اسمش را می گذاریم؛ دوست مجازی


اما آن سو یک آدم حقیقی نشسته . .

خصوصیاتش را که نمی تواند مخفی کند ...


وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را می نویسد


وقت می گذارد برایم،


وقت می گذارم برایش . .

نگرانش می شوم دلتنگش می شوم . .


وقتی درصحبت هایم،به عنوانِ دوست یاد می شود مطمئن می شوم که حقیقی ست . .


هرچند کنارهم نباشیم


هرچند صدای هم راهم نشنیده باشیم،

من برایش سلامتی و شادی آرزو دارم هرکجا که باشد ---


پس دوست من در دنیای مجازی دوستت دارم