+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: موبایل (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=30)
+--- انجمن: نرم افزار موبایل و بازی ها (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=31)
+--- موضوع: بازی بازی؛ با جان آدم هم بازی؟! (/showthread.php?tid=253856)
بازی بازی؛ با جان آدم هم بازی؟! - an idiot - 25-01-2016
داعش «کنسول پلی استیشن 4» را برای عملیات های تروریستی اخیرش انتخاب کرده است. شاید تا پیش از فاجعه پاریس و آغاز حملات این گروه تروریستی، کمتر کسی می توانست تصور کند آخرین نسل از کنسول های بازی یک کمپانی سرگرمی، بتواند نقش پیام رسانی ایمن را برای کشتار مردم به عهده بگیرد.
«سونی» می گوید پلی استیشن 4 از ایمنی بالایی برخوردار است و مانند همه دستگاه های مدرن می تواند مورد سوءاستفاده هم قرار بگیرد. زمانی بود که بازی کردن می توانست نمودهای مختلفی داشته باشد. «گل کوچیک»، «وسطی» و «هفت سنگ» فقط تعدادی از بازی هایی بود که نسل های قبل با آنها سرگرم می شد. به اینها باید انبوه پرشمار بازی های محلی را هم افزود که در هر منطقه، شهر و روستا، صورت های مختلفی داشتند و بعضی مواقع تا حد آیین های محلی هم ارتقا پیدا می کردند. این روزها ولی اولین حرفی که در پاسخ به درخواست بازی کردن شنیده می شود، این است که «با کدام کنسول؟»
سال هاست کنسول های بازی، ابتکار عمل را به دست گرفته و از وسیله تفریح خانواده های متمول به استانداردی رایج برای همه افراد از کودک گرفته تا میان سال تبدیل شده اند. «آتاری»، «میکرو» و «سگا» از نسل کنسول های اولیه ای بودند که سال ها بین همه طرفدار داشتند و همین حالا هم بازی هایشان جزو محبوب ترین بازی های ویدئویی تاریخ به حساب می آیند اما در سال 1994 سونی از کنسولی رونمایی کرد که توانست تاریخ را به قبل و بعد از خودش تقسیم کند.
Play Station یا همان نسل اول خانواده کنسول های پلی استیشن، گرافیکی فراتر از انتظار نسل آن دوره داشت و با نوآوری هایش خیلی زود بین همه محبوب شد. محبوبیت سریع پلی استیشن در ایران با اتفاق جالبی همراه بود. این کنسول هیچ وقت با مخالفت های حکومتی و سنتی که در داخل با پدیده های جدید مانند دستگاه پخش ویدئو صورت گرفته بود، مواجه نشد.
ورود «پلی استیشن 2» در سال 2000 و « پلی استیشن 3» در سال 2006 به بازار، ادامه روند موفقیت آمیزی بود که سونی در پیش گرفته بود.
عرضه Xbox در سال 2001 از سوی مایکروسافت و فروش بی نظیر Xbox 360 که در سال 2005 معرفی شده بود باعث شد سونی به شدت احساس خطر کند و به همین دلیل تمام تلاشش را برای عرضه بهترین کنسول نسل بعدی به کار بگیرد. نتیجه این تلاش « پلی استیشن 4» بود که اواخر سال 2013 معرفی شد که از آن زمان تا به حال توانسته عملکرد بهتری از لحاظ فروش نسبت به رقیب خود یعنی Xbox One داشته باشد، به طوری که طبق آخرین آمار (اکتبر 2015) بیش از 25 میلیون نسخه از آن به فروش رفته است.
مکعب مستطیل خاکستری رنگ سال 1994 حالا جایش را به ابرکامپیوترهایی داده که مرز بین واقعیت و دنیای مجازی را هر روز کمرنگ تر می کنند. فوتبالیست های «پلی استیشن 4» حالا حتی از تصویر تلویزیونی شان هم واقعی تر به نظر می رسند. عشق ماشین ها Drive Club را دارند که تجربه رانندگی با هر ماشینی که فکرش را بکنید آن هم در هر آب و هوایی برای شان فراهم می کند و شبیه سازی جزییات تا مرز دیوانه واری در آن پیش رفته است.
GTA با آن دنیای عجیب و غریب و پر از هرج و مرج رفته رفته به محبوب ترین بازی تاریخ تبدیل می شود. شاهکارهایی مانند The Last of Us هم هستند که بیشتر از یک فیلم سینمایی برای شان وقت و هزینه صرف شده و شخصیت پردازی، طراحی صحنه، خط داستانی و هر چیزی که فکرش را بکنید در سطح اعلا در این بازی وجود دارد.
از نظر سخت افزاری پلی استیشن 4 از CPU های هشت هسته ای Jaguar بهره می برد که در همکاری با AMD تولید شده و در فرکانس 1.6 گیگاهرتز کار می کنند.
پردازشگر گرافیکی مجزای GCN در فرکانس 800 مگاهرتز و هشت گیگابایت حافظه DDR5 از مشخصات دیگر آن هستند. دیگر از مموری های هشت مگابایتی ذخیره بازی که در کنسول های قدیمی تر سونی به کار می رفتند هم خبری نیست و حافظ داخلی دستگاه 500 گیگابایت یا یک ترابایت است.
سی دی ها هم بازنشسته شده اند و دیسک های بلوری جای شان را گرفته اند. « پلی استیشن 4» با پلی استیشن نسل اول به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. تعداد عنوان های عرضه شده، گرافیک به کار رفته و کمپانی های بازیسازی که رفته رفته در حال تبدیل کردن بازی به فیلم های سینمایی هستند از پیشرفت های این نسل است که هیچ وقت در نسل اول وجود نداشت.
حالا شبکه جهانی پلی استیشن هم وجود دارد که کاربران از هر جای دنیا می توانند فقط با یک خط اینترنت به آن وصل شوند و به –جای تنها نشستن و تک نفره بازی کردن، با افرادی از نقاط دیگر دنیا یک دست فوتبال بازی کنند یا این که یک تیم شش نفره از بازیکن هایی از شش کشور دنیا در مقابل یک تیم دیگر قرار بگیرند و یک جنگ مجازی را با سلاح های فوق پیشرفته تجربه کنند.
سونی حتی پا را از این هم فراتر گذاشته و فضایی شبیه به یک شبکه اجتماعی برای کاربرانش فراهم کرده که به نوعی پاتوق همه بازیکن ها به حساب می آید. کنترلرها نسل به نسل حرفه ای تر شده اند و از متخصصان برای ساختن چیزی که بتواند با دست انسان بیشترین هماهنگی را داشته باشد استفاده می شود.
در پلی استیشن 4» از DualShook4 استفاده می شود که نسبت به نسخه های قبلی بهبود چشمگیری داشته و به جز راحت تر قرار گرفتن در دست بازیکنان، دکمه Share هم به آن اضافه شده است تا در کسری از زمان به راحتی بتوان بخش هایی از یک بازی مانند یک گل زیبا، یک حمله همه جانبه یا یک سبقت دیدنی را با سایر کاربران دنیا به اشتراک گذاشت. به جز این، کنترلر Play Station Move هم به صورت انتخابی وجود دارد که به نوعی چوب دستی جادویی سونی است و بازی هایی مانند تنیس، گلف، پینگ پنگ و البته بازی های دیگر ورزشی با آن بهترین تجربه ممکن را دارند.
حتی قرار است پای واقعیت مجازی به پلی استیشن باز شود تا با گذاشتن یک عینک روی چشم تان بتوانید عملا خودتان را در وسط میدان بازی ببینید و تجربه ای بی نظیر از بازی هایی مانند سری اکشن های اول شخص داشته باشید.
پروژه واقعیت مجازی پلی استیشن که پیش تر با نام پروژه مورفیوس شناخته می شد و بعدتر به Play Station VR تغییر نام داد، در همین راستا گام برمی دارد. فرض کنید عینکی به چشم تان بزنید و به کمک آن خودتان را در میدان جنگ ببینید. در این شرایط دیگر خبری از اتاق پذیرایی نیست و همه طرف خاکریز و نیروهای نظامی وجود دارند.
حتی به کمک سنسورهایی که روی بدن تان نصب می شود در صورتی که تیر بخورید هم احساس درد به شما منتقل خواهد شد!
بدون شک چنین تجربه ای تا به حال فقط در فیلم های علمی تخیلی وجود داشته اما دیگر فاصله ای با تبدیل شدن آن به واقعیت نداریم؛ احتمالا نسخه نهایی Play Station VR در سال 2016 و به صورت اختصاصی برای کنسول پلی استیشن 4 ارائه خواهد شد. بازی های ویدئویی راهی طولانی را طی کرده اند تا به این درجه از کیفیت برسند که تشخیص تفاوت بین دنیای واقعی و دنیای مجازی را بیشتر از هر زمانی پیچیده کنند.
مسلما کنسول ها در این مسیر بیشترین نقش را ایفا کرده اند و پلی استیشن 4 نمونه ای از روند رو به تکامل آنهاست که با مجموعه ای از سخت افزار بی نظیر و امکانات ارتباطی نوین بازی کردن را از کنج خانه ها به محیط های بیکران مجازی در سرتاسر دنیا انتقال داده و بیشتر از هر روش دیگری در ایجاد پیوند بین مردم جهان موفق بوده است.