+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: مسائل متفرقه (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=18)
+--- انجمن: فیلم و سینما (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=22)
+--- موضوع: نقد و بررسی فیلم St. Vincent (/showthread.php?tid=203810)
نقد و بررسی فیلم St. Vincent - First Star - 06-01-2015
کارگردان : Theodore Melfi
نویسنده : Theodore Melfi
بازیگران : Bill Murray, Melissa McCarthy, Naomi Watts
هزینه تولید: ۱۳ میلیون دلار
محصول کشور: ایالات متحده آمریکا
کمپانی توزیع کننده: The Weinstein Company
خلاصه داستان : پسر کم سن و سالی که والدينش به تازگی ازهم جدا شدهاند با کهنه سربازی مردم گريز، بی چاک و دهن و لذت طلب که در همسايگیشان زندگی میکند آشنا میشود و او را دوست و مرشدی عجيب میيابد و...
شما سندرم پيرمرد ترشرو صدايش کنيد. در سال های اخير، شاهد موجی از فيلم هایی بوده ايم که به رابطه بين پيرمردهای عبوس و بچه ها پرداخته اند. از «بابا نوئل بد/Bad Santa» گرفته تا «بابا بزرگ بد/Bad Grandpa» همه و همه درباره بزرگترهایی که از کوچکترها درس زندگی می گيرند و برعکس هستند. «سنت وينسنت/St. Vincent» هم از اين نظر چندان سنت شکن نيست، گرچه نويسنده و کارگردان اين اثر، تئودور ملفی، به خاطر ايجاد ريشه های دراماتيک با عناصر تراژيک در خاک حاصلخيز کمدی شايسته تقدير است. اگرچه فيلم لزوماً پايان احمقانه ای ندارد، ولی تا دلتان بخواهد از پيرنگ های بی ربط پر شده است. در لابه لای اين پيرنگ ها نيز لحظات خنده دار عجيب و غريبی که فقط ايفايشان از عهده بيل موری ساخته است ديده می شوند.
موری، با ايفای مجموعه ای از شخصيت های عجيب و غريب در کارنامه شغلی اش، در سال های اخير روز به روز بيشتر به سمت نقش های خاص تر پيش رفته است. وينسنت نيز از اين قاعده مستثنی نيست. وينسنت به عنوان مردی جامعه گريز، آن هم از نوع حادترين، به همراه گربه اش، فليکس، (که به گربه سفيدی که توسط شخصيت بلوفلد در برخی فيلم های جيمز باند (با بازی شون کانری) نوازش می شد شبيه است) زندگی می کند. ورود مادری مطلقه، مگی (با بازی مليسا مک کارتی)، و پسر دبستانی اش، اوليور (با بازی جيدن ليبرهر)، به خانه کناری وينسنت گوشه دنج او را به هم می ريزد. وينست غير از فاحشه ای که مرتب به او سر می زند، داکا (با بازی نائومی واتس)، به فرد ديگری اجازه نمی دهد که قداست خانه يا زندگی اش را نقض کند. تا اينکه يک روز اوليور پشت در خانه اش سبز می شود و جایی را می خواهد تا آمدن مادرش از سر کار به خانه آنجا بپلکد. وينسنت که شديداً پول لازم است اين را فرصت خوبی برای به دست آوردن کمی پول مفت بچه داری می يابد. وقتی که هنگام عصر مگی دنبال اوليور می آيد، او پيشنهاد نگهداری روزانه از پسرک را به مادرش می دهد. اما نگهداری از اوليور به معنای مراقبت از او و کمک به انجام تکاليفش نيست، بلکه شامل رفتن به بارها، کلوپ های استريپ تيز، مسابقات اتومبيل رانی و آسايشگاه سالمندان، جایی که همسر آلزايمری وينسنت آخرين روزهای عمرش را در آن سپری می کند، است.
موری در اين نقش فوق العاده است- در واقع او آن قدر خوب است که فرد ممکن است به درستی بپرسد که چند درصد از شخصيت واقعی بازيگر در وينسنت رسوخ کرده است. رابطه او با جيدن ليبرهر به نظر واقعی می آيد- در تعامل بين اين دو حُسنی وجود دارد که اغلب در فيلم های اينچنينی ديده نمی شود. در شروع فيلم، وينسنت اوليور را دوست ندارد، او را به چشم آفتی ناخواسته می نگرد که بايد به خاطر دريافت پول تحمل شود. به مرور زمان، نوعی تعلق خاطر دم می کشد اما اين حس جدی تر از چيزی است که اغلب در فيلم های هاليوودی می بينيم. ليبرهر اولين نقش خود را در ۱۱ سالگی بازی کرده است، درنتيجه هيچ يک از ناشی گری هایی که در بازيگران خردسال ديده می شود در بازی او وجود ندارند. او يک استعداد طبيعی است که بازی اش ارزش تماشا کردن دارد.
بينندگان «سنت وينسنت» سوار بر رولر کوستری عاطفی خواهند شد، اما اين مولفه، مخرج مشترک اکثر فيلم های اخير موری است. وقتی که فيلم نامه خواهان اين مولفه می شود، او همچنان می تواند شوخی کند (ممکن است از قدرت بداهه گویی او در اين فيلم متحير شويد)، اما عناصر فيلم از او می خواهند تا به عمق دراماتيک کار، که اغلب از او خواسته نمی شود آن را رو کند، آب ببندد. صحنه های عرصه بازی همسر بيمار وينسنت مخرب ترين صحنه های فيلم هستند. از آلزايمر می توان به عنوان روش سخيفی براي تزريق ملودارم در فيلمی که به مولفه تراژدی نياز دارد استفاده کرد، اما فيلمنامه مِلفی و بازی موری اثر ماهرانه‌ای به بار آورده اند. این يک عنصر نامربوط نيست؛ بلکه در عوض به توضيح جنبه های شخصيت وينسنت کمک می کند. وقتی متوجه می شويم که چه اتفاقی در فيلم دارد می افتد، ناگهان هر چيز ديگری درباره اين شخصيت در جای خودش قرار می گيرد.
رابطه بين وينسنت و اوليور در کانون فيلم «سنت وينسنت» قرار دارد و پيچيدگی اش در لحظه لحظه فيلم نمود دارد. برخی پيرنگ ها، مانند رابطه وينسنت با داکا و موضوعات مربوط به حضانت اوليور، ناقص هستند و نمی توانند چيزی اساسی تر از رنگ پس زمينه ارائه دهند. خوشبختانه فيلم به چيزی فراتر از بازی موری و ليبرهر برای حفظ توجه بيننده نياز ندارد. «سنت وينسنت» ممکن است از فيلم هایی مانند «بابا نوئل بد» مهربان تر و نرم تر باشد، اما در آن به اندازه کافی رفتار نامناسب و اصطکاک کمدی برای تأمين سوخت يک فيلم ۱۰۳ دقيقه ای وجود دارد.
منبع : نقد فارسی