چه کنیم تا عاق والدین نشویم؟ - نسخه‌ی قابل چاپ +- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum) +-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40) +--- انجمن: مذهبی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=41) +--- موضوع: چه کنیم تا عاق والدین نشویم؟ (/showthread.php?tid=255091)

چه کنیم تا عاق والدین نشویم؟ - Ֆℋ£¥∂α - 27-02-2016 بقرآن مجید احسان به پدر و مادر را وظیفه مردم می داند و می فرماید: "پروردگارت فرمان داده که تنها او را بپرستید و نسبت به پدر و مادر نیکی کنید. هرگاه یکی از این دو یا هر دو نزد تو به سن پیری برسند، بر آن ها فریاد مزن و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به آن ها بگو و بال های تواضع خود را در برابرشان از محبت و لطف فرود آر”.[۱] امام صادق(ع) می فرماید: "اگر چیزی کم تر از "اُف” بود، خداوند از آن منع می فرمود و این کلمه از پست ترین عقوق و نافرمانی است، حتی نگاه تند به پدر و مادر کردن از اقسام عاق شدن است”.[۲] در روایت دیگر یکی از مصادیق عاق والدین، اندوهگین کردن آن ها ذکر شده است؛ امام صادق(ع) می فرماید: "کسی که پدر و مادرش را محزون کند، نافرمانی آن ها را کرده است”.[۳] علامه مجلسی می گوید: "عقوق والدین به این است که فرزند حرمت آن ها را رعایت نکند و بی ادبی نماید و آن ها را به سبب گفتار یا رفتاری برنجاند و آزار و اذیت کند و در چیزهایی که عقلاً و شرعاً مانعی ندارد، از آن ها نافرمانی نماید و این عقوق گناه کبیره است”.[۴] شخصی از رسول اکرم(ص) سؤال کرد: حق پدر بر فرزندش چیست؟ حضرت فرمود: "او را به اسم صدا نکند و جلو او راه نرود و قبل از او ننشیند و کاری نکند که مردم پدرش را دشنام دهند”.[۵] البته مهر و مودت به والدین به دوران حیات آن ها اختصاصی ندارد بلکه باید پس از فوت آن ها نیز ادامه داشته باشد. امام باقر(ع) می فرماید: "بنده ای د رحال حیات پدر و مادرش به آن ها نیکوکار است، ولی پس از مرگ آن ها را فراموش می کند و بدهی ایشان را نمی پردازد و برای آن ها طلب رحمت نمی کند. خداوند او را عاق والدین ثبت می نماید اما بنده دیگری در حال حیات عاق والدین است ولی پس از مرگ با دعا و استغفار آن ها را یاد می کند، خداوند او را نیکی کننده به والدین ثبت خواهد فرمود”.[۶] ******** [۱] اسراء(۱۷) آیه ۲۳ و ۲۴٫ [۲] مرآت العقول، ج ۱۰، ص ۳۷۵٫ [۳] بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۲۰۴٫ [۴] گناهان کبیره، ج ۱، ص ۱۲۰٫ [۵] بحارالانوار، ج ۷۱، ص ۴۵٫ [۶] اصول کافی، ج ۳، ‌ص ۲۳۸٫