خونه رو بی من ترک کردی ، آره خُب مشخصه

نامه رو تا وسط خوندم در و دیوار گفتن بسه

بذار حرفای نابت و یادت بیارم

آه تو که میگفتی عشق برا من تندیسی مقدسه

کاش زُل میزدی توو چشامو میگفتی شدم خسته

کوچ کردن بد بیاریا به سمتم دسته دسته

داره هر دردی درمونی برا مجنون الی

درد قلبی که به دست لیلا شکسته

اینا میگن عب نداره فراموشش کن زود مرد

گاهی باید تجربه کرد درس گرفت و زود رفت

ولی من میگم‌ نمیشه نه نمیره توو کَتَم

مگه میشه زد و هر خاطراتی رو گور کرد

تا میکنه ذهن یاری من برای تو رو بازی کردم

از من برای ادامه تلاش از تو پشتمو خالی کردن

تا میکنه ذهن یاری من برا تو رو بازی کردم

تو منو بازی میدادی ولی من براتو بازی میکردم

گاهی آدم زندست فقط با یاد یه خاطره

دوست داره به خاطرش غروبا تنهایی راه بره

گاهی آدم زندست فقط با یاد یه خاطره

همون خاطره که شب رو خط مغزش عابره

گاهی آدم زندست فقط با یاد یه خاطره

دوست داره به خاطرش غروبا تنهایی راه بره

گاهی آدم زندست فقط با یاد یه خاطره

همون خاطره که شب رو خط مغزش عابره

قِصمو شنید خورشید سوزنده تابیدش

فریاد زد باد گفت این نیست رسم و آیینش

دریا گفت این دل خونُ بزن رنگی آبی بهش

ابر شنید تیره شد بغض کرد و باریدش

با تمام وجودم جنگیدم اینو بهت ثابت کردم

زیر پام حرفای مردمُ له کردم دنیا رو ساکت کردم

لعنتی باید میفهمیدی تنها منم که توو راهت مَردم

بدجوری میگیره دامنتو بالاخره اشکمو آه سردم

اگه دادی جوابمو داستانو نکنی تاریکش

بگی سرنوشت اینه بِدی بُعد رادیکالی بهش

بنویس با جرات بنویس خاطرتو نخواستم

سرنوشت یه مسیره که خود ما میسازیمش

چرخش زندگی قانون اعتدال پول

اعتمادِ کو ؟ هستش ته قصه های خوب

بیچاره عاشقی که دنبال فکر چاره بوده

توو این آسمون تیره پِی یه ستاره بود

گاهی آدم زندست فقط با یاد یه خاطره

دوست داره به خاطرش غروبا تنهایی راه بره

گاهی آدم زندست فقط با یاد یه خاطره

همون خاطره که شب رو خط مغزش عابره

گاهی آدم زندست فقط با یاد یه خاطره

دوست داره به خاطرش غروبا تنهایی راه بره

گاهی آدم زندست فقط با یاد یه خاطره

همون خاطره که شب رو خط مغزش عابره