یک داستان واقعا دردناک - نسخه‌ی قابل چاپ +- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum) +-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40) +--- انجمن: ادبیات (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=39) +--- موضوع: یک داستان واقعا دردناک (/showthread.php?tid=256628)

یک داستان واقعا دردناک - مهرسا{شیطون} - 16-04-2016 *قول مردانه * براساس سرگذشت : افسون 43 ساله در یگ خانوادة پر جمعیت متولد شدم . پدرم کارمند و مادر م خانه دار بود . اگر چه حقوق کارمندی پدر کفاف خرج خانوادة بزرگمان را نمی داد ، اما او عقیده داشت همه باید درس بخوانند و برای خودشان کسی بشوند . من از زیبایی نسبی برخوردار بودم . زبان دراز بودم و پرشور و شر و شیطان ، اما نمی دانم چرا پدرم مرا بیشتر از بچه های دیگرش دوست داشت . به یاد ندارم او به خاطر شیطنت هایم حتی یک سیلی هم به من زده باشد . وقتی دیپلم گرفتم ،اعلام کردم : -من دوست ندارم ادامه تحصیل بدهم . -پس می خواهی چکار کنی ؟ -کار ، من عاشق کارم ... هم سرگرم می شوم ، هم دستم توی جیب خودم است و محتاج کسی نیستم . پدر باز هم در مورد من کوتاه آمد و از آن روز به دنبال کار گشتم . در چند شرکت و سازمان دولتی ثبت نام کردم و منتظر آزمون مصاحبه ماندم . یک روز که لب حوض قدیمی خانه مان نشسته بودم و با دست به آب آن موج می دادم ، صدای گفتگوی برادرم امیر را با مادرم شنیدم : -احمد پسر خیلی خوبی است . او از افسون خوشش آمده و از من خواسته از شما اجازة خواستگاری بگیرم . -من حرفی ندارم ، اما باید ببینیم نظر افسون و پدرت چیه . -افسون غلط می کند حرفی بزند . راضی کردن پدر هم با تو . وقتی امیر از خانه بیرون رفت ، با عجله و اضطراب به نزد مادر رفتم و پرسیدم : -جریان چی بود مادر ؟ مادر لبخندی زد و گفت : -هیچی ، وقتی دختر به سن ازدواج می رسد ، خواستگارها پاشنة در حیاط را در می آورند . دوست برادرت احمد را که می شناسی ؟ امیر می گفت حسابی گلویش پیش تو گیر کرده ... -بیخود ... اولاً فعلاً قصد ازدواج ندارم . ثانیاً از ریختش خوشم نمی آید ، ثالثاً سواد درست و حسابی هم که ندارد . آخر به چی او دل خوش کنم ؟ مادر مرا به آرامش دعوت کرد و گفت : - دخترم به خواستگار که نمی شود بی احترامی کرد . بیچاره گناه که نکرده از تو خوشش آمده ... بگذار ببینیم پدرت چه می گوید . پدرم با وجود اینکه تحصیلات بالایی نداشت و در حد سیکل درس خوانده بود ، اما آدم روشنی بود . شب که به خانه آمد ، من در اتاق بغلی فالگوش ایستادم . مادر ماجرا را به او گفت . پدر مکثی کرد و گفت : -نمی توانم افسون را مجبور به این کار کنم . صحبت یک عمر زندگیست . به امیر بگو به دوستش بگوید من موافق نیستم . وقتی امیر از نظر پدر و من آگاه شد ، غوغایی بپا کرد . تا آن روز او را اینقدر عصبانی ندیده بودم . او که چند سال از من بزرگتر بود ، فریاد می زد : -قول داده ام ، قول مردانه . می فهمید قول مردانه یعنی چه ؟ ! من به احمد گفته ام افسون فقط زن تو می شود . من قرار شب جمعه را برای خواستگاری گذاشته ام ، آبرویم می رود . طاقت نیاوردم و سکوتم را شکستم و گفتم : - اگر تکه تکه ام بکنی به این وصلت رضایت نمی دهم . اصلاً تو چکاره ای که قول داده ای ؟ مگر من پدر ندارم ؟ کتکم مفصلی از امیر خوردم . پدر با امیر دعوا کرد ، اما او سر حرف خودش ایستاده بود . شب جمعه احمد و خانواده اش به خواستگاری آمدند . پدر به من سفارش کرد : -دخترم خونسرد باش ! آنها با گل و شیرینی آمده اند ، خوب نیست بی احترامی ببینند . وقتی با سینی چای وارد اتاق شدم و چشمم به لبخند پیروزمندانة برادرم امیر افتاد که کنار دوستش احمد نشسته بود ، دلم خواست سینی چای را بر سرش بکوبم ، اما خودم را کنترل کردم . سینی را که مقابل مادر احمد گرفتم ، نگاه خریدارانه ای به من کرد و گفت : - زنده باشی عروس گلم . از شنیدن عبارت عروس گلم به قدری عصبانی شدم که سفارشهای پدر یادم رفت و به تندی گفتم : - خودتان بریده اید و دوخته اید ! کدام عروس ؟ مگر موافقت من شرط نیست ؟ من به این ازدواج راضی نیستم . سپس سینی را روی میز گذاشتم و از اتاق بیرون رفتم . انگار آب سردی روی خانوادة احمد و خودش ریخته بودند . آنها پکر و دمغ خانه ما را ترک کردند و فریاد امیر خانه را پر کرد : حالا که آبروی مرا می برید ، حالا که به این دخترة لوس و زبان دراز اجازه می دهید هرکاری دلش می خواهد بکند ، نمی گذارم پای هیچ خواستگاری به این خانه باز شود . او قهر کرد و از خانه رفت . از یک طرف خوشحال بودم که به خواسته ام رسیدم و از طرف دیگر از اینکه غرور امیر و دوستش احمد را شکسته ام ناراحت بودم . به هر حال روز بعد آرامش به خانه بازگشت . امیر چند روز بود که به خانه نمی آمد و به منزل یکی از بستگان رفته بود و در این میان از یکی از ادرات خبر قبولی ام را گرفتم . پر شور و ر انرژی و خوشحال شروع به کار کردم . می دانستم که پدرم جهیزیه خواهر بزرگترم را با سختی و مشقت فراهم کرد، بنابراین از اضافه کاری هم ابایی نداشتم تا با پولهایی که پس انداز می کنم بتوانم جهیزیة آبرومندانه ای تهیه کنم . سه سال از کارم در آن اداره می گذشت که یک روز غروب که بعد از اضافه کار به خانه بر می گشتم ، پیکان سفیدی جلو پایم ترمز کرد و کسی که پشت فرمان نشسته بود ، مودبانه گفت : -خانم .... بفرمایید سوار شوید . تعجب کردم . این که بود که مرا به اسم می خواند ؟ خوب نگاه کردم ، همکارم محمود را دیدم . او شش ماه بود که به اداره مان آمده بود . سلام کردم و سوار شدم . نگاه مهربانانه ای به من کرد و گفت : -خسته نباشید . قلبم تکان خورد . خدایا در نگاهش چه بود ؟ به یاد حرف یکی از دوستانم افتادم که یک روز با اشک سر بر دامنم گذاشت و قصة عاشق شدنش را برایم تعریف کرد . گفت : افسون باور کن با یک نگاه بیچاره شدم . من که معنی حرف او را نمی فهمیدم ، آنقدر خندیدم که اشک از چشمهایم سرازیر شد و حالا خودم احساس می کردم با یک نگاه فرو ریخته ام و آدم دیگری شده ام . به خانه که رسیدم یاد آن نگاه و آن لحن گرم و مهربان بودم . از فردای آن روز توجّهم به این همکار تازه وارد بیشتر شد . او هم توجه خاصی به من داشت . چهار ماه از اولین دیدارمان که سوار ماشینش شده بودم ، گذشته بود و در این مدت محمود رفتار آقامنشانه و متین و موقری داشت و فقط یک سلام و علیک اداری داشتیم ، البته نگاههایمان سرشار از دوستی و عطوفت و صداقت بود . و بالاخره یک روز صبح او وارد اتاقم شد و باشرم و حیای خاصی گفت : -اگر اجازه بدهید ، امروز عصر شما را به خانه می رسانم . در بین راه حرف مهمی دارم که به شما خواهم گفت . پذیرفتم . حدس می زدم که چه می خواهد بگوید . او در بین راه گفت : -ده ماه است که شب و روز در مقابل چشمانم هستی . بدون تو زندگی برایم معنا ندارد . اجازه می دهی به خواستگاریت بیایم ؟ و من که مدتها منتظر این پیشنهاد از سوی او بودم ، پذیرفتم ، غافل از اینکه کینة امیر همچنان تازه است . او وقتی شنید محمود و خانواده اش می خواهند به خواستگاریم بیایند ، پوزخندی زد و گفت : - چنان آبروریزی را بیندازم که بروند و دیگر بر نگردند . درست مثل چهار سال پیش که افسون آبروی مرا برد . مادرم گفت : -امیر با آبروی خواهرت بازی نکن و گرنه شیرم را حلالت نمی کنم . -امیر با عصبانیت گفت : مگر او با آبروی من بازی نکرد ؟ من به احمد قول مردانه داده بودم . پدر گفت : -امیر جان ، دست از لجاجت بردار ! این قضیه مال چهار سال قبل است . شاید قسمت نبود وگرنه احمد پافشاری می کرد . او حالا زن گرفته است . -گرفته که گرفته .... من به احمد گفتم مرد نیستم اگر بگذارم افسون با کس دیگری ازدواج کند . به تیره بختی خودم فکر می کردم . جرأت نداشتم به امیر چیزی بگویم چون می ترسیدم کارها خراب تر از این بشود . پدر و مادرم تصمیم گرفتند مراسم خواستگاری در منزل برادر بزرگم برگزار شود . من دلیل این کار را کوچک بودن خانه مان عنوان کردم . شب موعود فرار رسید . از صبح دلشوره داشتم و دل توی دلم نبود . مهمانها همه آمده بودند و حرفها تقریباً زده شده بود . وقتی برای دومین بار می خواستم سینی چای را آماده کنم ، زنگ حیاط به صدا در آمد. خدای من ، از آنچه می ترسیدم به سرم آمد . سینی از دستم افتاد و صدای شکستن استکانها و فریاد امیر درهم آمیخت که : -این بی سر و پاها کی هستند که به خواستگاری افسون آمده اند ؟ مگر از خصوصیات اخلاقی او خبر ندارند ؟ از کدام دهات آمده اند ؟ عمویم و برادر بزرگم به طرف او رفتند و سیلی عمو صدای امیر را خاموش کرد . او را از خانه بیرون انداختند و بعد سکوت بود خجالت . تمام تنم می لرزید . محمود به طرفم آمد و گفت : -ناراحت نباش ! مگر چی شده ؟ تو همچنان بهترین انتخاب من هستی . - آبرویم رفت محمود ... - نه ، اصلاً این طور نیست . آنها رفتند و آن شب با همة تلخی و سردی اش گذشت . صبح با سردرد شدیدی از خواب بیدار شدم که خبری مثل بمب در خانه پیچید : -امیر خودکشی کرده است و او را به بیمارستان برده اند . پدر و مادر بیچاره ام سراسیمه خود را به بیمارستان رساندند و من هم با حالی زار و پریشان دنبالشان رفتم . هرچه بود برادرم بود و دوستش داشتم . تازه اگر بلایی سرش می آمد ، دیگران یک عمر مرا سرزنش می کردند . به لطف خدا و تلاش پزشکان امیر از مرگ حتمی نجات پیدا کرد و بعد از چند روز از بیمارستان مرخص شد . او وقتی توجه و محبت پدر و مادر و خانواده را دید با کله شقی تمام گفت : اگر این وصلت سر بگیرد من باز هم خودکشی می کنم . من به احمد قول مردانه داده ام که نگذارم افسون با کسی ازدواج کند . پدرم یک روز مستأصل و افسرده کنارم نشست و گفت : - افسون جان ، دخترم ، فکرهایت را بکن . اگر تو هم یکدندگی بکنی امیر را برای همیشه از دست می دهیم . یک روز که با امیر در خانه تنها بودم با گریه از او خواستم دست از لجبازی بر دارد و حالا که احمد ازدواج کرده بگذارد من هم پی زندگی ام بروم ، اما او خندید و گفت: مردانگی که ازدواج نکرده ! من مرد هستم و باید این را به احمد ثابت کنم . التماس کردم ، به دستهایش بوسه زدم ، اما او از خر شیطان پایین نمی آمد . همه با امیر حرف زدند . حتی محمود که کاملاً در جریان قرار گرفته بود ، اما گویا هر چه بیشتر با امیر حرف زده می شد ، مغرورتر می شد . انگار این گره کور باز شدنی نبود . بک روز محمود با چشمی گریان به من گفت : -نمی توانم هر روز تو را ببینم و بسوزم و بسازم و قادر نباشم کاری انجام بدهم . من برای همیشه از این شهر می روم. او یک ماه بعد رفت و دیگر او را ندیدم .او رفت و شور و نشاط جوانی ام را نیز با خود برد . وقتی از وصلت با او نا امید شدم ، تصمیم گرفتم من هم مثل امیر لجباز شوم ، بنابراین اعلام کردم : - تا قیامت ازدواج نمی کنم . سی سالگی را پشت سر گذاشته بودم که امیر ازدواج کرد. در مراسم عروسی اش سنگ تمام گذاشتم . او که فکر می کرد من کارهایش را تلافی می کنم ، باور نمی کرد چنین رفتاری داشته باشم . دومین فرزند امیر که به دنیا آمد من سی و پنج سال داشتم . تا سی سالگی خواستگاران زیادی را رد کرده بودم ، اما پنج سال بود که از خواستگار خبری نبود . یک روز امیر به خانه مان آمد و وقتی لیوان شربت را به او تعارف کردم ، صورتش را خیس اشک دیدم . هراسان پرسیدم : -اتفاقی افتاده امیر ؟ - نه ... افسون ، من به تو خیلی بدی کردم . مرا ببخش ! من به خاطر غرور کاذبم باعث بدبختی ات شدم . باعث شدم محمود برای همیشه برود . الان وقتی محبت تو را به زن و بچه هایم می بینم ، وقتی می بینم چقدر بی کینه ای از خودم بدم می آید . هر وقت بچه هایم را بغل می کنی از اینکه نگذاشتم طعم مادر شدن را بچشی و به کسی که دوستش داشتی ، برسی ، احساس عذاب وجدان می کنم . بیا ازدواج کن افسون ! اگر می دانی محمود کجاست به من بگو تا بروم و از او عذر خواهی کنم . اگر آن سر دنیا هم باشد ، می روم و دلش را به دست می آورم . خندة تلخی کردم و گفتم : - من سی و پنج سال دارم . شور و شوق زندگی مشترک در من مرده است . من توان و رمقی برای مسئولیت پذیری در خود نمی بینم . یعنی در واقع حوصله زندگی مشترک را ندارم . دیگر از من گذشت امیر . *پایان * RE: یک داستان واقعا دردناک - ★MøbîÑą★ - 16-04-2016 Mercc RE: یک داستان واقعا دردناک - _.miss_.em - 26-04-2016 زیبا و تاثیر گذار