یه نفر درد میکِشه اینجا ، توو اتاقِ همیشه تاریکش

چند وقته که هیچی یادش نیست ، از رفیقایِ دور و نزدیکش

هیچ کس حالشو نپرسیده ، خیلی وقته که گُم شده توو خودش

مثِ یه دکّه یِ بدون جواز ، چند ساله پُلُمپ شده رو خودش

همه چی تلخه تووی خاطره هاش ، زندگیش مثلِ زهرِ مار شده

یه غریبست که تازه فهمیده ، اتوبوسو غلط سوار شده

صورتش صامت و سیا سفید ، مثِ آرتیستایِ قدیمی شده

تلخ و مغرور خسته و زخمی ، مثِ بغضِ علی کریمی شده

هر چی لرزید خم نشد مثِ کوه ، تا تَرَک خود و مثلِ کوه هم ریخت

زندگیش تاب خورد و طوفان شد ، وقتی بارون با باد رو هم ریخت

رو هم ریخت

♫♫♫♫♫♫

یه نفر درد میکِشه اینجا ، توو اتاقِ همیشه تاریکش

چند وقته که هیچی یادش نیست ، از رفیقایِ دور و نزدیکش

هیچ کس حالشو نپرسیده ، خیلی وقته که گُم شده توو خودش

مثِ یه دکّه یِ بدون جواز ، چند ساله پُلُمپ شده رو خودش

صورتش صامت و سیا سفید …

♫♫♫♫♫♫