+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40)
+--- انجمن: دانستنیها و موضوعات علمی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=33)
+--- موضوع: درباره ی پیراناها (/showthread.php?tid=41527)
درباره ی پیراناها - ERF@N - 29-07-2013
ماهیهای پیرانا به خاطر قدرت تایید شده شان در بلعیدن حیوانات بزرگ و ماهیان بزرگ و حتی انسانها در زمانی کم شناخته شده هستند. اگرچه تا کنون رویدادی از مرگانسان به وسیله ی این ماهی ثبت نشده است. بر خـلاف این انسانـها پیرانا را برای مصرف غذایـی صیـد می کنند زیرا گوشت پیرانا خوش طعم و مطبوع است.
پیرانا معمولا از ماهیان کوچکتر تغذیه می کند و این کار اغلب به سادگی با گازگرفتن از فلسها یا باله ی آنها صورت می پذیرد. ولی این ماهیها تحت شرایط معین به خصوص اگردر یک دریاچه ی خشک به دام بیافتند به هر نوع حیوان دیگری که اشتباهاً در آب بیافتد حمله خواهند کرد. البته فقط چهار یا پنج گونه از مجموع ۲۰ گونه ی پیرانا از این لحاظ خطرناک هستند.
ماهی های پیرانا منطقه هایی از آبهای آمریکای جنوبی را که دارای آبهای تازه است به عنوان محل زندگیانتخاب می کنند، و گونه های گوشتخوار درقالب دسته های بزرگ ماهی به سوی خون و همچنین حرکت در آب جذب می شوند. بعضی از قبایل هندی ساکن آمریکای جنوبی به طور سنتی از دندانهای پیرانا به عنوان ابزارهایبریدن استفاده می کنند.
محل زندگی پیرانای شکم سرخ یک منطقهی کاملا وسیع در آمریکای جنوبی است وتقریباً در هر شاخه از رودخانه ی آمازون لانه می گزیند. با این که پیرانا به درنده خویی مشهور است، کودکان هندی بدون هیچ درنگی به درون رودخانه هایی می پرند که پر از پیراناست. زیرا افراد محلی می دانند که پیرانا هیچگاه در رودخانه ای که پر از انواع ماهی های ریز است، به انسان حمله نمی کند. زیرا در آنـجا غذای کافـی برای او وجـود دارد. پیرانـاها فقط در صورتـی خطرناک می شوند که بدون غذای کافی در مردابهای در حال خشک شدن اسیر شوند و شدیدا به حال گرسنگی بیافتند. با این همه پیرانا ماهی مهاجم و درنده ای است که باید با احتیاط در آکواریومها نگه داشته شود زیرا ممکن است با دندانهای غیرعادی خود صاحبان آکواریوم را گاز بگیرد. با این همه بسیاری از افراد ممکن است علاقه داشته باشند پیرانا را در آکواریومهای شخصی نگه داری کنند. در واقع باید گفت پیرانا ، مخصوصا انواع بالغ، برای یک آکواریم خانگی مناسب نیست. البته یک گروه از ماهیهای جوان پیرانا را می توان چندین مـاه در یک آکواریـوم ۱۵۰ لیتری نگهداری کـرد ولی وقتی ماهیـها بالـغ می شوند به طور قطع به افزایش فضای زیست احتیاج پیدا می کنند. با این که ماهیهای پیرانا به طور دسته جمعی زندگی می کنند ولی ماهیان بالغ به فضای امن کافی برای زندگی نیاز دارند، و در صورت محدود شدن فضای زیست آنها یک جریانیبه وجود می آید به این صورت که ماهیهای بالغ نسبت به هم عصبانی و متشنج و بسیار پرخاشگر می شوند. و به زودی حملات جدی و شدیدی را آغاز میکنند که در پایان فقط ماهیهای قویتر از این برخوردها جان به در می برند و این حالت برای ماهی پیرانا به هیچ وجه مناسب نیست زیرا همان طور که گفته شد پیرانا یک ماهی اجتماعی با زندگی دسته جمعی می باشد. به طور متوسط برای هر پیرانای بالغ به اندازه ی ۱۰۰ لیتر حجم باید در نظر گرفته شود که این به معنی ۶۰۰لیتر برای شش پیرانای بالغ کافی می باشد.
یک واقعیت جالب توجه در مورد ماهیهای پیرانا این است که آنها دندانهای خود را مانند جنس کروکودیل، در طول دوران زندگیشان جایگزین می کنند. البته آنها به جای جایگزین کردن دندانها به طور یکی یکی، کل ردیف دندانهایشان را به چهار قسمت تقسیم کرده )یعنی هر ردیفبه دو قسمت(، و سپس هر یک چهارم از دندانها را که جایگزین کردند نوبت به یک چهارم بعدی می رسد و همین طور تا آخر؛ و این روند بدان معنی است که در یک زمان حداکثر یکی از چهار قسمت تعیین شده ممکن است بدون دندان باقی بماند. و دندانهای جدید دو روز بعد در جای دندانهای قبلی که افتاده اند، رویش پیدا می کند. علت این نحو ریختن دندان، شکل خاص استخوان بندی دندانی در پیرانا است که در آن هر دندان در دندانهای اطراف خود قفل می شود. و این یعنی دربین دندانهای پیرانا درز وجود نداشته و لثه ی آن نیز فقط در قسمت فوقانی دندانها بوده و تا بین دندانها پیش روی نمی کند پس کل ردیفدندانها مثل لبه ی یک چاقوی برنده به هم چفت می شوند که این قابلیت به آنها امکان می دهد تکه های بزرگیاز گوشت شکار خود را به آسانی پارهکنند. و نیازی به یاد آوری نیست که دندانهای پیرانا به قدری محکم و سخت هستند که می توانند این لبه ی تیز را تا مدت زیادی حفظ کنند. و در صورت کند شدن آن پیرانا دندانهای خود را همانطور که شرح داده شد، جایگزین می نماید.
این ماهیهای قوی دارای بدنی به رنگنقره ای و طوسی و شکمی به رنگ قرمز هستند و هنگامی که دندانهای تیز و برنده ی خود را نمایش می دهند بسیارتهدیدآمیز به نظر می رسند. همچنین وقتی در برابر نور خورشید قرار می گیرند بدن آنها تلألو طلایی رنگی از خود نشان می دهند.
در کل ۵۰۰ گونه از پیرانا وجود داردکه بیشتر آنها گیاهخوار هستند و بیشتر ترجیح می دهند از میوه به عنوان غذا استفاده نمایند. در هر حال گونه ی مورد بحث از پیرانا، یک جانور گوشتخوار است و اگر در شرایط سختی ازنظر تأمین مواد غذایی قرار گرفته باشد، حتی ممکن است انگشت فردی را هم که با بی احتیاطی در آب قرار گرفته است، گاز بگیرد. همین طور در حالت عادی پیرانا به انسان یا هر نوع جانور دیگر که زخمی شده باشد ودر آب قرار گرفته باشد نیز حمله ور می شود. به طور مثال اگر یک گاو زخمی از روی یک پل به درون رودخانه ای که پیرانا در آن زیست می کند، پرت شود در حدود ۱۵ دقیقه ی بعد استخوانهای گاو بر روی آب مشاهده می شود. و این کار معمولاً توسط یک گروه از پیراناهای بالغ قابل انجام است. در حقیقت به طور قطع ماهی های پیرانا یکی از درنده خوترین ماهی های شناخته شده در نوع خود می باشند. و از این حیث در آمریکای غربی مشهور می باشند. ولی بر اساس مطالعات برخی محققان بسیاری از گونههای پیرانا بی خطر می باشند و تنها گونه ی گوشتخوار این موجود همان پیرانای شکم سرخ) Serrasalmus Nattereri ( می باشد. بر اساس تحقیقاتدانشمندان جمعیت
RE: درباره ی پیراناها - ERF@N - 29-07-2013
ای وسیع از پیرانای شکم سرخ برای به دست آوردن غذا بهآن حمله می کنند، بلکه باید با نا امیدی اعلام کرد که این جانوران خودرا استتار می کنند و سپس به آرامی به طعمه نزدیک می شوند و در موقعـیت مناسب به آن حملـه ور شده و آن را می ربایند. همچنین مطالعات نشان می دهد که پیرانای شکم سرخ ترجیح می دهد از ناحیه ی باله ی دمی یا فلس طعمه –در صورتی که ماهی باشد- تغذیه کند، تا این که آن را یک جا ببلعد.
یکی از محققان در جریان بررسیهای خود در مورد گستره ی زندگی ماهیهای پیرانا، به جنوب آمریکا سفرمی کند و در آنجا در می یابد که شمار کثیری از این ماهیها در رودخانه های آمریکای جنوبی وجود دارند و تعداد آنها بسیار بیشتر از مقداری است که تصور می شد. همچنین در رودخانه های ونزوئلا و پرو بیشتر گونه های بی خطر این ماهی یافت می شوند. ولی در آبهای این مناطق نیز انواع درنده ی این جانور وجود دارند که ماهیگیران محلی با قرار دادن طعمه هایی از گوشت آنها را شکار میکنند که باید گفت این کار به مهارت زیادی احتیاج دارد زیرا در صورتی که ماهیهای پیرانـای بزرگـی به طرف طعمه جذب شوند آن گاه خطر خود صیادرا نیز تهدید خواهد کرد.
در میان ماهیها، ماهی پیرانا به خانواده ی کاراسین تعلق داردکه ۱۱۰۰ گونه دیگر علاوه بر پیرانا در این خانواده قرار دارند و بدین ترتیباین خانواده بزرگترین گروه از ماهیها را در میان خانواده های ماهیان ساکن آبهای شیرین، تشکیل می دهد. همه ی ماهیهای خانواده ی کاراسین دارای بدنی رنگی با رنگهایروشن و درخشان هستند. نیز در این خانواده گونه های گوشتخوار و گیاهخوار با هم وجود دارد. و بسیاری از گونه ها مثل پیرانای شکم سرخ اجتماعی زندگی می کنند.
از میان ۱۱۰۰ گونه ماهی موجود در خانواده ی کاراسین در حدود ۳۰ گونه مربوط به پیرانا می شود که در مورد رفتار آنها از لحاظ درنده بودن مبالغه شده است زیرا همان طور که گفته شد فقط گونه های محدودی گوشتخوار بوده و از این میان فقط پیرانای شکم سرخ می تواند برای انسان خطرناک باشد. و بومیان آمریکای جنوبی نیز از این مطلب آگاه بوده و به راحتی در رودخانه هایی کهگونه های مختلف پیرانا در آن زندگی می کند، شنا می کنند و حتی گوشت پیرانایک منبع رایج غذایی برای مردم آن سرزمین به شمار می رود.
جنسیت و تولید مثل:جنسیت پیرانا قبل از بلوغ از نظر ظاهری قابل تشخیص نیست)هر دو ۱۲ سانتیمتر طول دارند(، ولی درهنگام بلوغ پیرانای نر دارای پوستی تیره تر و پیرانای بالغ ماده دارای شکمی بزرگتر می شود. ماهیهای پیرانا برخلاف دیگر اعضای خانواده یخود یعنی کاراسینها، تخمهای خود را نمی خورند بلکه از آنها مراقبت می کنند.نحوه ی تولیدمثل این ماهیها به این صورت است که پس از جفتگیری ماهی ماده تخمریزی می کند و ماهی نر وظیفه ی مراقبت از تخمها را بر عهده می گیرد. در طول مدت محافظت از تخمها ماهی نر بسیار پرخاشگر است و به هیچ ماهی دیگری اجازه ی نزدیک شدن به توده ی تخمها را نمی دهد.
پیرانای شکم سرخ:نام »پیرانای شکم سرخ« به دوگونه ی مختلف از ماهی پیرانا اطلاق می شود که عبارتند از: پیگوسنتروس نترری )مربوط به مناطق آمازون و راه آبهای آن(، پیگوسنتروسپیرایا )که یک نمونه ی ۵۷ سانتیمتری از این جنس بوده و فقط در ریو سان فرانسیسکو یافت می شود(سایر گونه های بدنامی که اعضای جنس سراسالموسهستند، مثل پیرانا به وحشی بودن معروف نیستند.
پیرانای شکم سـرخ ماننـد سایر ماهیهای گوشتخوار به بوی خون در آب حساس می باشد و در حقیقت مکانیسم جذب این راهی به سمت طعمه همان احساس بوی خون در آب می باشد و در گونه های بزرگتر این حساسیت بیشتر نیز می شود. همان طور که گفته شد دندانهای پیرانا برای تکه کردن و بلعیدن طعمه سازش یافته است؛ شکل دندانهای او مثلثی و بسیار تیز است تاجایی که بومیان مناطق آمازون از دندانهای پیراناهای بزرگ برای ساختن نوعی قیچی استفاده می کنند. پیراناها در طول به ثمر رسیدن تخمهایشان دارای یک رفتار بسیار تهاجمی هستند و به هیچ ماهی دیگری اجازه ی نزدیک شدن به قلمرو خود رانمی دهند.
گستره ی انتشار این ماهی به طور عمده در شمال آمریکای جنوبی است. این ماهی برای نگهداری در آکواریوم ماهی مناسبی به شمار می رود به شرط آن که اندازه ی آکوایومبا افزایش سن او افزایش یابد و همچنیناین ماهی به کیفیت آب بسیار حساس استو بایستی آب با pH و کیفیت مناسب برای او تهیه کرد .
پیرانای شکم سرخ بیشتر عمر خود را بیحرکـت می گذراند ولی در صورت نیاز می تواند با سرعت غیر قابل انتظاری شنا کند.
در حقیقت باید گفت این ماهی در مناطق آمریکای جنوبی در جایی که زیستگاه اومحسوب می شود، شهرت زیادی به درندگی و خونریزی دارد. این ماهی بهصورت دسته جمعی در آبهای کم عمق زندگی می کند و می تواند به هر موجودی که ممکن است بر حسب اتفاق در رودخانه پرت شود حمله کرده و درمدت زمان خیلی کمی اسکلت او را خالیاز گوشت پس بفرستد!
خرید و نگهداری پیرانا:به هر حال توصیه می شود اگر مایل به خرید یک ماهی زیبا و با شکوه برای آکواریومخود هستید، قبل از تصمیم گیری در موردخرید پیرانا همه ی اطلاعات لازم در مورد ایم ماهی گوشتخوار را به دست آورید. زیرا در صورت عدم اطلاع از موراد لازم ممکن است در انتها از خرید این ماهی نا امید شوید! البته درایالتهایی از آمریکا که دارای آب و هوای گرمتری هستند، نگه داری این ماهی ممنوع است زیرا این ماهی استوایی است و در آب و هوای گرم تکثیر پیدا می کند و با آزاد شدن در رودخانه خطـری برای دیگر شکلهای حیات در یک زیستـگاه مشتـرک محسـوب می شود.
این ماهیها از نظر رنگ تنوع زیادی دارند و حتی افراد یک گونه نیز با قرار گرفتن در شرایط زیستی مختلف، خصوصیات ظاهری مختلفی از خود نشان می دهند. همچنین این خصوصیات ظاهری در سنین مختلف نیز برای افراد یگ گونهاز پیرانا متفاوت است. چنان که نمونه های جوان دارای بدنی کشیده هستند و پشت بدن آنها در امتداد ستون مهره ها آبی- خاکستری است و دو پهلوی آنها دارای رنگ سبز زیتونی ظریف و زیبایی می باشد و نقاط متعدد نقر
RE: درباره ی پیراناها - ∆ MeRzaD ∆ - 29-07-2013
ینم عکسش
RE: درباره ی پیراناها - ERF@N - 29-07-2013
یی می باشد و نقاط متعدد نقره ای فلز رنگی نیز بر روی بدن آنها وجود دارد که ظاهر زیبایی به آن می بخشد. این ماهی در حالت بالغ علاوه بر خصوصیات یاد شده دارای شکم قرمز رنگی نیز می شود که نام او نیز از این جا گرفته شده است.
پیرانای شکم سرخ در مواقعی که نتواندبه قلمرو قابل قبولی برای خود دست پیدا کند و از لحاظ حرکت و انتقال در محدودیت قرار بگیرد رفتار اجتماعی خود را از دست می دهد و به یک ماهی درنده و مهاجم تبدیل می شود. و این حالت به خصوص در آکواریومهایی که فضای کافی برای نگهداری این ماهی ندارند بیشتر به وجود می آید و اگر ادامه پیدا کند منجر به این می شود که ماهیها به یکدیگر حمله می کنند و صدمات جدی و غیر قابل برگشتی نیز در ناحیه ی باله ی دمی یا بدن به یکدیگر وارد می سازند.
در هنگام خرید پیرانا برای آکواریم باید یک دسته ی جوان که در آن هر ماهی اندازه ی کوچکی داشته باشد، انتخاب شود و نیز باید دقت کرد که همه ی ماهیها باید در یک نوبت واردآکواریوم شوند و پس از جایگزین شدن آنها در آکواریوم نباید ماهی دیگری از آن گونه به جمع اضافه شود. انتخابو خرید این ماهیها به صورت گروهی و قرار دادن آنها در زیستگاهشان دریک زمان به آنها اجازه می دهد که با یکدیگر خو گرفته و یک گروه را تشکیل دهند
ماهیهای پیرانا در آکواریوم خیلی زود در بـرابـر شرایـط نامساعـد واکنش نشـان مـی دهند و در مقابل شوکهای احتمالی ترسیده می شوند. برای فراهم کردن محیطی آرام برایاین ماهی باید از گیاهان آبی مناطق آمازون در آکواریوم قرار داد و بهاین ماهی اجازه داد تا قلمرو امنی در میان این گیاهان برای خود اختیارکند. بهترین و زیباترین حالت این ماهی را می توان هنگامی مشاهده کرد که نور خورشید به طور مستقیم به آکواریوم بتابد. در این حال ماهیهایبالغ در انعکاس نور بسیار زیبا به نظر می رسند و لکه های نقره ای بدن آنها در نور آفتاب می درخشد.
تغذیه پیرانا:تغذیه ی پیرانای شکم سرخ باید بنابر طبیعت او انجام گیرد. این جانور گوشتخوار است و معمولاً از طعمه های زنده مانند کرم خاکی یا ماهی های کوچک دیگر تغذیه می کند. ولی تکه های گوشت گاو یا قلب آن نیز می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. در هنگام غذا دادن به پیرانا نباید دست را داخل آکواریوم کرد.
شرایط ابی ماهی پیرانا:شرایط آبی که پیرانا در آن نگه داری می شود باید به این شرح باشد؛ این ماهی فعال به مقدار زیادی اکسیژن محلول در آب نیاز دارد و آب نباید ساکن باشد بلکه بایستی به وسیله ی تجهیزاتی از قبیل فیلترهای نیروی خارجی آب را در آکواریوم در جریان نگه داشت. همین طور آب باید مقدار کمی اسیدی باشد وpH آب در حدود ۴/۶ تا ۸/۶ مناسب است. رنگ این ماهی در آبهای سخت تغییر چندانی از خود نشان نمی دهد. دمای مناسب برای این ماهی ۷۵ تا ۸۱ درجه ی فارنهایت است
RE: درباره ی پیراناها - ss.mu - 30-07-2013
خوب یه عکس هم میزاشتی