تاریخچه ی رادیو تلوزیون افغانستان - نسخه‌ی قابل چاپ +- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum) +-- انجمن: مسائل متفرقه (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=18) +--- انجمن: فیلم و سینما (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=22) +--- موضوع: تاریخچه ی رادیو تلوزیون افغانستان (/showthread.php?tid=240110)

تاریخچه ی رادیو تلوزیون افغانستان - Apathetic - 07-08-2015 اولین بار برنامهٔ رادیویی در افغانستان در سال ۱۳۰۷ در زمان شاه امان الله پخش شد.بنام رادیو کابل یاد می‌شد. اما تلویزیون در پایان حکومت "سردار داوود "در سال ۱۳۵۷به نشرات خود آغاز کرد. مرکز نشراتی رادیو کابل که در پل باغ عمومی کابل آن قرار داشت که از دستگاه‌های فرستندهٔ موج میدیم (عموماً) پخش می‌شد ، چیزی که قابل یادآوری است این موضوع است که در آن وقت دستگاه گیرندهٔ رادبو بنا بر نبود برق کمتر بود و یا هیچ نبود در سال ۱۳۲۸ اولین رادیوهای که با بطری موتر کار می‌کرد به کشور وارد و معمولاً تعداد این دستگاه‌ها در هر شهر از پنج الی ده زیاد نبود مردم کسانیکه که دارای رادیو بودند به همان نام رادیو مسما می‌کردند و اغلباً مردم دور هم جمع میشدند به تماشای رادیو و هم به شنیدن آن به محلی که رادیو وجود داشت می‌آمدند. بعدآ تعداد رادیو در کشور زیاد شد واین در حالی بود که هنوز از برق در اکثر شهرهای مهم کشور خبری نبود بعدآ یک نوع رادیوهای ترانزستور به میان آمد. مردم از طریق رادیو به موچ های بی‌بی‌سی و صدای مصر و پاکستان و هندوستان آشنایی پیدا کردند از پنجاه سال به این سو مردم با اخبار و نشرات بی‌بی‌سی که در آن وقت برنامه‌های فارسی ایرانی داشت توجه داشتند اولین خواننده از زن ها در رادیو کابل مستوره جان بود وبعدآ خانم پروین و بعداً رخشانه ، و آزاده و از مردها نتو ، استاد شیدا ، رحیم بخش ، استاد سر آهنگ ، صابر و استاد نبی گل بود و از گروه ارکستر رادیو کابل زلاند ، خیال مددی ، کبوتر ساربان ، آشنا، ناشناس ، آرمان و ریحان و دگرها بودند. ارکستر رادیو کابل با صدای ناب و دلپذیر هنرمندان زنگ را از قلب‌ها می‌ربود . آقای نیک محمد قایل اخبار می‌خواندند.رادیو در آن وقت دارای نشریه‌ای به نام پشتون ژغ بود که با مهارت و زیبایی خاصی در هر پانزده روز چاپ می‌شد که برنامه‌های پانزده روزه رادیویی را با دقت تمام برنامه‌ریزی می‌کرد. از سال‌ها بدین سو زمزمه‌های شب هنگام من حیث سرود شب آذین قلب‌ها بود . رادیو در نشر و اشاعهٔ هنر و فرهنگ واقعاً من حیث یک نهاد اکادمیک کار کرده در بخش تیاتر استادان زیادی بودند که نمایشنامه‌های بلند رادیویی را به راه می‌انداختند به قسمی که مردم منتظر رسیدن شب جمعه بودند تا نمایش درامه‌های رادیویی را بشنوند .