+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40)
+--- انجمن: فرهنگی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=35)
+---- انجمن: هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=82)
+---- موضوع: | نقد نقاشی مادر ویسلر | (/showthread.php?tid=269709)
| نقد نقاشی مادر ویسلر | - The moon - 26-07-2018
| مادر ویسلر – Whistler’s Mother |
| نقاش: جیمز مک‌نیل ویسلر – James McNeill Whistler |
| تکنیک: رنگ روغن روی بوم |
| سال خلق: 1871 |
مادر ویسلر نام پرتره‌ای مشهور اثر نقاش آمریکایی، جیمز ویسلر است. این نقاشی یکی از مشهورترین آثار هنرمندی آمریکایی است که توانسته در خارج از آمریکا به چنین شهرتی برسد. این اثر معمولا به عنوان نمادی از هنر آمریکایی یا مونالیزای ویکتوریایی شناخته می شود. ویسلر این کار را زمانی که با مادرش در لندن زندگی می کردند، کار کرد. چگونه تصویر ساده و آرامی از یک مادر چنین جایگاه و توجه جهانی را کسب کرده است؟
داستان های مختلفی در مورد کشیدن این نقاشی وجود دارد که البته هیچ یک تایید نشده اند. مثلا می گویند دختری که قرار بود مدل این نقاشی باشد نتوانسته سر قرار بیاید و مادر ویسلر به جای او حاضر شده است. داستان دیگر این که می گویند ویسلر می خواسته پرتره‌ای به صورت ایستاده بکشد اما چون ایستادن طولانی مدت برای مادرش دشوار بوده، تصمیم می گیرد پرتره را در حالت نشسته روی صندلی بکشد. برخلاف گرایشات فرمالیستی نقاش، این اثر به نظر می‌آید که به منظور راضی کردن تمایلی شدید و برای ارج نهادن و بزرگ شمردن جایگاه مادر کشیده شده باشد. تصاویر زیادی از مادر در آثار هنری مختلفی با چنین مضمونی خلق شده اند که هیچ یک به اندازه‌ی این بانو با اخمی بر چهره و لباس عزایی سیاه مورد توجه قرار نگرفته اند. واقعاً چه چیزی در این پرتره از مادری غرق در اندوه این همه تحسین را برانگیخته است؟
جواب چیزی است که در خود اثر می بینیم. مضمون اثر در ترکیب با حسی از اندوه و غم در فضایی تیره و تار اما قابل لمس و حس شدنی همه با هم تخیل را به پرواز در می آورند. فرم و محتوای اثر به توافق و هماهنگی خاصی در معنا رسیده اند: هم فرم و هم محتوا فضایی از استقامت، پایداری و انزجار از فقدان را نشان می دهند.
آنا ویسلر، مادر نقاش به عنوان روحی پیوریتانی به نظر می‌رسد که در مینیمالیسمی زیباشناسانه حضور پیدا کرده است. از دستمالی که در دست دارد گرفته تا حالت و حسی که چهره اش نشان می دهد، به همان روشنی توری که روی شانه اش افتاده است، واضح است که او نگران و آزرده خاطر است. اطراف پرتره را رنگ‌های سیاه و خاکستری احاطه کرده اند، به صورتی که حالت انحناهای نرم موجود در محیط را تنها با دقت زیاد می‌توان مشاهده کرد. بیشترین تنوع رنگی که می توان دید مربوط به چهره و دستان پرتره است که با کنتراست ایجاد شده حالتی واقعی و زنده به کار بخشیده اند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
زمینه‌ای قرمز رنگ در قسمت جلویی صورت روی گونه با دقتی بسیار کار شده است. پرتره به صورت قائم نسبت به دیوار و به نیم رخ نسبت به بیننده قرار گرفته است. جزئیات بخش جلویی صورت در نگاه اول از دید بیننده پنهان می ماند. ویسلر بسیار استادانه رنگ‌ها را به کار می گیرد، همچون بخش تیره‌ای که پایین‌تر از روشنایی زیر چشم دیده می شود و ارتباط این بخش از چشم را با استخوان گونه مشخص کرده است. با ترکیبی از رنگ های گرم و سرد برجستگی ابروها افزایش یافته است. در استفاده از رنگ‌های گرم در جلو و رنگ‌های سرد در اطراف چانه، هماهنگی دقیقی دیده می شود. در برخی بخش‌ها حالتی از شفافیت استفاده شده است به صورتی که از توری روی شانه آنا رنگ سیاه پشت آن دیده می شود و اگر به توری روی سرش توجه کنیم می توانیم موی سر او را از پشت توری ببینیم.
اندازه‌ی تابلو کمی بزرگ به نظر می آید که البته برای کشیدن پرتره ای تمام قد و در حالتی نشسته غیر عادی نیست. دلیل اینکه نقاشی بسیار بزرگ به چشم می‌آید این است که چیز چندانی در تابلو نیست و محیط نقاشی شلوغ نیست. وقتی به ترکیب بندی اثر توجه می کنیم می بینیم با اینکه صندلی در فاصله‌ی یک متری از دیوار قرار دارد اما شخص نشسته روی صندلی سایه‌ای ایجاد کرده که انگار تقریباً به دیوار چسبیده باشد. با دنبال کردن مسیر خطوط مستقیم صندلی مشخص است که آنا قائم نشسته است، با این حال زانو هایش به صورتی است که انگار او با حالتی خمیده نشسته باشد. پرده که یک متری باید آن طرف تر باشد انگار که روی پاهایش افتاده است. این اثر که با حالتی تک رنگ کشیده شده است حس و بویی از نقاشی انتزاعی را با خود دارد. این اثر اگر در زمانی نبود که به تاریخ هنر مدرن بپیوندد، شاید تنها به خاطر ارج نهادن به جایگاه مادر مورد توجه قرار می گرفت.
ربط دادن این کار به هنر انتزاعی کمی غیرمنطقی است چون نقاشی انتزاعی با رنگ‌آمیزی زیاد و رنگ‌های غنی شروع شد و با استفاده شدید از رنگ‌ها ادامه یافت. ویسلر این اثر را با عنوانی سرد، طرحی از خاکستری و مشکی معرفی کرد که ما را به سوی ستایش این نقاشی به عنوان شکلی از زیبایی شناسی خالص سوق می دهد. اما وقتی که حالت نمادین نقاشی در دنیا شناخته شد و این اثر به شهرت رسید، تفکر و حس موجود برای نمایش محتوای کار به حاشیه رفت و عنوان نقاشی به پرتره‌ای از مادر نقاش تغییر یافت. ویسلر احتمالاً از این تغییر نام خوشنود بوده است چون یک مادر با هر اسمی که باشد زیبا و بزرگ است.
منبع: سایت نقد روز