اﮔﺮ دروغ رﻧﮓ داﺷﺖ؛
ھﺮ روز ﺷﺎﯾﺪ ؛
ده ھﺎ رﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎن در دھﺎن ﻣﺎ ﻧﻄﻔﻪ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ!
و ﺑﯿﺮﻧﮕﯽ ﮐﻤﯿﺎب ﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰھﺎ ﺑﻮد
اﮔﺮ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻠﺐ و ﻏﺮور ﺻﺪاداﺷﺖ؛
ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺳﮑﻮت ﺷﺐ را وﯾﺮان ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ
اﮔﺮ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻦ ﺑﻮد ؛
ﻣﺤﺎل ﻧﺒﻮد وﺻﺎل!
و ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﻪ ھﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮاھﺎﻧﻨﺪ؛
ھﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﻨﮫﺎ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ
اﮔﺮ ﮔﻨﺎه وزن داﺷﺖ ؛
ھﯿﭻ ﮐﺲ را ﺗﻮان آن ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﺮدارد ؛
ﺗﻮ از ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎر ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯿﮑﺮدی ...
و ﻣﻦ ﺷﺎﯾﺪ ؛ ﮐﻤﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﻮدم
اﮔﺮ ﻏﺮورﻧﺒﻮد ؛
ﭼﺸﻤﮫﺎﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﺟﺎی ﻟﺒﮫﺎﯾﻤﺎن ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯿﮕﻔﺘﻨﺪ ؛
و ﻣﺎ ﮐﻼم ﻣﺤﺒﺖ را در ﻣﯿﺎن ﻧﮕﺎھﮫﺎی ﮔﮫﮕﺎه ﻣﺎن ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻤﯿﮑﺮدﯾﻢ
اﮔﺮ دﯾﻮارﻧﺒﻮد ؛ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺑﻮدﯾﻢ ؛
ھﯿﭻ رﻧﺠﯽ ﺑﺪون ﮔﻨﺞ ﻧﺒﻮد ...
وﻟﯽ ﮔﻨﺞ ھﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺪون رﻧﺞ ﺑﻮدﻧﺪ
اﮔﺮ ھﻤﻪ ﺛﺮوت داﺷﺘﻨﺪ ؛
دل ھﺎ ﺳﮑﻪ ھﺎ را ﺑﯿﺶ از ﺧﺪا ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ
و ﯾﮏ ﻧﻔﺮ در ﮐﻨﺎر ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺧﻮاب ﮔﻨﺪم ﻧﻤﯿﺪﯾﺪ ؛
ﺗﺎ دﯾﮕﺮان از ﺳﺮ ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ؛
ﺑﯽ ارزش ﺗﺮﯾﻦ ﺳﮑﻪ ھﺎﺷﺎن را ﻧﺜﺎر او ﮐﻨﻨﺪ
اﻣﺎ ﺑﯽ ﮔﻤﺎن ﺻﻔﺎ و ﺳﺎدﮔﯽ ﻣﯿﻤﺮد ....
اﮔﺮ ھﻤﻪ ﺛﺮوت داﺷﺘﻨﺪ
اﮔﺮ ﻣﺮگ ﻧﺒﻮد ؛
ھﻤﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ؛
و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ارزﺷﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎﻻ ﺑﻮد
ﺗﺮس ﻧﺒﻮد ؛ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮد ؛ و ﺧﻮﺑﯽ ھﻢ ﺷﺎﯾﺪ
اﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد ؛
ﺑﻪ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺑﮫﺎﻧﻪ ﻣﯿﮕﺮﯾﺴﺘﯿﻢ وﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪﯾﻢ؟
ﮐﺪام ﻟﺤﻈﻪ ی ﻧﺎﯾﺎب را اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯿﮑﺮدﯾﻢ؟
و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺒﻮر روزھﺎی ﺗﻠﺦ را ﺗﺎب ﻣﯿﺎوردﯾﻢ؟
آری ﺑﯽ ﮔﻤﺎن ﭘﯿﺶ از اﯾﻨﮫﺎ ﻣﺮده ﺑﻮدﯾﻢ ....
اﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد
اﮔﺮ ﮐﯿﻨﻪ ﻧﺒﻮد؛
ﻗﻠﺒﮫﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﺠﻢ ﺧﻮد را در اﺧﺘﯿﺎر ﻋﺸﻖ ﻣﯿﮕﺬاﺷﺘﻨﺪ
اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ؛
ﯾﮏ روز آرزوی اﻧﺴﺎن را ﺑﺮآورده ﻣﯿﮑﺮد
ﻣﻦ ﺑﯽ ﮔﻤﺎن
دوﺑﺎره دﯾﺪن ﺗﻮ را آرزو ﻣﯿﮑﺮدم و ﺗﻮ ﻧﯿﺰ
ھﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪن ﻣﺮا
اﻧﮕﺎه ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ
ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻛﺪاﻣﯿﻚ را ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ
دﻛﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ- ﺷﻤﻊ
ھﺮ روز ﺷﺎﯾﺪ ؛
ده ھﺎ رﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎن در دھﺎن ﻣﺎ ﻧﻄﻔﻪ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ!
و ﺑﯿﺮﻧﮕﯽ ﮐﻤﯿﺎب ﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰھﺎ ﺑﻮد
اﮔﺮ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻠﺐ و ﻏﺮور ﺻﺪاداﺷﺖ؛
ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺳﮑﻮت ﺷﺐ را وﯾﺮان ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ
اﮔﺮ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻦ ﺑﻮد ؛
ﻣﺤﺎل ﻧﺒﻮد وﺻﺎل!
و ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﻪ ھﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮاھﺎﻧﻨﺪ؛
ھﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﻨﮫﺎ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ
اﮔﺮ ﮔﻨﺎه وزن داﺷﺖ ؛
ھﯿﭻ ﮐﺲ را ﺗﻮان آن ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﺮدارد ؛
ﺗﻮ از ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎر ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯿﮑﺮدی ...
و ﻣﻦ ﺷﺎﯾﺪ ؛ ﮐﻤﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﻮدم
اﮔﺮ ﻏﺮورﻧﺒﻮد ؛
ﭼﺸﻤﮫﺎﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﺟﺎی ﻟﺒﮫﺎﯾﻤﺎن ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯿﮕﻔﺘﻨﺪ ؛
و ﻣﺎ ﮐﻼم ﻣﺤﺒﺖ را در ﻣﯿﺎن ﻧﮕﺎھﮫﺎی ﮔﮫﮕﺎه ﻣﺎن ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻤﯿﮑﺮدﯾﻢ
اﮔﺮ دﯾﻮارﻧﺒﻮد ؛ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺑﻮدﯾﻢ ؛
ھﯿﭻ رﻧﺠﯽ ﺑﺪون ﮔﻨﺞ ﻧﺒﻮد ...
وﻟﯽ ﮔﻨﺞ ھﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺪون رﻧﺞ ﺑﻮدﻧﺪ
اﮔﺮ ھﻤﻪ ﺛﺮوت داﺷﺘﻨﺪ ؛
دل ھﺎ ﺳﮑﻪ ھﺎ را ﺑﯿﺶ از ﺧﺪا ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ
و ﯾﮏ ﻧﻔﺮ در ﮐﻨﺎر ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺧﻮاب ﮔﻨﺪم ﻧﻤﯿﺪﯾﺪ ؛
ﺗﺎ دﯾﮕﺮان از ﺳﺮ ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ؛
ﺑﯽ ارزش ﺗﺮﯾﻦ ﺳﮑﻪ ھﺎﺷﺎن را ﻧﺜﺎر او ﮐﻨﻨﺪ
اﻣﺎ ﺑﯽ ﮔﻤﺎن ﺻﻔﺎ و ﺳﺎدﮔﯽ ﻣﯿﻤﺮد ....
اﮔﺮ ھﻤﻪ ﺛﺮوت داﺷﺘﻨﺪ
اﮔﺮ ﻣﺮگ ﻧﺒﻮد ؛
ھﻤﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ؛
و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ارزﺷﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎﻻ ﺑﻮد
ﺗﺮس ﻧﺒﻮد ؛ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮد ؛ و ﺧﻮﺑﯽ ھﻢ ﺷﺎﯾﺪ
اﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد ؛
ﺑﻪ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺑﮫﺎﻧﻪ ﻣﯿﮕﺮﯾﺴﺘﯿﻢ وﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪﯾﻢ؟
ﮐﺪام ﻟﺤﻈﻪ ی ﻧﺎﯾﺎب را اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯿﮑﺮدﯾﻢ؟
و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺒﻮر روزھﺎی ﺗﻠﺦ را ﺗﺎب ﻣﯿﺎوردﯾﻢ؟
آری ﺑﯽ ﮔﻤﺎن ﭘﯿﺶ از اﯾﻨﮫﺎ ﻣﺮده ﺑﻮدﯾﻢ ....
اﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد
اﮔﺮ ﮐﯿﻨﻪ ﻧﺒﻮد؛
ﻗﻠﺒﮫﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﺠﻢ ﺧﻮد را در اﺧﺘﯿﺎر ﻋﺸﻖ ﻣﯿﮕﺬاﺷﺘﻨﺪ
اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ؛
ﯾﮏ روز آرزوی اﻧﺴﺎن را ﺑﺮآورده ﻣﯿﮑﺮد
ﻣﻦ ﺑﯽ ﮔﻤﺎن
دوﺑﺎره دﯾﺪن ﺗﻮ را آرزو ﻣﯿﮑﺮدم و ﺗﻮ ﻧﯿﺰ
ھﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪن ﻣﺮا
اﻧﮕﺎه ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ
ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻛﺪاﻣﯿﻚ را ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ
دﻛﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ- ﺷﻤﻊ