جنگنده ی فوق سبک اف-5

[ننننننن]

در سال 1954 میلادی، شرکت نورث روپ تحقیقاتی را برای طراحی و ساخت جنگنده ای سبک وزن، کاملاً ارزان قیمت و با نگهداری آسان که بتواند حتی از فرودگاه های بسیار کوتاه نیز تیک آف نماید، آغاز کرد. پس از مدتی، برای اولین بار هواپیمای شکاری جنگنده ی فوق سبک اف-5 با لقب جنگنده آزادی متولد شد. این جنگنده، با وزنی خالی حدود 4 تن، می توان گفت که سبک ترین هواپیمای جنگنده امروزی به شمار می رود. مدل A این هواپیما توانایی های هوا به هوای بسیار کمی داشت و بیشتر قدرت خود را در بمباران و حمله به اهداف و مواضع زمینی نشان می داد.


پس از این مدل، مدل B این جنگنده عرضه شد که قدرت نبرد هوا به هوای آن نیز افزایش یافته و بهبود هایی نیز پیدا کرده بود. این مدل، گونه ی دو سرنشینه این هواپیما بود که به منظور انجام ماموریت ها با دقت بیشتر توسط دو خلبان و همچنین امکان انجام تمرینات مدرسه های زمینی هوایی عرضه شد. این هواپیما، بیشتر برای منظورهای تمرینی معلم خلبان و دانشجو به وجود آمده بود که سال ها نیز در این نقش باقیمانده و خدمت نمود. همچنین، هدف دیگر طراحی این هواپیما، طراحی شکاری جنگنده ای با نقش برتری هوایی بود که در مقابل هواپیماهای تازه تولید شده میگ 21 که مشکلاتی را برای بعضی از کشورها ایجاد می نمودند، مقاومت نموده و آنان را به خوبی از صحنه نبرد به در کند. این جنگنده به دلیل وزن فوق العاده سبکش، توانایی بسیاری در انجام مانورهای هوایی دارد و به دلیل طراحی ویژه اش، هزینه به پرواز در آوردن این جنگنده تقریباً برابر با یک سوم هزینه وارد عمل کردن یک جنگنده اف ای-18 هورنت است. مدل F-5E گونه ای بسیار بهبود یافته تر و قدرتمند تر است که بعدها طراحی و به کشورهای مختلفی از جمله ایران عرضه گردید و این هواپیما، هم اکنون نیز در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران مشغول به خدمت بوده و در طی سال های جنگ تحمیلی استفاده های گسترده ای از آن به عمل آمد. این جنگنده از دو موتور توربوجت جنرال الکتریک J-58 با قدرت 4.080 پوند تراست استاتیک بهره می جوید که این میزان کشش، در نمونه Tiger II افزایش یافته است. حداکثر سرعت این هواپیما حدود 4/1 ماخ یا سرعت صوت بوده و دارای سرعت گشت زنی و کروزی معادل 97/0 ماخ می باشد. همچنین، حداکثر برد این جنگنده حدود 900 کیلومتر می باشد که این مقدار نیز با افزایش یا کاهش تسلیحات لود شده تغییر می یابد. طول این هواپیما حدود 15 متر و فاصله ی دو سر بال آن نیز 5/7 متر می باشد. این هواپیما در هنگام برخاست قادر است حداکثر وزنی معادل 9.300 کیلوگرم را با خود به پرواز در آورده و حمل نماید. همچنین این هواپیما می تواند تعداد 2 موشک حرارتی کوتاه برد سایدوایندر AIM-9 را در در دو نوک بال حمل کند در حالی که پنج مقر تسلیحاتی دیگر نیز در زیر بال ها و بدنه وجود دارد که انواع بمب های خوشه ای، موشک های هوا به هوای اضافی، تانک های بنزین و راکت های هدایت نشده می تواند در این پایلون ها لود یا نصب شود. همچنین این جنگنده، دارای قلاب مخصوص عملیات از روی ناو هواپیمابر نیز هست که امکاناتی گسترده تر به آن می بخشد.


بيشتر بدانيم:
توسعه شرکت نورثروپ گرومن در سال 1954 وقتی جمعی از تیم نورثروپ برای آزمایش نیاز های دفاعی برای کشورهای عضو پیمان ناتو وسیتو به قاره های اروپا و آسیا سفر کردند شکل گرفت.سعی این شرکت بر آن بود که جنگنده های مافوق صوت و در عین حال کم وزن و ارزان قیمت(از نظر اقتصادی)طراحی نماید تا شاید جایگزینی برای لاکهید تی 33 و تی 38 تالون باشد.و این مقدمه ای بود برای ساخت اف-5 های آ و ای که به مدل های فریدوم و تایگر 2مشهورشدند.

به معنای جنگنده آزادی هواپیمای رهگیر آمریکایی به نام اف-5 و ملقب به فریدوم در جولای سال 1959 وارد عرصه هواپیماهای جنگنده شده و اولین پرواز خود را نیز در جولای سال 1963 به انجام رساند.این هواپیمای ساخت شرکت نورثروپ گرومن از دو موتور توربوجت ساخت شرکت جنرال الکتریک به همراه پس سوز برای تولید نیروی تراست خود از قدرتی معادل 2720 و 4080 پوند کشش بهره می برد.حداکثر سرعت این هواپیما برابر 925 مایل در ساعت برابر1.4 ماخ در 36000 پا و سرعت بهینه یا سرعت گشت زنی آن نیز 640 مایل در ساعت برابر0.97 ماخ در 36000 پایی سطح زمین بوده و بردی معادل 195 مایل دارد.این جنگنده رهگیر بال پایین بوده و از یک سکان عمودی قائم بهره می برد.همچنین ورودی های موتور این هواپیما نیز کاملاً در طرفین بدنه قرار گرفته است .خروجی موتور این هواپیما پشت بدنه، زیر سکان عمودی و روی سکان های افقی واقع شده است.

هر آنچه گفته شد مربوط به مدل A این هواپیما بود در حالیکه در 20 نوامبر1970 طرح جدیدی که نورثروپ ارائه داده بود به عنوان یک جنگنده شکاری-رهگیر بین المللی مورد توافق نیروی هوایی آمریکا قرار گرفت و سفارش 325 فروند از آن به گرومن داده شد..این مدل که بعدها به مدل Eموسوم شد لقب تایگر 2 را به خود گرفت که اولین پرواز آزمایشی خود را در سال 1972 انجام داده و سرانجام در سال 1973 به طور رسمی وارد عرصه تولید وخدمت گشت.
این مدل نیز همانند مدل قبلی از دو موتور توربوجت که نخست توسط شرکت جنرال الکتریک ساخته شده و بعدها به جنرال داینامیکر تغییر یافت.این موتورها برای تولید نیروی تراست خود از قدرت یا کششی خشک معادل 5000 پوند که با سیستم پس سوز نیز همراه بود بهره می بردند.
حداکثر سرعت کروز (گشت زنی عای) این مدل بدون پس سوز معادل0.98 ماخ در 36000 پایی سطح زمین بوده و تا سقف 51800 پایی قابلیت پرواز داشت.خود هواپیما با حداکثر سوخت بردی معادل 1543 مایل داشت در حالیکه برد موشک های سایدوایندر آن(2عدد)معادل 656 مایل بود.و فاصله میان انتهای دوبال آن 26 پا و8 اینچ است در حالیکه این مقدار در مدل قبلی برابر25 پاو3اینچ بود.و درازایی معادل 48 پا و 2 اینچ داشت.و وزنی به نسبت سبک معادل 9683 پوند خالی (البته مقداری سنگین تر از مدل ((آ))ی خود)را دارا بود.و اما سلاح های به کار رفته در مدل جدید عبارتند از دو عدد ام39 آدو(کانن)20 میلیمتری با 280 عدد آر پی جی و دو عدد موشک سایدوایندر در انتهای بال و 5 عدد پایلون که توانایی حمل 7000 پوند مهمات یا سوخت را دارد.
کشور های زیادی از این جنگنده بهره می برندکه تعدادی از آن های عبارتند از خود ایران ،عربستان ترکیه،اسپانیا ،حبشه (اتيوپي امروزي)يونان تايلند نروژ كانادا ونزويلا اردن شيلي واز جمله مهم ترین آنها خود ایالت متحده است که بیشترین تعداد را از نظر تولید و کمیت به خود اختصاص داده است.