یه بار بِت گفتم که از تنهایی خستَم ، یه بار بِت گفتم نگو نه



تو فِک میکردی که من با یکی دیگَم ، یه بار بِت گفتم نبودم



یه بار بِت گفتم که غیر از تو کسی نیست و من از هرچی تنهااِ بیزارَم



بهت گفته بودم اگه تو پیشَم نباشی غریبه های این شهر منو تنها نمیذارَن



دیگه اخماتو اشکاتو شَکّات مهم نیست ، تو عکسات خودت نیست ، حرفات جوری که منو قانع کنه نیست



دیگه اخماتو اشکاتو شَکّات مهم نیست حتی تو عکسات خودت نی ، حرفات جوری که منو قانع کنه نیست



بغل کن مامانِتو فقط ، همون که هرجا میری بهش میدی آمارتو غلط ، هه



همونی که بهت یاد داد دروغو کاری کرد شروع شِه این کارای دو لَبَت



همون که سَرِ دیر رسیدن دو سه روز باهات قهره ولی نمیدونه بچَّش تهرانو آباد کرده



فِک میکنه که هرکی باهاته یه ولگرده ، هَمَش داره زور میگه و همه چیو وِل کرده



همون که نمیبینه این رفتارای قُفلیتو ، نمیبینه حتی رو اینستا عکسای لختیتو



همون که خودِش تو جامعه هیچی نبوده ، نمیتونه شادیتو با من ببینه حسوده



بغل کن باباتو که خیلی خوبه باهاتو ، کاری کرد بِبُرَم از این خونه پاهاتو



برو پیشِ همونا یه وقت اینجا نمونا ، خراب میشی عزیزم یه وقت میشی از اونا



دیگه اخماتو اشکاتو شَکّات مهم نیست ، تو عکسات خودت نیست ، حرفات جوری که منو قانع کنه نیست



دیگه اخماتو اشکاتو شَکّات مهم نیست حتی تو عکسات خودت نی ، حرفات جوری که منو قانع کنه نیست

غَمُ تو فیسِ زردِت دیده ، ولی باز لجبازه و زجرِت میده



هِی گیر میده به سُرخیِ چِشات ، حرفای بد بِت میگه



هَمَش حرف حرفِ خودشه حتی گیر به تیپ و وزنِت میده



تقصیرِ مامانِ تواِ ، که الآن وضعِت اینه



پاتو بُریده از این خونه واسه همینه دِلِت خونِ



نمیفهمه با یکی باشی بهتر از نصفِ تهرونه



پاتو بُریده از این خونه واسه همینه دِلِت خونِ



نمیفهمه با یکی باشی بهتر از نصفِ تهرونه



دیگه اخماتو اشکاتو شَکّات مهم نیست ، تو عکسات خودت نیست ، حرفات جوری که منو قانع کنه نیست



دیگه اخماتو اشکاتو شَکّات مهم نیست حتی تو عکسات خودت نی ، حرفات جوری که منو قانع کنه نیست