آنچه راجع به بیماری ام اس یا اسکلروز چندگانه(M.S)باید بدانیم

[~ERFAN~]

آنچه راجع به بیماری ام اس یا اسکلروز چندگانه(M.S)باید بدانیم

بیماری ام.اس یا اسکلروز چندگانه یک اختلال مادام‌العمر در سیستم ایمنی خودکار بدن است که می‌تواند منجر به فلج شدید شود. اختلال سیستم ایمنی خودکار وضعیتی است که در آن بدن آنتی‌بادیهایی را تولید می‌کند که به بافت‌های خودش حمله می‌کنند.
در بدن افراد مبتلا به این بیماری آنتی‌بادیهایی تولید می‌شود که به ماده سفید مغز و نخاع حمله‌ور می‌شوند. در بیماری ام.اس میلین یا پوشش رشته‌های عصبی در مغز و نخاع ملتهب می‌شود.
این التهاب باعث آسیب میلین شده و سیگنال‌های عصبی نمی‌توانند در طول رشته‌های عصبی حرکت کنند
علایم این بیماری متفاوت است و بستگی به این دارد که کدام بخش از اعصاب آسیب ببینند.
علایم اولیه این بیماری بسیار خفیف بوده و عبارتند از: سرگیجه و عدم تعادل، خستگی، ضعف دست و پا، التهاب اعصاب چشمی، بی حسی یا سوزش موضعی، درد شدید در ناحیه صورت، نقص در بینایی شامل تار شدن و یا دو بینی است.
با پیشرفت بیماری سایر علایم نیز بروز می‌کنند که از آن جمله می‌توان به مشکلات روده و مثانه، دردهای مزمن مانند درد کمر و ماهیچه‌ها، افسردگی، اسپاسم یا گرفتگی ماهیچه‌ها که ممکن است بسیار دردناک باشد، فلج، ناتوانی جنسی، صحبت کردن به طور نامفهوم، مشکل در بلع، مشکل در تفکر و عملکرد حافظه، از دست دادن بینایی و نابینایی کامل اشاره کرد.
در موارد خفیف بیماری ممکن است علایم به قدری ضعیف و ناچیز باشند که حتی نتوان وجود بیماری را تشخیص داد. وقتی بیماری پیشرفت کرده و شدت می‌یابد، فرد کاملا فلج می‌شود.
بیمار توانایی راه رفتن را از دست داده و حتی نمی‌تواند از خود مراقبت کند.
علت دقیق بروز این بیماری هنوز مشخص نیست.
● ۴ فرضیه علمی اصلی درباره علت این بیماری وجود دارد؛
▪ شرایط جوی در سراسر جهان: براساس این فرضیه به نظر می‌رسد که ابتلا به ام اس در میان ساکنان نواحی اطراف مدار چهلم نیم کره‌های شمالی و جنوبی کره زمین شایعتر است.
فردی که در یکی از این مناطق متولد شده و پیش از رسیدن به سن نوجوانی به منطقه دیگر منتقل می‌شود، تا حدودی در معرض ابتلا به این بیماری قرار می‌گیرند.
▪ ژنتیک: ابتلای والدین یا یکی از نزدیکان به این بیماری خطر ابتلا به ام.اس را در فرد افزایش می‌دهد.
▪ عامل ایمنی: به طور کلی این امر پذیرفته شده است که بیماری ام‌اس نوعی اختلال در سیستم ایمنی خودکار است.
▪ عامل ویروسی: این احتمال وجود دارد که یک عامل ویروسی در بروز ام اس نقش داشته باشد.
برخی عصب‌شناسان معتقدند که ام اس به دلیل تولد یک فرد با نقص ژنتیکی بروز می‌کند، چرا که نمی‌تواند با یک عامل محیط زیستی سازگاری داشته باشد.
وقتی فرد مزبور با آن عامل تماس پیدا کند، سیستم خودکار ایمنی واکنش نشان داده و منجر به بروز بیماری می‌شود.
هنوز برای این بیماری هیچ راه مشخصی برای پیشگیری شناخته نشده است. در مورد تشخیص بیماری نیز لازم به ذکر است که در حال حاضر هیچ آزمایش خاصی به این منظور وجود ندارد و معمولا از طریق مراجعه به سابقه پزشکی و آزمایشات فیزیکی فرد مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
تصاویر MRI معمولا می‌تواند آسیب میلین در بافت مغز را نشان دهد، اما در برخی افراد مبتلا به این بیماری این تصاویر کاملا طبیعی هستند و هیچ مشکل یا نارسایی را نشان نمی‌دهند. یکی دیگر از روشهای تشخیص بیماری آزمایش مایع مغزی نخاعی است.
در درازمدت میزان فلج و از کار افتادگی اعضا افزایش پیدا می‌کند. مرگ افراد مبتلا به این بیماری عموما در اثر پیچیدگی‌ها و شرایط سخت ناشی از فلج آنهاست.
از شایعترین عوامل مرگ این بیماران می‌توان به بروز زخم‌های بستری و در نتیجه بروز عفونت، ذات‌الریه، آمبولی ریوی، گرفتگی رگ‌های تغذیه کننده ریه‌ها توسط لخته‌های خونی و خودکشی اشاره کرد.
بیماری ام اس مسری نیست و خطری برای اطرافیان بیمار ندارد، اما می‌تواند به طور ژنتیکی اعضای یک خانواده را تهدید کند.
عملکرد اصلی برای درمان بیماری وجود دارد. اولین مرحله توقف و یا کاهش حملات سیستم ایمنی به میلین رشته‌های اعصاب است.
مرحله دوم بهبود علائم بیماری و کمک به فرد برای بازگشتن به شرایط طبیعی تا حد امکان است.
سیستم ایمنی به کمک دارو درمان می‌شود.
سایر معالجات شامل مصرف داروهای ضدافسردگی برای بهبود حالت افسردگی و کاهش خطر خودکشی، مصرف دارو برای کنترل مثانه، مصرف دارو برای رفع گرفتگی‌های عضلانی و مصرف دارو برای بهبود دردهای عصبی است.
اثرات جانبی این داروها با توجه به نوع دارویی که مصرف می‌شود، متفاوت است. از مهمترین آنها خواب آلودگی، بهم خوردگی معده و واکنش‌های آلرژیک نسبت به داروها هستند.
از آنجا که این بیماری مادام العمر است، کنترل دایمی و معالجه همیشگی بیماری ضروری است.
پیشرفت بیماری در اثر مصرف دارو تا حدودی کندتر می‌شود.
همچنین معالجه علایم بیماری می‌تواند حالت فلج را کاهش دهد