به نام خدایی که واسه همه دنیا نفسه ...
کاشکی که فردا نرسه !




شعرا که قابل نداره
اما همش واسه خودت ...
فقط نوشتم اینا رو بخاطر تولدت !



نگات قشنگه ولیکن یکم عجیبو مبهمه
من از کجا شروع کنم؟
دوست دارم یه عالمه...!


منو گذاشتیو بازم یبار دیگه رفتی سفر؟
نمیدونم شاید سفر برای دردات مرهمه...
تا وقتی اینجا بمونی یه حالته عجیبیه ...
من چجوری واست بگم ...
بارون قشنگو نم نمه !


هوای رفتن که کنی واسه تو فرقی نداره ...
اما به جونه اون چشات ...
مرگه گلایه مریمه !
اخرشم دق میکنم ...
تا منو دوسداشته باشی !
مردن که از عاشقیه یکدفعه نیست که کم کمه !


من نمیدونم تو چرا اینجور نگاهم میکنی ...
زیر نگاه نافذت نگاهه عاشقم خمه !
میپرسم از چشمایه تو ...
ممکنه اینجا بمونی؟
میخندیو جواب میدی رفتنه من مسلمه !


برو ...برو... بخاطر خودت !
اما بهم یه قول بده ...
هرجایه دنیا که بری دیگه نشو ماله همه !


رسمه که لحظه سفر یادگاری بهم میدن !
قشنگترین هدیه تو...
تو قلبه من یه مشت غمه !
شاید اینو بهم دادی که همیشه با من باشه !
حق با توئه تو راست میگی غمت همیشه پیشمه !


دیدی گلا شب که میشه اشکاشونو رو میکنن؟
یادت باشه چشمه منم همیشه غرق شبنمه !


تو میریو اسمه منو از رو دلت خط میزنی ...
اسمه قشنگ تو ولی همیشه هرجا یادمه !
چشمایه روشنت یکم کاشکی هوایه منو داشت ...
تنها توقعم فقط یبار جوابه ناممه !