لعنت به

لعنت به همه شعرایی که بر وزن همه دردان 

لعنت به همه دردایی که خنجر به دل فردان 

به اون خالی شدنِ لعنتیِ بعدِ پُر شدن 

به اون پُر شدنِ لعنتیِ بعدِ خُل شدن 

 

به خورشیدو فرق بین صبح و شب 

و لعنت به ساعتا و جنگ بین عُمر و مرگ ...

اون که سرباز و مجبور که بجنگه کرد 

لعنت به شکنجه ای که شکنجه گر و شکنجه کرد ... 

 

لعنت به اون جنگل که درختش زیرِ تبر مُرد 

هر تیکه ی تنش صدتا کبریتِ بی خطر شُد 

به دستی که یه کبریتو عَلَم کرد 

چند صدتا درختو جنگل و قلع و قمع کرد 

 

خیابونِ کثیفو کی میدونه جز کثافت ؟؟؟

بدنِ اسیرو کی میدونه جز اسارت ؟؟

زمینِ آبادو کی میدونه جز جنایت ؟؟

نهالِ ناکام و کی میدونه جز کشاورز ؟؟ 

 

پنجره ی باز و کی دید به جز پرده ؟؟؟ 

فیلم های بی اکران و کی دید پشتِ پرده  ؟؟؟

درختِ نیمه جون و کی دید به جز ارّه ؟؟