رُب انار، عقیق معجزه‌گر

[bahare_021]

انار یکی از میوه‌های بومی آسیای جنوبی و از جمله کشور ایران است که سابقه آن به چهار هزار سال می‌رسد.

همه ساله درصد قابل توجهی از محصول انار به علت‌های ریز بودن، ترک‌خوردگی، آفت‌زدگی و آفتاب‌سوختگی در باغ‌ها از بین می‌رود و یا به قیمت ناچیز به بازار عرضه می‌شود و مقدار مختصری نیز با روش سنتی به رب انار تبدیل می‌گردد.

بعضی‌ها نسبت به خوردن این میوه و رب آن در طعم‌های مختلف حساسیت نشان می‌دهند، ولی بهتر است بدانید که معده خود اسیدکلریدریک ترشح می‌کند. افراد معدودی هستند که با مصرف انار ترش یا رب انار ترش، معده‌شان دچار مشکل می‌شود، زیرا ترشحات معده هر فرد نسبت به ترشی یک نوع عکس‌العمل نشان می‌دهد. اسید معده فرآیند هضم غذا را به عهده دارد، حال مصرف میوه‌های ترش زمانی مانع هضم می‌شود که فرد خود این علت را درک کند، یعنی مصرف رب انار ترش یا ملس یا شیرین بسته به ذائقه و تحمل معده هر فرد می‌تواند پیامدهای مختلفی داشته باشد و این موضوع به خوب و یا بد بودن رب انار بر نمی‌گردد.

دستورالعمل تهیه رب انار

انارهایی که دانه‌های قرمز روشن داشته باشند، رب خوش‌رنگ‌تری دارند. گرچه تمام گونه‌های انار مرسوم، برای تهیه رب قابل استفاده هستند، اما انارهای دانه قرمز توصیه می‌شوند.

لازم است ابتدا قسمت‌های زائد و گندیده و آثار کرم خوردگی انارها را ببرید و جدا کنید و سپس قسمت‌های مانده را کاملاً بشویید تا حتی‌الامکان از ورود گرد و غبار و آلودگی به داخل محصول پیشگیری گردد.

برای بریدن انارها لازم است جنس کارد از فولاد ضد زنگ باشد و به هیچ وجه از کاردهایی که جنس آن‌ها فولاد معمولی است، استفاده نکنید.

برای آب‌گیری بهتر است ابتدا دانه‌ها را از پوست و پرده‌های داخلی جدا کنید. در صورتی که این امکان وجود نداشته باشد، می‌توانید انارها را با پوست بفشارید، به شرطی که از وارد کردن ضربه و یا فشار بیش از حد به آن‌ها جلوگیری شود. ظروف مورد استفاده برای آب‌گیری و نگهداری آب انار نباید از جنس آهن باشند. ظرف‌های پلاستیکی یا استیل زنگ نزن برای این کار مناسب هستند و در مواردی که استفاده از این ظرف‌ها امکان‌پذیر نباشد، از ظرف‌های آلومینیومی، شیشه‌ای یا لعاب‌دار می‌توانید استفاده کنید.

یکی از نکات مهمی که برای تولید رب انار خوب باید مورد توجه قرار گیرد، جداسازی کلوئیدها و ذرات معلق آب انار است. به این منظور باید پس از تهیه آب انار آن را به مدت دو ساعت در حالت ساکن قرار دهید تا ذرات معلق در آن به آرامی ته نشین شوند، به طوری که یک لایه آب انار زلال در بالا و یک لایه حاوی ذرات ته نشین شده در زیر تشکیل گردد. ضخامت لایه زلال حداقل چهار برابر ضخامت لایه زیرین است. برای اینکه رب انار کدر نباشد، باید از لایه زلال استفاده کنید. برای جداسازی این دو لایه بهتر است ظرفی که آب انار به حالت ساکن در آن قرار می‌گیرد در حد امکان بلند و باریک باشد و در فاصله یک پنجم ارتفاع ظرف از کف آن یک شیر نصب شده باشد. در این صورت پس از دو ساعت ساکن قرار دادن آب انار، با باز کردن این شیر لایه زلال آب انار تخلیه می‌شود.