من کتک خورده ترین حنجره ام ,با صدای پاره پاره توی باد

ذله از سکوت سایه های شب,دل شکار حرفای یکه زیاد

من کتک خورده ترین حنجره ام,خسته از ترانه های بی امید

پابه زنجیر یه خواب یاسئه ,خط قرمز روی کاغذ سفید

من نفس مرده ترین حنجره ام, بی نشون و سر به مهرم مث راز

تو که از غریبه آشنا تری,من و این زخم شکفته رو بساز...

منو تا جشن ستاره ها ببر,که توی سیاهی زندونی شدم

منو با خبر کن از رمز غزل,که اسیر حبس پنهونی شدم

پیش فانوس شب آیینه بگیر,تا چراغونی شه این سقف کبود

ننویس رو برگ اول کتاب,دوباره یکی بود و یک نبود

بود من و بودن تو بوده و هست,ببرم تا خلوت امن یه دست

شونه تو یه تگیه گاه تازه کن,تا زمین نخورده این همیشه مست...//

http://fafa23.rozblog.com/