اینکه زن باشی و از آبشار زیبای موهایت لذت ببری،





ولی آن را بپوشانی و پنهان کنی طوری که حتی تاری از آن معلوم نباشد؛





اینکه زن باشی و اندام مناسبی داشته باشی







ولی آن را بپوشانی و پنهان کنی؛ اینکه زن باشی و بتوانی زیبا و با عشوه حرف بزنی،





ولی نزنی و صدایت را نازک نکنی؛





اینکه زن باشی و بتوانی همکار نامحرمت را بخندانی طوری که لحظات شادی با هم داشته باشید





ولی نخندانی و از قید آن شادی هم بگذری و سنگین برخورد کنی؛





اینکه زن باشی و در بازار عرضه و تقاضای ادا و عشوه و هوی و هوس بتوانی عرضه کننده باشی،





ولی نباشی هر چند که قابلیتش را داشته باشی؛





اینکه ارزش های جامعه ات وارونه شده باشد و برای ارزش های تو



در پوشش بودن های تو



خریداری و خواستگاری وجود نداشته باشد؛



اینکه جوری حرف بزنی، قدم برداری و پوشش داشته باشی که



همکارت، استادت، همکلاسی دانشگاهت تحریک نشود و راحت و آسوده کارش را بکند و تمرکزش بهم نریزد؛اینکه



با همه این تناقض ها دست بگریبان باشی و حتی پایت گران هم تمام شود؛



همه اینها ارزش یک لحظه نگاه رضایت بخش بانو را دارد که دست دعا بلند کند و بگوید خدایا:



«دختران امت پدرم، همه زیبایی ها را داشتند و معیوب و مفلوج و کچل و زشت نبودند،



ولی برای رضای تو زیبایی هایشان را از نامحرم پنهان کردند



پس تو محبت خودت را در دل هایشان صد چندان کن!



طوری که هیچ چشم و ابرویی،ناز و کرشمه ای،پول و مکنتی



نتواند جایگزین آن شود.