار ورود مسئولان از جمله جهادکشاورزی ها به ماجرا می شود.
زمین های کشاورزی که به آتش سپرده می شوند، باعث تولید حرارت، دود، گرد و غبار و گاز دی اکسید کربن می شود. هر سه به محیط زیست زخم می زنند. حالا در نظر بگیرید که این زمین ها وسعت زیادی از اطراف شهر بسته ای چون تهران را در بر بگیرند. به گفته رستگاری این اتفاق بیشتر در زمین های کشاورزی جنوب پایتخت در اسلامشهر و شهر ری به وقوع می پیوندند. این زمین ها و کشاورزان آن متهم به استفاده از فاضلاب های شهری، صنعتی و پزشکی در تولید محصولات خود هستند.
مسأله ای که البته رستگاری ترجیح می دهد فعلاً به آن ورود نکند و حرف هایش حول محور پایش های شبانه برای کاهش آلودگی های هوا بچرخد!
او توصیه می کند کشاورزان به جای سوزاندن ساقه ها و برگ های باقی مانده آنان را هنگام شخم زدن با خاک مخلوط کرده تا با گذشت چند ماه آنان تبدیل به «کود برگ» شوند که برای سال بعد کشاورزی مفید است. راهکاری مفید که معلوم نیست چرا کشاورزان علاقه ای به انجام آن ندارند.
کشاورزانی که خوب می دانند کودهای حیوانی که روزگاری پای کشت و زرع آنها می نشستند از همین برگ هایی است که روزی دام و طیور از آن تغذیه می کرد! همچنین آن طور که او می گوید: «سازمان حفاظت محیط زیست می تواند برابر ماده 688 قانون مجازات اسلامی کار به دلیل تهدید علیه بهداشت عمومی و آلودگی هوا از کشاورزان شکایت کند.» او اعتقاد دارد جهادکشاورزی باید به طور جدی وارد ماجرا شود.
«ضایعات سوزی» هم از دغدغه های دیگر محیط زیستی ها در گشت های شبانه است. رستگاری اعتقاد دارد برای حل این معضل باید یک برنامه ویژه مدیریتی تدوین کرد. برنامه ای که برای تدوین آن پای دستگا ه های مختلفی چون شهرداری، نیروی انتظامی، مأموران کشور، دهیاری ها، بخشداری ها، وزارتخانه های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و نیرو و جهاد کشاورزی باید وسط بیاید.
سهم نساجی ها از آلودگی ها
رستگاری می گوید آنچه که در این شب ها برای کارشناسان و مأموران محیط زیست تهران تازگی داشت سهم برخی از صنوف در آلودگی هوا بود که تاکنون دیده نشده بود، برای مثال نساجی ها، که برای همه محرز است مثلاً ریخته گری یک واحد آلاینده است اما برخی ازآلایندگی ها زیاد دیده نمی شود، مثلاً واحد های رنگرزی پارچه. مأموران سازمان حفاظت محیط زیست پیشتر برای آلودگی آب با این صنف برخورد داشته اما سهم آنها در آلودگی هوا تازگی دارد. همین مسأله هم او و هم همکارانش را به این نتیجه رسانده تا وارد گفت و گو با اتحادیه های مختلف اصناف از جمله نساجی شوند و آنها را وارد ماجرا کنند.
روزنامه ایران
سپاس...
آیا خودروهای تک سرنشین درست زمانی که ساعت ها در خیابان ها ویراژ می دهند حتی یک لحظه از خود پرسیده اند که ممکن است در آن لحظه بدون اینکه تصادفی کرده باشند، خانواده ای را داغدار عزیزی کرده اند؟ اگر این سؤال ها پرسیده می شود، پس تلاش های شبانه و خزنده برخی شهروندان در زیر پوست شهر، برای دور زدن قانون محافظتی و افزایش آلودگی های شهری به چه معناست؟
زیر پوست شبانه شهر
آلودگی هوا، مرگ های سالانه! هنوز آمار دقیقی از مرگ های ناشی از آلودگی هوا در دست نیست اما عدد آن بین 2500 تا 5000 نفر بر زبان ها می چرخد! متهم اصلی در این ماجرا دولت است! این مسأله ای است که هر تک سرنشین شهر به آن اعتقاد دارد و هر صاحب صنعتی به آن باور! اما آیا تنها دولت و دولت ها مقصر اصلی ماجرا هستند؟
تلفن های شهروندان چیز دیگری می گویند. تلفن هایی که به گفته «رستگاری» معاون نظارت و پایش محیط زیست استان تهران، رسیدگی آن، باعث تشکیل 13 تیم عملیاتی – نظارتی در محیط زیست تهران شده است!
عملیاتی برای بررسی فعالیت کارخانه ها و کارگاه ها در خارج از ساعت اداری!برنامه ای که او از آن به عنوان «پایش شبانه» یاد می کند. تعقیب و گریز شبانه برای گرفتن مچ شهروندانی که احتمالاً یکی از سؤالات این روزهای آنها این پرسش است که چرا آلودگی ها حل نمی شود؟
آنها احتمالاً به این مسأله هم توجه نخواهند کرد که درست زمانی که اداره کل حفاظت محیط زیست تهران با کمبود نیرو رو به روست، تشکیل این تیم ها و عملیات شبانه چه هزینه مادی را هم روی دوش دولت می گذارد! هزینه ای که در نهایت خود شهروند در قالب «مالیات» پرداخت می کند!براساس آمارهای سازمان حفاظت محیط زیست تهران، 30 هزار واحد صنعتی در اطراف پایتخت فعالیت دارد.
البته رستگاری آمار دقیقی از تخلفات شبانه واحدهای تولیدی و صنایع در اطراف شهر نمی دهد اما اعتقاد دارد معمولاً صاحبان صنایع راه گریزی برای فرار و رعایت نکردن ملاحظات زیست محیطی دارند.
او یکی از برنامه های شبانه خود و همکارانش را پایش و نظارت بر فعالیت های خارج از ساعات اداری صنایع اطراف شهر می داند و می گوید: «محورهایی تعریف کردیم تا با حضور تیم های عملیاتی با آلایندگی های مشهود خارج از ساعات اداری و شبانه برخورد شود.»
به گفته رستگاری برخی مردم در تماس خود با سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرده اند برخی از صنایع نزدیک به محل زندگی آنها بعد از ساعت اداری فعالیت شان ادامه دارد. کارخانه هایی که دود آنها شهروندان را آزار می دهد. برخی از صاحبان صنایع هم فاضلاب خود را بدون تصفیه در زمین های اطراف رها می کنند و باعث آلودگی خاک و منابع آبی زیرزمینی می شوند. او می گوید دربازدید های شبانه تک تک این کارخانه ها را رصد می کنیم. رستگاری هزینه های مالی را علت اصلی خاموش کردن سیستم فاضلاب بعد از ساعات کاری و رهاسازی آنها در زمین های اطراف می داند.
قصه برخی از کارخانه ها هم جور دیگر نوشته شده است. به گفته رستگاری در برخی کارخانه ها سیستم کنترلی برای تولید با ظرفیت بالا جواب نمی دهد، همین مسأله هم باعث می شود تا صاحبان این صنایع فعالیت ها را به دو بخش روزانه و شبانه دور از چشم مأمور قانون تقسیم کنند.
فعالیت هایی که در روز انجام می شود براساس همان سیستم کنترلی است اما تاریکی شب بهترین فرصت برای فرار از قانون و افزایش تولید بدون توجه به آسیب های زیست محیطی و آلودگی های مرگبار است! قدرت موتورها افزایش می یابد و دودها در دل تاریکی شب گم می شود تا فردا، مرگ چند نفر براثر آلودگی ها و مشکلات تنفسی در شهر تهران رقم بخورد! شکایت شهروندان مسائل زیادی را در برمی گیرد که به اعتقاد رستگاری برخی از آنها در حوزه وظایف محیط زیستی ها نیست: «برخی به حوزه وزارت بهداشت برمی گردد و بعضی هم در حیطه وظیفه شهرداری است.» قطع درختان و تغییر کاربری باغ ها حجم زیادی از شکایت ها را به خود اختصاص داده است!رستگاری می گوید: «این شکایت ها به مدیریت شهری ارجاع داده می شود.»
زمین های کشاورزی را نسوزانید
هیچ دلیل علمی برای مفید بودن سوزندان زمین بعد از برداشت محصول وجود ندارد اما کشاورزان همچنان در قرن 21 بعد از هر برداشت ساقه های باقی مانده را آتش می زنند تا سهمی مشهود در آلودگی شهری داشته باشند! هرچند رستگاری آماری از وسعت زمین هایی که به آتش کشیده می شوند نمی دهد اما آنقدر زیاد است که او نسبت به وجود این پدیده هشدار می دهد و خواستار ورود مسئولان از جمله جهادکشاورزی ها به ماجرا می شود.
زمین های کشاورزی که به آتش سپرده می شوند، باعث تولید حرارت، دود، گرد و غبار و گاز دی اکسید کربن می شود. هر سه به محیط زیست زخم می زنند. حالا در نظر بگیرید که این زمین ها وسعت زیادی از اطراف شهر بسته ای چون تهران را در بر بگیرند. به گفته رستگاری این اتفاق بیشتر در زمین های کشاورزی جنوب پایتخت در اسلامشهر و شهر ری به وقوع می پیوندند. این زمین ها و کشاورزان آن متهم به استفاده از فاضلاب های شهری، صنعتی و پزشکی در تولید محصولات خود هستند.
مسأله ای که البته رستگاری ترجیح می دهد فعلاً به آن ورود نکند و حرف هایش حول محور پایش های شبانه برای کاهش آلودگی های هوا بچرخد!
او توصیه می کند کشاورزان به جای سوزاندن ساقه ها و برگ های باقی مانده آنان را هنگام شخم زدن با خاک مخلوط کرده تا با گذشت چند ماه آنان تبدیل به «کود برگ» شوند که برای سال بعد کشاورزی مفید است. راهکاری مفید که معلوم نیست چرا کشاورزان علاقه ای به انجام آن ندارند.
کشاورزانی که خوب می دانند کودهای حیوانی که روزگاری پای کشت و زرع آنها می نشستند از همین برگ هایی است که روزی دام و طیور از آن تغذیه می کرد! همچنین آن طور که او می گوید: «سازمان حفاظت محیط زیست می تواند برابر ماده 688 قانون مجازات اسلامی کار به دلیل تهدید علیه بهداشت عمومی و آلودگی هوا از کشاورزان شکایت کند.» او اعتقاد دارد جهادکشاورزی باید به طور جدی وارد ماجرا شود.
«ضایعات سوزی» هم از دغدغه های دیگر محیط زیستی ها در گشت های شبانه است. رستگاری اعتقاد دارد برای حل این معضل باید یک برنامه ویژه مدیریتی تدوین کرد. برنامه ای که برای تدوین آن پای دستگا ه های مختلفی چون شهرداری، نیروی انتظامی، مأموران کشور، دهیاری ها، بخشداری ها، وزارتخانه های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و نیرو و جهاد کشاورزی باید وسط بیاید.
سهم نساجی ها از آلودگی ها
رستگاری می گوید آنچه که در این شب ها برای کارشناسان و مأموران محیط زیست تهران تازگی داشت سهم برخی از صنوف در آلودگی هوا بود که تاکنون دیده نشده بود، برای مثال نساجی ها، که برای همه محرز است مثلاً ریخته گری یک واحد آلاینده است اما برخی ازآلایندگی ها زیاد دیده نمی شود، مثلاً واحد های رنگرزی پارچه. مأموران سازمان حفاظت محیط زیست پیشتر برای آلودگی آب با این صنف برخورد داشته اما سهم آنها در آلودگی هوا تازگی دارد. همین مسأله هم او و هم همکارانش را به این نتیجه رسانده تا وارد گفت و گو با اتحادیه های مختلف اصناف از جمله نساجی شوند و آنها را وارد ماجرا کنند.
روزنامه ایران
سپاس...
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
