+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40)
+--- انجمن: مذهبی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=41)
+--- موضوع: فرقه‌سازی (1) (/showthread.php?tid=248307)
فرقه‌سازی (1) - ابراهیم هادی - 29-10-2015
فرقه‌سازی استعمارگران
با توجه به قدرت نفوذ و تأثیرگذاری استعمارگران، باید نیازمندی‌های آنان را به عنوان متغیری اساسی در رشد و گسترش فرقه‌های همسو با منافع آنان، نظیر بابیگری و بهائیگری، در نظر گرفت. به بیان دیگر، تشخیص جایگاه این فرقه‌ها نیازمند توجه به کارکرد آنان برای قدرت‌های استعماری می‌باشد. در مقالۀ زیر، ضمن معرفى اجمالى فرقه های یادشده، اهداف استعمارگران در تقویت این فرقه‌ها و بهره گیرى از آن‌ها بررسى شده است.
از ویژگی‌ها و خصوصیات بارز مسلک بابیت (و بهائیت منشعب از آن)، تقسیم مداوم آن به فرقه ها، دستهبندىها و انشعابات جدید است. بگذریم از اینکه خود «بابیت»، در اصل، یکى از انشعاباتى بود که در گروه شیخیه و در میان پیروان شیخ احمد احسائى و سید کاظم رشتى، رخ داد و رویارویی‌های بسیاری را با شاخه هاى دیگر این گروه (به رهبرى حاج محمدکریم‌خان کرمانى و میرزا شفیع تبریزى و… در کرمان و تبریز و دیگر شهرهاى ایران) به دنبال آورد. عده‌ای از پژوهشگران معتقدند که جریان باب و بهاء، طی تاریخ خود، «مانند یک بمب خوشهاى فرهنگى» در بین مسلمانان عمل کرده، که تعبیر جالب و درخور دقتى است.
در بررسى سیر تحولات تدریجى دو فرقۀ بابیت و بهائیت، مشاهده مىشود که پس از مرگ میرزا على‌محمد شیرازى «باب»، مؤسس فرقۀ بابیت، اختلافات و تفرقه هاى فراوانى به‌وجود آمد و فرقه هاى متعددى ساخته شد. این فرقه سازى، اگرچه نتوانست به انهدام فرهنگ مسلط شیعى و از بین بردن انسجام جامعۀ اسلامى در کشور ما بیانجامد، به هر صورت، تعدادى از افراد را از بدنۀ اقتدار دینى حاکم بر کشور جدا کرد و با این کار عملاً به منافع استعمار غرب سود رساند.
فرقه ها و انشعابات بابیت و بهائیت
پس از مرگ على محمد باب، اختلافات و تفرقه هاى فراوانى به‌وجود آمد. مهم‌ترین اختلاف در بین دو تن از پیروان او، میرزا یحیى صبح ازل و میرزا حسینعلى بهاء، رخ داد[۱] که آیین او را به دو شعبۀ اساسى تقسیم کرد: فرقۀ ازلى؛ یعنى پیروان صبح ازل، که به آیین باب وفادار و استوار ماندند، و فرقۀ بهائى که به بهاء رو آوردند و او را مصلح کل و «مَن یُظْهِرُهاللّه وعده‌داده‌شده در کتاب بیان» پنداشتند.[۲] گفتنى است که صبح ازل و بهاء، با هم برادر، و در ترویج بابیت همکار یکدیگر بودند، اما پس از رقابت و اختلافى که بین ایشان بر سر ریاست بابیان درگرفت، از هیچ‌گونه دشمنى و کینه توزى و بدگویى (و حتى زمینه‌چینى براى ترور همدیگر) دریغ نکردند که شرح آن را باید از کتاب‌هاى آن‌ها و اتباعشان جستجو کرد.
الف‌ــ فرقۀ ازلیّت:
مرام ازلیان همان مرام بابى است و چندان تفاوتى با آن ندارد، فقط وجه تمایزشان از دیگر بابیان این است که صبح ازل را جانشین باب مىدانند.[۳] از این فرقه، با عنوان بابى هم یاد شده است. فرقۀ ازلى پس از مرگ صبح ازل رفته‌رفته منقرض شد[۴] و عامل این امر، بیش از هر چیز، عدول میرزا یحیى دولت‌‌آبادى (وصىّ رسمى صبح ازل) از پذیرش رهبرى فرقه، بلکه توصیۀ وى به ازلی‌ها مبنى بر تبعیت از مذهب تشیع بود که شرح آن در کتاب حسین مکى آمده است.[۵]
ب‌ــ فرقۀ بهائیت:
میرزا حسینعلى بهاء، پس از منازعات طولانى با رقیب خود، که حدود ۲۴ سال طول کشید، بساط الوهیت و ربوبیّت خود را پهن کرد و رهبرى این فرقه را به عهده داشت و در پایان عمر خود، به ترتیب، دو پسرش: میرزا عباس (عباس افندى) و میرزا محمدعلى را جانشینان پس از خود معرفى کرد.[۶] با وجود این، پس از مرگ بهاء (۱۳۰۹٫ق) بر سر جانشینى او بین عباس افندى و محمدعلى اختلافى شدید و فزاینده افتاد و دو طرف، یکدیگر را به باد هتاکى و ناسزا گرفتند. سرانجام نیز عباس افندى توانست با زیرکى بر برادر غلبه یابد، او را براى همیشه از گردونۀ رهبرى بهائیت طرد کند و ده‌ها سال بر مسند ریاست بهائیان تکیه زند.[۷]
پس از مرگ عباس افندى (۱۳۴۰٫ق)، چون داراى فرزند ذکور نبود، با تلاش دخترش، و حمایت حکومت انگلیس در فلسطین اشغالى، نوۀ دخترى او موسوم به شوقى افندى (تحصیل‌کردۀ انگلیس) بر مسند جانشینى عباس و پیشوایى بهائیت تکیه زد. این جانشینى نیز در میان بهائیان مشاجرات و انشعاب تازهاى را دامن زد.[۸] این انشعاب، پیدایش «فرقۀ سهرابى» بود که رهبر آن میرزا احمد سهراب (از فعالان و برجستگان بهائیت در زمان عباس افندى، و از مقرّبان نزد او) از اطاعت شوقى سرپیچى نمود و با او مخالفت کرد. پیروان این فرقه بیشتر در امریکا هستند.[۹] افزون بر این، در پى مرگ عباس افندى، شمار بسیاری از مبلّغان مشهور بهائى همچون عبدالحسین آواره، حسن نیکو، صالح اقتصاد و نیز فضل‌الله صبحى (منشى و کاتب مخصوص عباس افندى) بر شوقى افندى، بلکه بر مسلک بهائیت، شوریدند و به دامان اسلام بازگشتند و علیه بهائیت و سران و رهبران آن، به افشاگرى برخاستند.
شوقى افندى (رهبر چهارم مسلک باب ــ بهاء) سال ۱۹۵۷٫م/۱۳۳۶٫ش در سن ۵۸ سالگى در لندن درگذشت و فرزندى از او نماند. بیوۀ کانادایى او، خانم روحیه ماکسول، در مورد شوقى ادعا کرد که وى هیچ وصیّتنامهاى از خود باقى نگذاشته است. مطلعان ادعاى ماکسول را با توجه به تأکید بسیار آیین بهائى بر نوشتن وصیّت‌نامه توسط افراد، سخت مشکوک تلقى کردند و رفتار انحصارطلبانه اى نیز که وى بر ضدّ بعضی از افراد تراز اول فرقه و همکاران نزدیک شوقى (نظیر میسون ریمى امریکایى) در پیش گرفت، بر این شک افزود. شوقى افندى قبل از مرگ خود «هیأت بین المللى بهائى» را (که از آن به عنوان جنین و نطفۀ اولیه «بیت العدل اعظم بهائیت» یاد مىشود) تشکیل داده و میسن ریمى را به ریاست این نهاد بسیار مهم منصوب کرده بود.[۱۰] اقدام دیگر ماکسول، تشکیل بیت‌العدل بدون حضور «ولىّ امر» بود که با تأکیدات صریح و مکرر رهبران اولیۀ بهائیت، تعارض داشت و عملاً بهائیت را به بن بست مشروعیت کشانید.
رهبرى میسن ریمى (به عنوان جانشین شوقى) را عدهاى از پیروان شوقى تأیید کردند و او را ملقب به «ولىّ امر ثانى» نمودند. میسن ریمى نام گروه خود را «بهائیان ارتودکس» نهاد و طبعاً خانم ماکسول با انتخاب وى به این سمت مخالفت نشان داد. اکثر بهائیان کنونى تابع ماکسول هستند. مدتى پس از آن، شخصى به نام جمشید معانى در اندونزى خود را تحت عنوان «سماءاللّه» رهبر بهائیان خواند و در آنجا طرفدارانى پیدا کرد و اعضاى محافل بهائیت پاکستان نیز به او پیوستند.[۱۱] ماجرا به آنچه گفتیم ختم نشد و نمىشود و گذشته از فرقه هاى یادشده، طریقه هاى جزئى دیگرى نیز در مسلک بابى و بهائى مانند فرقههاى بیانى و مرآتى ظهور کردند که شرح آن‌ها در این مجمل نمى گنجد. هماکنون نیز گروه‌هاى متعددى از بهائیت جدا شده‌اند و تحت عناوین بهائیان طردشده (bahais-ex) ، بهائیان همجنسگرا (gay bahais) و بهائیان اصلاح طلب (reformer bahais) به فعالیت خود ادامه مىدهند.[۱۲]
فرقه سازی(2) - ابراهیم هادی - 29-10-2015
امروزه بخش عمدۀ بهائیان (پیروان روحیه ماکسول، بیوۀ شوقى افندى) با مرکزیت بیت العدل اعظم، واقع در اسرائیل، اداره مىشوند. اعضاى بیت العدل در هر دوره نُه نفر هستند که در تمامى دوره ها اکثر کرسی‌هاى بیت العدل را افرادى با ملیت امریکایى و بعضاً ایرانى تصاحب نمودند.[۱۳] بیشتر پیروان این فرقه در امریکا و هند ساکن هستند و تشکیلات آنان، علاوه بر این دو کشور، در کشورهاى افریقایى و آسیایى شعبه دارند و به تبلیغ آیین خود مشغول‌اند[۱۴](سیر ایجاد فرقه هاى بابى و بهائى از آغاز ظهور باب تاکنون در نمودار شمارۀ ۱ آمده است).
نمودار شماره ۱
شیخیه
بابیه
ازلی بهائی
ادامه بهائی سهرابی
بهائیان جمشیدی بهائیان ماکسول بهائیان ارتودکس
اهداف و انگیزه هاى استعمار از فرقهسازىها
دلایل و شواهد خلل ناپذیرى در صفحات تاریخ، گواه این است که دست‌هاى پنهان و پیداى استعمار، اگر نه در پیدایش، دست کم در تداوم بابیگرى و خصوصاً بهائیگرى در کار بوده و هست. بررسى این امر و دلایل و شواهد آن، مجالى مبسوط مى طلبد که در ظرفیت محدود این مقاله نمى گنجد اما آنچه پس از آشنایى با فرقه ها و شاخه هاى پربار! این آیین ساختگى، از اشاره به آن ناگزیریم، طرح این سؤال اساسى است که استعمار از فرقه سازى و ایجاد شاخه هاى متعدد در دین مقدس اسلام، چه سودى مى برد و با تقویت و تداوم این امر، چه اهدافى را دنبال مىکند؟
پوشیده نیست که هدف اصلى استکبار و نظام سلطه، سیطره بر تمام جهان، و استثمار ملت‌هاست. لذا همواره مىکوشد با غارت منابع و ذخایر کشورها و تضعیف اقتصاد آنان سیطرۀ خود را بر جهان حفظ نمایند. سلطه گران جهانى براى حفظ رابطۀ سلطه گرى و سلطه پذیرى دیگر جوامع همواره در تلاش‌اند هرگونه مقاومت را در برابر امواج افزون طلبى هاى خود، از میان بردارند.[۱۵]
با سیرى در تاریخ درک می‌گردد که استعمارگران به سرزمینهاى آباد و پر از معادن و ذخایر شرق، به‌خصوص خاورمیانه، همواره توجه داشته‌اند. از میان کشورهاى خاورمیانه نیز، ایران، به دلیل داشتن موقعیت جغرافیایى منحصربه‌فرد و منابع و ذخایر متعدد، از چشم طمع سلطه گران در امان نبوده و مورد چپاول و غارت آنان قرار گرفته است که البته در هر دورهاى مردم آزاده و مسلمانان این خطّه، صحنه هاى شگفتى از مقاومت، ایستادگى و سلطه ستیزى را به نمایش گذاشتهاند.
با مختصر تأملى در اوضاع و شرایط داخلى ایران در دورۀ قاجار (زمان پیدایش و ظهور بابیگرى) روشن مىگردد که دولت‌هاى استعمارگر روس و انگلیس بر سر منافع و امتیازات در ایران، در رقابت با یکدیگر بودند و در نهایت درصدد برآمدند ایران را بین خود تقسیم کنند، به گونه اى که بعد از برقرارى مشروطه در دورۀ مجلس اول، قرارداد ۱۹۰۷ و تکمله هاى سرّى آن در ۱۹۱۵ نشان مىدهد که آنان به این توافق، که شمال از آنِ روسیه و جنوب در اختیار انگلیس باشد، رسیده بودند.[۱۶]
بعد از جنگ‌هاى ایران و روس، روسیه عمدتاً دولت ایران را در دست داشت و انگلستان نیز قدرت نفوذ دیرینۀ خود در ایران را حفظ نموده بود. امام‌خمینی(ره) فرموده است: استکبار در حدود سیصد سال در مورد منابع اقتصاد ایران مطالعه کرده است و قصد غارت ثروت ایران و کشورهاى شرقى مهم ترین هدف «استکبار است».[۱۷] اما آنچه سدّ راه آنان در چپاول این مملکت و مانع اجراى نقشۀ شومشان بود، مذهب ملّت ایران بود. عامل اساسى اتحاد این ملت، که رهبرى، تشکیلات و اقتدار سیاسى هم داشت، «مذهب شیعه» یا «اسلام ناب محمدى» بود.
ازآنجا‌که استعمار پیر در طی تاریخ استعمارگرى خود، زیرکانه دریافته بود که با شیوۀ منسوخ و قدیمى جنگ‌هاى صلیبى و لشکرکشى نظامى، نمىتواند به هدف خود، که محو و نابودى اسلام است، نایل آید، با انواع ترفندها درصدد برآمد آن را تضعیف کند و برای رسیدن به هدف خود ابزارهاى دیگرى به کار گرفت.
در دورۀ فتحعلى‌شاه در جنگ‌هاى ایران و روس، که در آغاز ایران به فتوحاتى دست یافت، قدرت دین و مردم براى روس‌ها مسلّم شد و در دورۀ ناصرالدین شاه اولین مقاومت‌هاى دینى و ملّى در مقابل قراردادهاى ظالمانۀ بیگانگان انجام شد.[۱۸]
کاربرد و کارآیى مذهب تشیع پس از مقابلۀ روحانیت با قرارداد رویتر، به‌خصوص پس از رویداد «رژى» که به جنبش معروف تنباکو و پیروزى مردم و روحانیت منجر شد،[۱۹] توجه قدرت‌هاى استعمارگر را برانگیخت و پس از آن به‌کارگیرى جاسوسان و عوامل مختلف براى بهره بردارى از این مسأله در جهت برآوردن منافع مورد نظر خویش، در رأس اقدامات آنان قرار گرفت. در چنین زمانى بود که دعاوى باب و بهاء نظر سیاست بازان خارجى را به تداوم حیات این فرقه ها به عنوان نطفه اى که مىتواند تهدیدى جدى براى تشیع، روحانیت و نظام مدافع و مروج شیعه به شمار آید، به خود جلب کرد. به نحوى که از همان آغاز، تقویت و تحریک این مدعیان در دستور کار دولت‌هاى استعمارى قرار گرفت. در مقابل نیز رهبران بهائى و ازلى نیز سرسپردگى خود را به سفارتخانه هاى روس و انگلیس دوچندان ساختند تا از این طریق و تحت حمایت سیاست‌هاى بیگانه، مجرى طرح‌ها و توطئه هایى شوند که از یک‌سو رونق کسب‌وکارشان و از سوى دیگر جلب رضایت بازیگران و سیاست‌گذاران خارجى را به دنبال داشت.[۲۰]
از سوى دیگر مردم از جنگ‌هاى سختى که در سال‌های پیش از ظهور جنبش باب، بین ایران و روسیۀ تزارى وجود داشت و نیز بى کفایتى دولت‌هاى قاجار، خسته و افسرده شده بودند و به دنبال پناهگاهى معنوى مىگشتند. لذا حالتى پیش آمده بود که همه در انتظار فرج امام زمان(عج) به سر مىبردند تا ملت اسلام را از یوغ ظلم روسیۀ تزارى و چپاول‌هاى انگلیس و دولت حاکم نجات دهد. این زمینه ها و عوامل باعث شد که عدهاى از مردم با شنیدن ادعاهاى باب و پیروانش به آنان گرایش پیدا کنند و به جاى پناهگاه صحیح، به پناهگاه کاذب روى آورند.[۲۱]
بدین ترتیب، استکبار جهانى، پس از اینکه دریافت مذهب شیعه و فرهنگ انتظار و مهدویت مهم ترین مانع سلطۀ آنان بر ایران است، با سوءاستفاده از جهل و نادانى مردم و سایر زمینه هاى مساعد، به ایجاد فرقه هاى ضالّه، دست زد و از این طریق سعی کرد فرهنگ اصیل شیعه را تضعیف نماید. آنان با تفرّق و تحزبگرایى، به اقتدار، انسجام و وحدت مردم مسلمان ایران ضربه وارد نمودند و تلاش کردند از یک‌سو با تحقیر هویت ملى و اعتقادات و باورهاى دینى مسلمانان زمینه را براى پذیرش فرهنگ منحط غرب فراهم کنند و از سوى دیگر با تبلیغ گستردۀ مکتب‌ها و مذهب‌هاى پوشالى و تقویت آن‌ها، به هدف خود، که محو و نابودى اسلام است، برسند.
پی‌نوشت‌ها
________________________________________
[۱]ــ اسماعیل رائین، انشعاب در بهائیت؛ پس از مرگ شوقی ربانی، تهران، مؤسسه تحقیقی رائین، ص۱۴۵
[۲]ــ یوسف فضایی، شیخیگری، بابیگری، بهائیگری، آشیانه کتاب، ۱۳۸۲، ص۱۸۱
[۳]ــ سید سعید زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران، چاپ دوم، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۱، ص۱۰۹
[۴]ــ یوسف فضایی، همان، ص۱۸۱
[۵]ــ رک: زندگی میرزا تقی‌خان امیرکبیر، حسین مکی، چاپ ۹، تهران، انتشارات ایران، ۱۳۶۶، صص۳۶۲ــ۳۶۰، اظهارات غلامرضا آگاه.
[۶]ــ دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایره‌المعارف اسلامی، چاپ ۲، ۱۳۷۵، ج۴، ص۷۴۰
[۷]ــ اسماعیل رائین، همان، ص۴۶
[۸]ــ احمد کسروی، بهائیگری، ص۴۹
[۹]ــ یوسف فضایی، همان، ص۲۱۰
[۱۰]ــ دربارۀ میسون ریمی رک: اسماعیل رائین، همان، صص۱۵۵ــ۱۴۸
[۱۱]ــ یوسف فضایی، همان، صص۲۱۱ــ۲۰۵
[۱۲]ــ رک: سایت http:// vahdatebahai.persianblog.com
[13]ــ رک: سایت httP:// hamianesheitan.blogfa.com
[14]ــ سید سعید زاهد زاهدانی، همان، ص۲۸۶
[۱۵]ــ حسن قدوسی‌زاده، نکته‌های ناب، گزیده بیانات رهبر فرزانه انقلاب در جمع دانشجویان و دانشگاهیان، نشر معارف، ۱۳۸۴، ص۶۲
[۱۶]ــ سیدجلال‌الدین مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ ۲، بی‌تا، صص۷۳ــ۷۱
[۱۷]ــ سید محمد هاشمی تروجنی و حمید بصیرت‌منش، تاریخ معاصر از دیدگاه امام‌خمینی (تبیان ۲۰)، موسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، ۱۳۷۸، صص۲۹ــ۲۷
[۱۸]ــ سیدجلال‌الدین مدنی، همان، صص۱۷ــ۱۵
[۱۹]ــ موسی نجفی و موسی فقیه‌حقانی، تاریخ تحولات سیاسی ایران، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ۱۳۸۱، صص۱۷۰ــ۱۶۹
[۲۰]ــ سیدمحمدباقر نجفی، بهائیان، کتابخانه طهوری، ۱۳۵۷، صص۶۱۶ و ۵۱۶
[۲۱]ــ حاج شیخ حسن فرید گلپایگانی، مفتاح باب‌الابواب یا تاریخ باب و بهاء، چاپ ۳، ۱۳۴۶، صص۱۱۹ــ۱۱۸
RE: فرقه‌سازی (1) - lldlldllslldl - 29-10-2015
وقتی اگاهی ندارید لطفا راجب دین و مذهب نظر ندید این تاریخ واقعی بهاییت هست اینا همش دروغه
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.flashkhor.com/forum/showthread.php?tid=247777&page=5
لطفا حرف نا حق نزنید با انصاف باشید
RE: فرقه سازی(2) - lldlldllslldl - 29-10-2015
این اشتباهه اشتباه نوشته
تاریخ بهاییت این نیست
اینارو باور نکنید
RE: فرقه‌سازی (1) - mohsenniceboy - 30-10-2015
(29-10-2015، 22:26)lldlldllslldl نوشته است: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
این اشتباهه اشتباه نوشته
تاریخ بهاییت این نیست
اینارو باور نکنید
شما تاریخ بهاییت رو بیان کنید
البته تاریخ چندانی وجود نداره.نوظهور هست