هم عاقبتم مردم کاشانِ بدوشم

‎من گام و گذر را به رسیدن نفروشم

‎من صورت ماتی که به آیینه نیاید

‎شعری که نه دیوانه نه فرزانه درآید

‎صدایم بزن که شاید زمستان من سرآید

‎مرا زنده کن به تابیدنی که تنها ز رویت برآید

‎صدایم بزن که بی تو فروخفته در سکوتم

‎به بال و پری نجاتم بده که من روبرو با سقوطم

‎سرتاسر این بحر پراکنده سراب است

‎حال قمر و شمس و زمین بی تو خراب است

‎حتی اگر اندوه تو در سینه بریزم

رسوا تر از آنم که به آیینه گریزم

من آیینه گریزم

صدایم بزن که شاید زمستان من سرآید

‎مرا زنده کن به تابیدنی که تنها ز رویت برآید

‎صدایم بزن که بی تو فروخفته در سکوتم

‎به بال و پری نجاتم بده که من روبرو با سقوطم