2.کاش می شد سرزمین عشق را در میان گام ها تقسیم کرد. کاش می
شد با نگاه شاپرک عشق را بر آسمان تفهیم کرد. کاش می شد با دو
چشم عاطفه قلب سرد آسمان را ناز کرد. کاش می شد با پری از برگ
یاس تا طلوع سرخ گل پرواز کرد...


3.به من می گفت: انقدر دوستت دارم که اگر بگویی بمیر، میمیرم... باورم
نمی شد... فقط یک امتحان ساده به او گفتم بمیر... سال هاست در
تنهایی پژمرده ام... کاش امتحانش نمی کردم...


4.موقعی که می خواستمت می ترسیدم نگات کنم، موقعی که نگات
کردم ترسیدم باهات حرف بزنم، موفعی که باهات حرف زدم ترسیدم
نازت کنم، موقعی که نازت کردم ترسیدم عاشقت بشم، حالا که
عاشقت شدم می ترسم از دستت بدم


5.نگاهم کرد و پنداشتم دوستم دارد. نگاهم کرد، در نگاهش هزاران شوق
عشق را خواندم. نگاهم کرد، دل به او بستم. نگاهم کرد، اما بعد ها
فهمیدم که فقط نگاهم می کرد!


6.دوست دارم نه به اندازه ی بارون چون یه روز بند میاد... دوست دارم نه
به اندازه ی برف چون یه روز آب میشه... دوست دارم نه به اندازه ی گل
چون یه روز پژمرده میشه... دوست دارم به اندازه ی دنیا چون هیچوقت
تموم نمیشه


7.بهش گفتم چون دوستم داری بهم نیاز داری یا چون بهم نیاز داری
دوستم داری؟ بعد از سکوتش خندید و گفت جمله ی قشنگیه! ولی...
چرا هیچوقت به جمله ی قشنگم پاسخ نداد؟ اما... اگه اون یه روزی این
سوال رو ازم می پرسید بهش می گفتم: چون دوست دارم بی نیازترین
آدم شهره زمینم...




8.عشق مثل آب میمونه که میتونی اونو تو دستت قایمش کنی. آخرش یه
روز دستاتو باز می کنی میبینی نیست قطره قطره چکیده بی اینکه تو
بفهمی اما دستت پر از خاطرست...


9.اگه تو دنیا قرار بود جای چیز دیگه ای باشم دوست داشتم جای اشک
روی صورت تو باشم. تو چشمات متولد بشم. رو پلکات جون بگیرم. رو
گونه هات جاری بشم و رو لبات بمیرم


10.در این دنیا سراب محکوم است به پوچی... پرستو محکوم به کوچ
کردن... شمع محکوم به اشک ریختن... خارها محکوم به تنهایی... روز
محکوم به غروب کردن... شب محکوم به رسیدن... قلب با همه ی پاکی
و صداقتش محکوم به دوست داشتن و چه محکومیتی شیرین تر و
دلپذیرتر از این است؟ اما ای کاش همه ی این محکومیتها زیبا را می
پذیرفتند. ای کاش...


11.ازم پرسید منو بیشتر دوست داری یا زندگیتو؟ خب منم راستش رو
گفتم. گفتم زندگیمو! ازم نپرسید چرا، گریه کرد و رفت اما نمیدونست
که اون خودش زندگیمه!


12.ازم پرسید به خاطر کی زنده هستی؟ با این که دوست داشتم با تمام
وجودم داد بزنم به خاطر تو، بهش گفتم به خاطر هیچکس. پرسید پس
به خاطر چی زنده هستی؟ با این که دلم داد می زد به خاطر دل تو، با
یه بغض غمگین بهش گفتم به خاطر هیچی. ازش پرسیدم تو به خاطر
چی زنده هستی؟ در حالی که اشک تو چشمش جمع شده بود گفت
به خاطر کسی که به خاطر هیچ زندست!


13.اسمت را گذاشتم گل ترسیدم پژمرده بشی، گذاشتم خورشید
ترسیدم غروب کنی، گذاشتم جونم که اگه خدایی نکرده رفتی منم برم


14.سه کبریت روشن می کنم اولی برای دیدنه چشمانت دومی برای دیدن
لبانت سومی برای دیدن صورتت بعد تاریکی، تا هر چه دیده ام به یاد
بیاورم


15.اگر روزی مردم تابوتم را سیاه کنید تا همه بدانند سیاه بخت بودم. بر روی
سینه ام تکه یخی بگذارید تا به جای معشوقم گریه کند. چشمانم را باز
بگذارید تا همه بدانند چشم انتظار معشوقم بودم. و آخرین خواسته ی من
از شما اینکه دستانم را ببندید تا همه بدانند خواستم ولی نتوانستم


16.کاش می دانستیم زندگی کوتاست کاش از ثانیه های زندگی لذت می
بردیم کاش قلبی رو برای شکست انتخاب نمی کردیم کاش همه را
دوست داشتیم کاش معنی صداقت را با هم می فهمیدیم کاش هیچ
کودک فقیری دیگر خواب نان تازه و داغ را نمی دید کاش دلهایمان دریایی
می شد کاش می فهمیدیم زندگی زیباست و لذت می بردیم تا نهایت
کاش می دانستیم که ما نمی دانیم فردا برایمان چه اتفاقی می افتد
کاش بهانه ای برای ناراحت کردن دلهای زخم خورده نبود


17.سخترین چیز در زندگی: اگر دو نفر از هم خوششون بیاد ولی نتونند به
هم ابراز علاقه کنند، خیلی بده فقط هم دیگرو دوست دارن از ته دل ولی
غرور بیجا نمیزاره که این دو وانمود کنند و این سکوت و غرور بیجا این دو رو
از هم دور میکنه


18.به یاد داشته باش هر وقت دلتنگ شدی به آسمان نگاه کن. کسی
هست که تو را عاشقانه می نگرد و منتظر توست. اشکهای تو را پاک می
کند و دست هایت را صمیمانه می فشارد. تو را دوست دارد فقط به خاطر
خودت. و اگر باور داشته باشی می بینی ستاره ها هم با تو حرف می
زنند. باور کن که با او هرگز تنها نیستی. فقط کافیست عاشقانه به آسمان
نگاه کنی...


19.شبی خواب دیدم با خدا کنار ساحل قدم میزنم، رد پای هر دوی ما روی
ساحل بود، وقتی برگشتم و به گذشته نگاه کردم دیدم در موقع سختی
تنها یک ردپا کنار ساحل است. پس به خدا گله کردم و گفتم: خدایا چرا در
موقع سختی مرا تنها گذاشتی، خدا لبخندی زد و گفت: فرزندم در آن
موقع تو بر دوش من بودی...


20.من دل به زیبایی، به خوبی میسپارم. دینم این است. من مهربانی را
ستایش می کنم. آیینم این است. من رنج ها را با صبوری می پذیرم. من
زندگی را دوست دارم. انسان باران و چمن را میستایم. انسان و باران و
چمن را میسرایم...در این گذرگه...بگذار خود را گم کنم...بگذار از این ره
بگذرم با دوست...با دوست






عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…!
تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی…
بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرون
می ایستـــه بغـــل دستــتــــ … 
دســتـــ گرمشـــو میذاره رو شونتــــ
بر میگـــرده در گوشــتـــ میگـــه:
خـــوبــی رفیـــق؟؟!!
بـــآزم خودمـــم و خـــودتــــ …



[font]


[/font] [font][size]


[/size][/font] [font]








کجاااااااااااااااااااااا با این عجلهسپاس و نظر یادت رفت...




بدون سپاس بری حلالت نمیکنمممممممممممم[/font]