+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40)
+--- انجمن: ادبیات (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=39)
+---- انجمن: داستان و رمان (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=67)
+---- موضوع: رمان دو موتور سوار قسمت 12 (/showthread.php?tid=288401)
رمان دو موتور سوار قسمت 12 - _leιтo_ - 23-08-2020
ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﺎﻣﻞ ﯾﮏ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺟﯿﻦ ﻣﺸﮑﯽ،ﺷﺎﻝ ﺳﻮﺭﻣﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻣﺎﻧﺘﻮﯼ ﻫﻤﺮﻧﮕﺶ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ.ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ.ﺑﯽ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﺩ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮﯼ ﺷﺎﻟﻢ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺭﯾﺨﺘﻢ.ﮐﯿﻔﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺭﻓﺘﻢ.ﺻﺪﺍﯼ ﺳﻮﺕ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﭙﺮﻡ ﻭ ﺩﻭ ﭘﻠﻪ ﯼ ﺁﺧﺮ ﺭﺍ ﺑﯽ ﺛﺒﺎﺕ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﯿﺎﯾﻢ............
- ﺑﺒﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ!ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ؟...ﻣﯿﺮﯼ ﺩﻟﺒﺮﯼ؟!ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻮﺕ ﻭ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭼﺸﻢ ﻏﺮﻩ ﺍﯼ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:- ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﻣﯽ ﺭﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:- ﻫﻤﻮﻥ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﮔﯿﺎ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﯼ؟- ﺁﺭﻩ.ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ ﮐﺮﺩﻡ...ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﻣﺘﻈﺎﻫﺮﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﯾﮏ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﻂ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻧﺒﻮﺩ.ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺶ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ...ﺁﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ.ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻣﺘﻮﻗﻔﻢ ﮐﺮﺩ:- ﺻﻨﻢ؟ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻡ.ﺳﻮﯾﯿﭻ ﮐﻮﭘﻪ ﺟﻨﺴﯿﺴﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ.ﺍﺯ ﮐﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟!ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﺑﺰﻧﻢ ﻭ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﺵ ﮐﻨﻢ.ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺑﮕﻮﯾﻢ:- ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﻣﯿﺎﺩ ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ.ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯼ ﺁﻝ ﺍﺳﺘﺎﺭ ﺳﻮﺭﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﻡ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻢ.ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﺩﺭ 206 ﻣﺸﮑﯽ ﺍﺵ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:- ﺳﻼﻡ!ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻼﻡ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺳﺮ ﺗﺎﭘﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺁﻧﺎﻟﯿﺰ ﮐﺮﺩ.ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﻏﺮ ﻏﺮ ﮐﺮﺩ:- ﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﻪ ﺭﮊ ﻟﺐ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ ﺩﻟﻢ ﻧﺴﻮﺯﻩ!-ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺎﻧﺘﻮﺋﻪ ﻫﻢ ﺍﻋﺼﺎﺑﻤﻮ ﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩ!- ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﺑﺎﺑﺎ...ﻭﻟﯽ ﭼﻘﺪﺭﻡ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﺎﺩ!ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ:- ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺎﺩ!ﺍﺧﻢ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:- ﺧﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﻧﺎﺯ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺯﻣﯿﻨﻦ ﻭ ﺑﺎﯾﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺑﯿﺎﺩ!...ﭘﺲ ﻧﻪ،ﺑﻪ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻧﺮﻩ ﻏﻮﻝ ﺑﮕﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺷﺪﯼ؟!...ﯾﺎ ﻣﺜﻼ ﻓﺮﺍﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻣﻦ ﻋﺴﻠﻢ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺭﺩﺵ؟!ﻓﺮﺍﺯ...ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﺗﻮﻕ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ!...ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺎﺗﻮﻕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ...ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺯ ﻫﻢ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ...ﭼﯿﺰﯼ ﻣﺜﻞ ﺁﺭﺍﻣﺶ...ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻣﺘﻔﮑﺮﺍﻧﻪ ﮔﻔﺖ:- ﻋﺠﺐ ﺟﯿﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯽ...ﺑﯽ ﺁﺭﺍﯾﺸﻢ ﻫﻠﻮﯾﯽ!ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ!ﻭﺍﺭﺩ ﭘﺎﺳﺎﮊﯼ ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ:- ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﯿﺰﺍﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ!ﺫﻭﻕ ﺯﺩﻩ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ.ﺍﺻﻼ ﺩﺭ ﺧﺮﯾﺪ ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮ ﻧﺒﻮﺩ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻭ ﺳﻪ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﺮﯾﺪ!...ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﯼ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻫﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮﺩﻭﻣﺎﻥ ﮔﺮﻓﺖ...ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﯾﮏ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺟﯿﻦ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺗﻨﮓ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﯾﮏ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺟﯿﻦ ﺯﺭﺷﮑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ.ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮏ ﮐﻔﺶ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺑﺮﻭﺩ ﮐﻪ ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ:- ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﮐﻔﺶ ﺷﻮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﯽ ﭘﻮﮐﯿﻢ...ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﮐﻔﺶ ﻫﺎ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ!ﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺭﺿﻠﯿﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:- ﺑﺎﺷﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﮐﻔﺶ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﯿﺎﯾﻢ.ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺷﺪﯾﻢ ﻭ ﮔﻔﺖ:- ﺑﺎ ﯾﻪ ﺷﺎﻡ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﭼﻄﻮﺭﯼ؟ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:-ﻋﺎﻟﯿﻢ!ﺑﻪ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻭ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﯾﻢ،ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﺷﺪﻡ.ﻣﻮ ﻫﺎﯼ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﯼ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﻧﮕﺶ.ﺻﻮﺭﺕ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺖ.ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﮔﻔﺖ:- ﻫﻮﯼ!ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﺍﺭﻣﺎ!ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:-ﺣﺎﻻ ﺍﯾﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﯿﻪ؟!ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﭼﺮﺧﯿﺪ.ﺭﻭﯼ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺒﯿﺜﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺖ:- ﺍﻭﻧﻪ!ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺟﻬﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ...ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﺷﮑﻢ ﮔﻨﺪﻩ ﯼ ﺳﯿﺒﯿﻞ ﭼﺨﻤﺎﻗﯽ!ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﺮﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ!ﻫﺮ ﺩﻭ ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﻭ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﺩﯾﻢ!ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ:- ﺷﺒﯿﻪ ﺷﯿﺮ ﻋﻠﯽ ﻗﺼﺎﺑﻪ!ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ.ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﮔﻔﺖ:- ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺧﻮﺑﻪ!...ﺁﺋﻢ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ ﻭ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﻧﻪ ﻣﺪﻝ...ﺍﯾﻨﻢ ﺧﻮﺑﻪ ﺩﯾﮕﻪ!...ﺑﺎ ﺳﺎﻃﻮﺭ ﻭﺍﯾﻤﯿﺴﻪ ﭘﺸﺘﺖ،ﺳﯿﺒﯿﻼﺷﻢ ﻫﯽ ﺗﺎﺏ ﻣﯿﺪﻩ ﺗﮑﻮﻧﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﻩ!ﺍﺯ ﺗﺼﻮﺭ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺖ!ﺳﻔﺎﺭﺷﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ.ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﺪﯾﻢ.ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺯﻭﺩ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ...ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺷﺖ.*****ﺑﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺑﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻡ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻫﺪﻑ ﺑﺎ ﮐﺮﻭﺍﺗﺶ ﻭﺭ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﮔﻔﺘﻢ:- ﺍﻡ...ﭼﯿﺰﻩ ﺁﺑﺘﯿﻦ...ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺩﺍﺷﯽ؟ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ.ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩﻡ:- ﺍﮔﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﯼ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﭘﺸﺘﺖ ﻭﺍﯾﻤﯿﺴﻢ...ﺍﺻﻼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ...ﺧﻮﺑﻪ؟ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﺗﻠﺨﯽ ﺭﻭﯼ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ.ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺖ...ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﮐﻨﺪ...ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﻭ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺑﻮﺩ.ﺗﺎ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ (ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺷﻮﻫﺮﯼ) ﻭ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺒﻬﻢ ﺍﺯ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﯾﺎﺩﻡ ﺑﻮﺩ.ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻣﻦ ﻫﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ (ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﯼ ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ!) ﻭ ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ.ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ:- ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ.ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻭ ﭘﺮ ﺑﻐﻀﺶ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ.ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﮐﻤﺮﺵ ﺣﻠﻘﻪ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﯼ ﮐﻤﺮﻡ ﻣﺸﺖ ﺷﺪﻧﺪ.- ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺒﻮﺩﻡ.ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﮔﻔﺘﻢ:- ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﭼﯿﻪ ﺁﺑﺘﯿﻦ؟!...ﻣﮕﻪ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺑﺮﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮﻧﮕﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ؟!ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻧﺪﺍﺩ...ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﺍﺯ ﺷﺪﻩ!ﺩﺭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺯﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ.ﺑﺎ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:- ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ.ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺤﮑﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ:- ﺑﺮﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﺯﻥ ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩ؛ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺗﺤﮑﻢ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ.ﺁﺑﺘﯿﻦ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﮔﻔﺖ:- ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﺎﺭﻡ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﯿﺎ ﺳﺮﺍﻏﻢ...ﺍﺫﯾﺘﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﯿﺎ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﻡ...ﺯﻭﺩ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﺍﺷﺖ ﺳﺮ ﺑﺰﻥ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﺕ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ...ﺟﻠﻮﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻨﻢ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻨﺮﺵ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ(ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﺑﻮﺩ)!ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ:- ﻣﻨﻢ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺩﺍﺷﻢ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ...ﯾﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺨﻮﺍﻡ ﺑﺮﺍﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﯼ؟ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:- ﻫﺮﭼﯽ ﺑﺨﻮﺍﯼ.- ﺍﻣﺸﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮﻭ...ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﺜﻞ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺫﻫﻨﻤﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﻤﻮﻧﻪ...ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ،ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻪ...ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻤﺮﻧﮕﯽ ﺯﺩ ﻭ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺵ ﭼﮑﯿﺪ.ﺳﺮﯾﻊ ﭘﺎﮐﺶ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:- ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ.ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ.ﺁﺧﺮ ﻫﻢ ﻧﮕﻔﺖ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻣﺸﮑﻠﺶ ﭼﯿﺴﺖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ...