ورس 1 [ کابوس ]:
روزا شدن کوتاه مثه موها سرم // راه میرم تو خیابون سیگارم گوشه لبم
فقط برگ میکنم لگد // وقت میکنم تلف
اصن نمیدونم چطور روزامو شب مبکنم // بعضی وقتا شک میکنم زندم
فِسم اه متنفرم از خودم // من از حسم منتفرم از قسمت
از اینکه همه چی فرق کرده از قدیم // کاش این زمان لعنتی برگرده عقب
خاطره ها مثه دود سیگار محو نشن // پر درد دلم این روزا کارم شده فک زدن
هه مسخرس
هیچ چیزی خوب نیس وقتی نور نی // کی میفهمه چیه شفاف بودن دیده نمیشه پرواز تو شب
پرنده تنهاس خون گرم نیس هیچکی // حتی خودم میخندم به دردام
شاید یه خوابه همش خدا به خواب منم میاد میگه آزادی // شاید زندگی اونقدا هم آشغال نیس
منم کل دنبا همش انعکاس از فکرمه // کاش آینه بشکنه کاش این بازی شه یکسره
فقط یه نفر صدامو بشنوه // این لعنتی که عقب برو نیس لااقل بگذره
اینجوری بهتره ها؟!!
آره بهتره


ورس 2 [ بــامـداد ]:
این سکوت خیلی وقته تومه // یه ساله باهامه
میخوام بهش تن ندم یه کم حرف بزنم // اغفالم نکن من فالمو از برم
مخمو نزن بذا سر جاش باشه // دوباره وقت منه فصل من رسیده چه سرده
من کالم ، سفتیم مثه روزای پر درده
زندگی من یه فیلمه که نمیره رو پرده // ولی همه میدونین نقش اولش مرده
از گوشای یخ زدم که سپردم به بیتا // تا دندونم که به تنها چیزی که میره رنگ زرده
نه غذای ننم ، نه نوک سینه زنم // من فقط میخوام برسم جایی که ادامه ندم
نه میخوام راحت ببازم نه از روی ادعا ببرم // من فقط میخوام شلوارم شل شه به کمرمتت
اونم باشه به سبب جیبای پر جنمم // اه تف تو روحت ، تف تو گوره نوچت
تهتو گا..یدم زندگی که اونم پوچه
دلم تنگه واسه کودکی غیر این هیچ // امتحان عمرم تقلب زیر میز ریز
ریز ، میخونم هرچی شعر دارم توی گوشِت
توی گوشِت