گزارشی از فروش دختران سوری در اردن

“امانی” نام دختر ۲۲ ساله سوری است که دو ماه پیش خانه اش را در دمشق پایتخت سوریه به علت جنگ ترک کرد و با سختی خود را به اردوگاه مرزی الزَعتَری اردن رساند؛ اردوگاهی در شمال غرب اردن که پدر و مادر و برادرانش و دیگر آوارگان سوری در آن زندگی می کنند.

به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، امانی که قبلاً در مرکز شهر دمشق همراه همسر و ۵ فرزندش زندگی می کرد، گفت: «ما در اردوگاه الزعتری مانند حیوانات محبوس در قفس زندانی هستیم و راهی برای خروج از این اردوگاه نداریم.»

امانی می افزاید: «من هفت روز هفته را در یک مرکز غیردولتی در اردوگاه الزعتری کار می کنم و حداقل ۱۰ ساعت در روز مشغول کار هستم و پس از سه هفته کار کردن فقط ۳ دلار به دست آوردم و این در حالی است که مادرم بیمار و پدرم مسن است و دختر بچه ام نیاز به رسیدگی و سرپرستی دارد و خلاصه اینکه زندگی در این اردوگاه غیرقابل تحمل است.»

امانی خاطرنشان کرد: «با حقوق ۳ دلار در هفته نمی توانیم خانواده ۱۰ نفره مان را اداره کنیم لذا مجبور شدم خواهر ۱۴ ساله ام ” قمره ” را برای کار کردن به این مرکز غیردولتی بیاورم ولی افزایش حقوق نیز کمکی به حال ما نمی کند.»

“اینترپرس سرویس” که با امانی مصاحبه کرده، خاطرنشان کرد: «یکی از راه های به دست آوردن پول در اردوگاه الزعتری، فروش دختران است و امانی نیز مجبور شد که خواهرش قمره را به یک تبعه سعودی بفروشد.»

امانی می گوید: «من اتباع اردنی، مصری و عربستانی را دیدم که در اردوگاه به دنبال دختران باکره هستند، و در قبال هر دختری ۳۰۰ دلار می دهند.»

اردوگاه الزعتری مملو از جمعیت آواره سوری است؛ چادرها در مساحتی قریب به ۳ و نیم کیلومتر مربع نصب شده است و ۱۵۰ هزار آواره سوری در این چادرها زندگی می کنند، در حالی که این آمار ۳ برابر ظرفیت این اردوگاه است.

امانی تأکید کرد: «اردوگاه الزعتری در وسط بیابان واقع است و ساکنین آن از توفان های شنی و بیماری های مختلف رنج می برند و کمک های بشردوستانه اندکی که به این اردوگاه فرستاده می شود، به دست همه ساکنین نمی رسد و کسانی که مواد غذایی کافی برای سیر کردن خود یا پتوی کافی برای گرم کردن خود ندارند، این مواد غذایی و گرمایشی را از کسانی که آن را رایگان دریافت کرده اند، می خرند و به عبارت دیگر رقابت برای به دست آوردن مواد غذایی سخت است.»

جام نیوز