مأمون عباسی از امام ابوالحسن الرضا (ع) پرسید: این که شما می‌گویید: «علیٌ قسیمُ الجنّة و النّار؛ علی تقسیم‌کننده بهشت و جهنم است» یعنی چه؟

امام رضا (ع) به او فرمود: مگر این روایت را خود شما نقل نمی‌کنید که عبدالله بن عباس، جد شما از رسول خدا (ص) نقل کرده است: «حُبٌ علیٍ ایمانٌ و بغضُ علیًّ کفرٌ؛حب علی ایمان و بغض علی کفر است».

آیا این حدیث از نظر شما صحیح است؟ گفت:‌ بله. فرمود: وقتی بنا شد حبّ و بغض علی (ع) ملاک بهشتی و جهنمی شدن باشد، پس صحیح است که بگویی: علی تقسیم‌کننده بهشت و جهنم است. مأمون از این جواب خوشحال شد و گفت: «لا ابقانی الله بعدک یا ابالحسن؛ خدا مرا بعد از تو زنده نگه ندارد»، یعنی خدا آن روزی را نیاورد که من باشم و تو نباشی. «اشهد انک وارث علم رسول الله؛ من شهادت می‌دهم که وارث علم پیامبر تو هستی».

بعد، وقتی امام از مجلس مأمون بیرون آمد، ابوالصّلت هروی، که خدمت امام بود، عرض کرد: آقا، چه جواب خوبی به مأمون دادی. فرمود: من به قدر فهم او جواب دادم؛ حقیقت مطلب از این بالاتر است؛ پدرم از آباء کرامش از امیرالمؤمنین (ع)‌ نقل کرده که فرموده است، رسول خدا (ص) به من فرمود:

«یا علیُّ انت قسیم الجنة و النّار یوم القیامة تقول للنّار هذا لی و هذا لک؛