14-10-2014، 19:28
عادت کردهام فاصلهها را با ثانیهها اندازه بگیرم .
گاهی هوای دلخوشی چه سنگین می شود !
عادت کردهام چشمانم را به روی انتظار ببندم .
خبر نداری ، آنقدر آبستن حادثه شدهام که هر آن می ترسم اتفاقی بیفتد ، بی آنکه دستهایم در دستهای تو باشد .
می ترسم لحظهای که از شوق تو مدهوش می شوم ، هنوز بین نگاه ما چند ثانیهای فاصله باشد .
تو جای من باشی ، بار سنگین تحمل را کجا زمین می گذاری ؟
(نیکی فیروزکوهی)
گاهی هوای دلخوشی چه سنگین می شود !
عادت کردهام چشمانم را به روی انتظار ببندم .
خبر نداری ، آنقدر آبستن حادثه شدهام که هر آن می ترسم اتفاقی بیفتد ، بی آنکه دستهایم در دستهای تو باشد .
می ترسم لحظهای که از شوق تو مدهوش می شوم ، هنوز بین نگاه ما چند ثانیهای فاصله باشد .
تو جای من باشی ، بار سنگین تحمل را کجا زمین می گذاری ؟
(نیکی فیروزکوهی)