به بیان ساده گوش انسان درک خاصی نسبت به بسامد (زیر و بمی) نت‌های موسیقی دارد. این زیر و بمی صدا در واقع همان ارتفاع صوت است که در قرن‌های گذشته در حالت‌های مختلفی تنظیم می‌شده است و طی گذر سال‌ها پیشرفت‌هایی در انتخاب بهترین مقدار داشته است. اما از سال ۱۹۲۶ ارتفاع صوت لا=۴۴۰ به عنوان استاندارد پذیرفته شد و در سال ۱۹۵۵ به عنوان استاندار ISO 16 تعیین شده است. حالا دلیل انتخاب ۴۳۲ هرتز چیست و آیا برتری نسبت به ۴۴۰ هرتز دارد؟

بنا به گفته‌ی موسیقی‌دان و پژوهشگری به نام Brian T. Collins، کوک استاندارد لا=۴۴۰ هرتز فاقد هماهنگی و تطابق با جنبش کیهانی، وزن و ارتعاشات طبیعی است. موسیقی دانان بزرگی چون Verdi و Mozart موسیقی خود را بر اساس لا=۴۳۲ هرتز می‌ساختند. این درست است که تفاوت این دو ارتفاع فقط ۸ ارتعاش بر ثانیه است اما همین تفاوت اندک بر حس انسان تاثیر قابل توجهی می‌گذارد.

در آپریل ۲۰۰۸ یک روزنامه نگار آلمانی به نام Richard Huisken کمیته ای تحت عنوان «بازگشت به ۴۳۲ هرتز» تاسیس کرد که ادعا می‌کرد این کوک در فرهنگ باستان استفاده می‌شده است و در ساز‌های باستانی چون ویولن Stradivarius یافت شده است. بنا بر گفته‌ی Richard Huisken موسیقی با کوک ۴۳۲ هرتز لطیف‌تر و شفاف‌تر است و برای گوش‌ انسان بسیار واضح است. بسیاری از مردم با شنیدن چنین موسیقی‌ای تجربه‌ی بسیار راحتی در ذهن و جسم خود داشته اند.

به دلیل وضوح بالاتر کوک ۴۳۲ هرتز نیازی به زیاد کردن صدا به اندازه‌ی ۴۴۰ هرتز نیست به علاوه موسیقی بر مبنای ۴۳۲ هرتز فشار نویز کمتری ایجاد می‌کند و تصویر طبیعی و شفافی از موسیقی را القا می‌کند.

اما آیا در عمل هم این تفاوت احساس می‌شود؟ باید بگویم که عموم مردم تفاوت ویژه‌ای نسبت به این دو ارتفاع حس نمی‌کنند و درک این تفاوت بیشتر در بین موسیقی‌دانان وجود دارد.

حالا یک تست جالب؛ در ویدئوی زیر شما می‌توانید خودتان را آزمایش کنید، به این صورت که شما به چند موسیقی با هر دو ارتفاع گوش می‌دهید و بین دو ارتفاع، هر کدام که به نظرتان بهتر آمد انتخاب می‌کنید و در پایان ویدئو مقدار ارتفاع صوت تمام موسیقی‌ها نمایش داده می‌شود.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
https://youtu.be/LVoVr9UwOQM?t=68