اینترنت و اهمیت فضای وب بر کسی پوشیده نیست و این فضا در حال حاضر به قدری دارای اعتبار است که در شاخص توسعه اقتصادی در عرصه بین الملل مورد ارزیابی قرار می گیرد و یکی از فاکتورهای اصلی توسعه یافتگی اقتصادی محسوب می گردد.

به همین دلیل است که تمامی سیاست مداران و دولت مداران جهان در صدد ارتقا سطح اینترنت و گسترش آن در کشور های خود هستند.

بر اساس گزارشی که سایت مرجع " internet word state " در خصوص کابران اینترنت منتشر کرده است جمهوری اسلامی ایران با داشتن سی شش میلیون و پانصد هزار کاربر اینترنتی و با میانگین 47 درصد کل جمعیت خود در جایگاه سیزدهم جهان در خصوص استفاده از فضای وب قرار گرفت.

این گزارش از یک سو و هم چنین ضریب بالای نفوذ اینترنت از سوی دیگر نشان از پتانسیل بالای این فضا در کشور است و می طلبد تا سرمایه گزاری بیشتری در این زمینه انجام گیرد که متاسفانه از سوی تمامی مسئولین با بی دقتی و سهل انگاری مواجهه گشته است.

ناگفته نماند که مسئولین ذیل ربط برای محاسبه ضریب نفوذ اینترنت در کشور اتصال از طریق diul up را هم محسوب می کنند و این در حالی است که در کشورهای نظیر کره جنوبی پایه محاسبه ضریب نفوذ اینترنت را 20mb بر ثانیه قرار می دهند.

متاسفانه و چنانچه که اشاره شد اکثر کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته به سرعت در حال افزایش پهنای باند اینترنت خود هستند و در همین کشورهای حاشیه و همسایه ارتقا سرعت 50mb به 100mb را دنبال می کنند ولی مردم در کشور ما هنوز محدودیت اینترنت 126kb را تجربه می کنند.

چندی پیش نیز سایت"نت ایندکس" به ارائه گزارشی راجع به پهنای باند اینترنت و سرعت دانلود در میان 168 کشور جهان پرداخت.این بررسی که در یک بازه زمانی 6 ماه و از تاریخ 8 نوامبر 2010 تا 8 می 2011 به طول انجامید ایران با متوسط سرعت دانلود 480 کیلو بایت بر ثانیه در جایگاه 167 جهان قرار گرفت و تنها کشور افریقایی مالی بعد از ایران و در جایگاه آخر جای خوش کرد.در این تقسیم بندی و جدول بین المللی کشور افغانستان با میانگین سرعت دانلود 1440 کیلو باید بر ثانیه بالاتر از کشور ایران قرار گرفت.

محدودیت های مختلفی که در خصوص اینترنت در ایران وجود دارد از قبیل گرانی تعرفه های adsl و gprs،کمبود سرعت کافی،استفاده از سیستم diul up ( هشتاد درصد کابران اینترنت در ایران از این طرق به فضای وب متصل می شوند!)عدم پشتیبانی همگانی و... موجب شده است که علاقه و اطمینان مردم در خصوص استفاده از اینترنت کاهش یابد .این قبیل مشکلات از یک سو و عدم همت کافی از سوی مسئولین نیز از سوی دیگر موجب شده است تا هم چنان این عدم اطمینان پا بر جا بماند.

حرکت به سمت دولت الکترونیک که از سوی سیاست مداران به درستی اتخاذ شده است با وجود چالش ها و نقد های فراوانی که به آن وارده است تا زمانی که زمینه های مناسب اجرای آن به وجود نیاید هزگز محقق نخواهد شد.

الکترونیکی کردن بسیاری از خدمات ارگان های دولتی و خصوصی،بانکداری الکترونیک،آموزشگاه های مجازی و هوشمند،خرید و فروش کالاهای کلان در فضای که در راستای طرح دولت الکترونیک به وجود آمده و در حال حاضر به شدت نیز رو به گسترش هستند آیا یا وجود پهنای باند فعلی و مشکلات ریز و درشت دیگر(از قبیل لنگر خوردن کابل اینترنت ایران!) می توان امید وار بود که همه برنامه های آن محقق گردد و فضای موجود می تواند پاسخ گویی نیاز عظیم شهروندان ایرانی باشد. چرا که نباید این نکته را فراموش کرد که 47 درصد مردم کشور از کاربران فضای وب هستند.

هر چند که حرکت های مفیدی نیز در این زمینه صورت گرفته است،بحث اینترنت ملی و یا شبکه مجازی سراسری ایران از این قبیل از امور بوده که موجب می گردد تا سطح بسیار بالایی امنیت اطلاعات موجود در این فضا ارتقا یابد.هر چند که بحث در خصوص فضای ملی اینترنت و تحلیل باید و نباید های آن خود مقاله ای مبسوط می طلبد.

به هر صورت گویا پای چوبین و عقل محافظه کار برخی آقایان موجب شده تا پتانسیل عظیم کشور در خصوص استفاده از این فضا امکان مدیریت آن که بسیار حائز اهمیت است است از بین برود.

در آخر تنها راهی را که شاید بتوان برای حل این معضل مطرح کرد و امیدوار بود که سرعت اینترنت در ایران حل شود این است که جناب وزیر و مسئولین ذیل ربط با سرعت DIUL UP چرخی در فضای وب بزنند و یکی از فیلم های هزاران سخنرانی خود را هم با همان سرعت دانلود کنند.