دیگه شده عادی واسه من

زندگی توو تنهایی و کلی حالِ بد

یه موقع بودیم تووی فازِ هم

ولی الآن جدا شدیم از توو راهِ هم

چقد زود خسته شدیم و

بزرگ بودیم با هم بچه شدیم

میگن دستِ تقدیره دستِ تو نی

هنوز میری پا به پای هم

دیگه شده عادی واسه من

زندگی توو تنهایی و کلی حالِ بد

یه موقع بودیم تووی فازِ هم

ولی الآن جدا شدیم از توو راهِ هم

دیگه شده عادی واسه من

زندگی توو تنهایی و کلی حالِ بد

یه موقع بودیم تووی فازِ هم

ولی الآن جدا شدیم از توو راهِ هم

میتونیم باشیم همونی که اول بودیم

میتونیم باشیم همونی که قلباً بودیم

خوب شروع شد طلوع بود

هر چی بودش توو رو بود

دوتا بودیم خوشحال بودیم

وصل به عشق و خدا بودیم

دور از هر چی گناه بودیم

میفهمیدیم همدیگه رو

سر و تهِ قضیه رو

یهو شدیم حساس

خیلی رو هم وسواس

دعواهای کوچیکمون شروع شد

طلوعمون تبدیل به تاریکی و غروب شد

زدیم بیرون از این خونه

با رفتارای مریض گونه

خودمون هم گُم شدیم

بی هم لش و سست شدیم

نبودیم همو قرص کنیم

جای همو پُر کنیم

ماه از وسط تیکه شد

اشکای ما ریخته شد

آسمون هم تیره شد

چشما به ما خیره شد

پروانه میگفت پیله کن

ابرا میگفت گریه کن

طبیعت میگفت زنده کن

احساستو درونت

اگه واقعا عاشق باشی همیشه حست همونه

پس برو سمتش

از اعماقت بکن درکش

کسب بکن دانش و فهمش

باش تووی قلبِ قلبش

چون که داره ارزش

آره اینه چرخش

لحظه ها توو لحظه

گذشته ها گذشته

برگرد دیگه بسه

چون قلبِ من شکسته

دیگه شده عادی واسه من

زندگی توو تنهایی و کلی حالِ بد

یه موقع بودیم تووی فازِ هم

ولی الآن جدا شدیم از توو راهِ هم

اونی که با من بودش

اونی که با من خوبه

اونی که زندگیشو میداد پایِ من

ولی الآن تنهاست تووی خونه

الآن تنهاست تووی خونه

نه نه نه