یادکردی از عالم مجاهد ، شهید صدر

[bOoOoOy]

یادکردی از عالم مجاهد، شهید صدرمتفکر شهید یکی از آثار ارزشمند استاد محمد حسین ملک زاده ، ترجمه رساله ای از مؤلّفات آیة الله شهید سید محمد باقر صدر درباره عقاید است . عنوان عربی این رساله ، « المُرسل و الرسول و الرساله » و عنوان فارسی آن « پیام ده ، پیامبر ، پیام » می باشد . جناب استاد در مقدمه نسبتاً مفصّلی که بر این رساله نوشته اند بخشی را هم به نگاهی گذرا به حیات شهید صدر، اختصاص داده اند . در این ایـّام که در بیست و نهمین سالگرد شهادت آن عالم فرهیخته و مجاهد نستوه قرار داریم زندگینامه آن شهید والامقام را به قلم استاد ملک زاده – به عنوان یکی از مدرسان و شارحان آثار وی تقدیم می داریم :
متفکّر شهید آیت الله سید محمد باقر صدر(قدس سره)بدون تردید یکی از نوابغ علمی و اندیشمندان کم نظیر تاریخ شیعه و حتی تاریخ اسلام است که در زمانی نزدیک به ما می زیست و با نگارش کتاب ها و طرح اندیشه هایی در زمینه های گوناگون علوم اسلامی، مدرسه و مکتب علمی عظیمی را بنیان نهاد و افق های تازه علمی و معرفتی را به روی عالمان شیعه و همچنین اندیشمندان، دانشمندان و روشنفکران بزرگ جهان اسلام گشود و طرح بحث هایی همچون نظام اقتصادی اسلام و ... را برای اولین بار در تاریخ اسلام به نام خود به ثبت رساند. و این همه در حالی است که وقتی پس از تحمل سخت ترین شکنجه ها، توسط رژیم منحوس و جهنمی بعثی به شهادت رسید عمر مبارکش تنها ۴۶ سال و یا اندکی کمتر بود. و اگر صدام معدوم در تمامی عمرش فقط و فقط همین یک جنایت را مرتکب شده بود و هیچ جرم و جنایت دیگری را در سیاهه ننگین گناهان خویش نداشت باز هم به یقین می شد او را یکی از جنایتکارترین، و وحشی ترین ستمگران و جلادان تاریخ به شمار آورد. زیرا او مردم همه جهان در حال و آینده تاریخ ، خصوصاً مسلمانان و بالأخص پیروان اهل بیت (علیهم السلام) را از وجود یکی از دانشمندان ، اندیشمندان و نظریه پردازان سترگ طول تاریخ، محروم ساخت.
روشن است که گرچه زندگی این عالم مجاهد از نظر شماره سالیان عمر بسیار کوتاه است اما حیات علمی، معنوی و جهادی او آن قدر بلند و باشکوه و پربار است که برای نگارش آن نه تنها این نوشتار بلکه مجلّدات متعددی از چندین و چند کتاب نیز یارای ثبت و ضبط همه دقائق و نکات و ویژگی های آن را ندارد اما به هر حال در این مجال اندک اگر بخواهیم تنها یادی از آن ستاره فروزان سپهر جهاد و اجتهاد کرده باشیم.