FINAL FANTASY I

فاینال فانتزی 1 ، یک نقش آفرینی ژاپنی نوبتی با داستانی خطی است.

HUD در فاینال فانتزی ۱ شامل: نوار جان (که البته در نسخه های ابتدایی اش نوار نبوده بلکه یه سری عدد بود).

یک نوار که با پر شدن آن نوبت به کاراکتر می رسد تا جنگ را شروع کند ( این برای نسخه ی جدید است و کلا از آن به بعد روند مبارزات این طور می شود).

پایین صفحه نوار به دو قسمت تبدیل می شود. سمت راست معمولا اسم ما و اعضای گروه ماست و سمت چپ دشمن/دشمن ها. میزان جان و مانا ( یا مجیک پوینت) هم زیر اسم یا روبروی اسم ما نمایش داده می شود. در حالت عادی سمت چپ جز اسم دشمن و تعدادشان، اطلاعاتی از سلامتی و مانای او نشان داده نمی شود مگر آن که جادوی مخصوصی را روی دشمن پیاده کرده باشیم (که در مواقعی علاوه بر سلامتی و مانا، جادو یا ضربه ای که دشمن به آن حساس است را هم به ما می گوید.)

در ff1 با چند شغل و ابتدایی ترین job system طرف هستیم. به طور کلی چه در نسخه ی اولیه چه نسخه ی بازسازی شده چند شغل در بازی معرفی می شود: جادوگر سفید، جادوگر سیاه، جادوگر قرمز، جنگاور (Warrior)، دزد (شغل محبوب من )، مبارز (Fighter)، راهب یا همان Monk، که این آخری در  نسخه بازسازی شده اضافه شده است. HUD با توجه به شغل کمی متفاوت می شود اما در حالت عادی موارد زیر را داریم:

فایت یا مبارزه: نوبتی انجام می شود. هرکس با توجه به سلاحی که مسلح کرده است مبارزه می کند.

مجیک یا جادو: جادوهایی که توسط جادوگرها استفاده می شود که بسته به جادوگر، جادو هم تغییر می کند.

حالت سوم مسلح کردن : فرصتی برای تجدید نظر در ابزاری که می بایست قبل از جنگ انتخاب می کردیم اما به هر دلیلی نشده و حالا در خلال جنگ می توانیم آن را انتخاب و استفاده کنیم.

آیتم: معمولا داروها و PHOENIX DOWN و آیتم های دیگر را از این قسمت استفاده می کنیم.

ران یا فرار: وقتی توان یا حوصله مقابله با دشمن را نداریم می توانیم با استفاده از امکان گریز، از میدان نبرد فرار کنیم.

معمولا جادوها در داخل صندوقچه هایی هستند که پیدا می کنیم و یا آن ها را از مبارزه با غولاخرها بدست می آوریم. هر جادوگر با توجه به کلاس خاص خودش یک نوع خاص جادو را فرا می گیرد. برای معرفی یک جادو در Title menu به قسمت جادوها می رویم و با انتخاب هر جادو پایین صفحه نوشته ای درمورد آن جادو و میزان مانایی که از ما می گیرد می بینیم.

نوع مبارزات نوبتی است که در آن زیر یا روبروی اسم کاراکترها یک نوار وجود دارد که با پر شدن آن متوجه می شویم حالا نوبت مبارزه ی اوست.

در این بازی امکان انتخاب کاراکتر مقدور است. میتوان از بین چند شغل دزد، جنگاور، جادوگر قرمز، جادوگر سفید و جادوگر سیاه گروهی 4 نفره را انتخاب کرد (امکان انتخاب دو نفر از یک شغل هم ممکن است). و پس از انتخاب و نام گذاری بازی با 4 نفر انتخابی شروع می شود.

در فاینال فانتزی 1 در عین حال که روند بازی خطی است، ماموریت ها در دل داستان جا دارند و از آن ها با لفظ ماموریت یا کوئست به طور جداگانه یاد نمی شود.

در ff نقشه به معنای یک مکان یاب وجود ندارد. Map world درواقع جهانیست که بازی در آن شکل می گیرد. کاراکتر در آن فضای مورد نظر خودش را انتخاب و وارد آن میشود. امکان ذخیره کردن تنها در این مکان وجود دارد. یعنی حین مبارزات و یا داخل اماکن، امکان ذخیره سازی نیست.

در ff کشتن هر دشمنی با توجه به قوی یا ضعیف بودن میزان خاصی از امتیاز تجربه به ما می دهد. با بدست آوردن آن میزان امتیاز تجریه می توانیم لول آپ شویم. سیستم به طور خودکار میزان سلامتی و مانا را افزایش می دهد و هر دفعه برای لول آپ شدن میزان بیشتری امتیاز تجربه لازم است.

معمولا آخرین حد لول آپ در فاینال فانتزی 9999 است.

جنگاور: توانایی استفاده از شمشیرها و سلاح های تیز و برنده با قدرت ضربه زنی بسیار بالا – جادو نمیتواند استفاده کند

دزد : توانایی دزدیدن آیتم از دشمن – استفاده از شمشیر و چاقو به عنوان سلاح – جادو ندارد

راهب : معمولا با مشت و لگد مبارزه می کند – جادو ندارد

جادوگر سیاه : سلاحش عصای جادویی است – جادوی سیاه و مخرب دارد

جادوگر سفید: سلاحش عصای جادویی است – جادوی سفید و احیا کننده دارد

جادوگر قرمز: سلاحش عصای جادویی است – جادوی قرمز دارد (جادوی قرمز نوع خاصی از جادو است که به پیشرفت مبارزه گروه کمک می کند و از پیشرفت مبارزه دشمن جلوگیری)

در این بازی آواتار اصلی در محیطی نقشه مانند حرکت می کند. نبردها به طور ناگهانی و شانسی در نقشه اتفاق میافتد و پس از نبرد دوباره آواتار به محیط نقشه مانند برمی گردد و به مسیر ادامه می دهد. دشمن ها در نقشه معلوم نیستند و ناگهانی با محو شدن صفحه و موسیقی ای خاص وارد جنگ می شویم.

مکان ها و قصرها و شهرهای روی نقشه به اندازه ی کوچکی (هم اندازه آواتار) نمیان هستند و آواتار با ورود به داخل آن وارد آن شهر/فضا می شود. در جاهایی از نقشه تکه چمن هایی وجود دارد که با ورود به آنها با موجودات نازنینی به نام chocobo مواجه می شویم و می توانیم سوارشان شویم. چوکوبو سرعت بیشتری نسبت به پای پیاده دارد و هنگام سوار شدن بر آن دشمنی به ما حمله نمی کند. به مرور با جلو رفتن بازی برای عبور از دریاها از کشتی و بعدتر از کشتی پرنده برای پرواز در آسمان استفاده می کنیم.

در روستا، مغازه ها و اماکن خرید و فروش وجود دارد. استراحتگاه هایی هست که می توان شب را در آنجا گذرانید و با گذراندن شب تمام سلامتی و مانا پر می شود. می توان به گفتگو با مردم پرداخت و داستان را از دید مردم دنبال کرد. در مسیر اگر جایی برای استراحت نبود میتوان چادر زد (tent) و شب را در آنجا گذراند و با سلامتی و مانای پر به ادامه ی بازی پرداخت.