انجمن های تخصصی  فلش خور
مروری بر بیوگرافی پگاه آهنگرانی - نسخه‌ی قابل چاپ

+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: مسائل متفرقه (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=18)
+--- انجمن: فیلم و سینما (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=22)
+---- انجمن: بیوگرافی بازیگران و هنرپیشگان (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=53)
+---- موضوع: مروری بر بیوگرافی پگاه آهنگرانی (/showthread.php?tid=199317)



مروری بر بیوگرافی پگاه آهنگرانی - ❀இℬℯѕ✟♚ℊⅈℛℒஇ❀ - 16-12-2014

مروری بر بیوگرافی پگاه آهنگرانی 1

یک کوله سنگین و یک جفت کتانی همه آن چیزی است که همیشه از پگاه آهنگرانی در ذهن تداعی می شود و این فقط به خاطر فیلم دختری با کفش‌های کتانی نیست، به خاطر مجموعه وجود پگاه است که برای همیشه جدا از کمیت عجیبی به نام زمان یا سن و سال، تصویر یک دختر نوجوان پر امید را در ذهن حک می‌کند، تقریبا چهره اش بدون آن لبخند غریب و قشنگ نبوده است، لبخند غریب او حکایت از درونی دارد پر درد دارد، اگرچه انتخاب کرده که شاد باشد و پرجوش و پویا اما این لبخند غمی همراه خودش دارد و ناراحت است.

پگاه آهنگرانی مثل بیشتر بازیگرهایی که از خانواده‌های سینمایی می‌آیند ابتدا با فیلم‌های مادرش منیژه حکمت شناخته می‌شد، حضورش در فیلم سینمایی “دختری با کفش‌های کتانی” شروع خوبی بود که او در این سال‌ها سعی کرد بر پایه‌اش موفقیت‌های بعدی را بنا کند. اگر وجود مادرش نبود، صدرعاملی او را هرگز نمیشناخت و او هرگز در “دختری با کفشهای کتانی” بازی نمیکرد.در سال‌های اخیر پگاه آهنگرانی، روند رو به رشدی در بازیگری داشته و در تئاتر هم حضور پیدا کرده است.

پگاه آهنگرانی فراهانی، متولد دوم مرداد ماه سال ۱۳۶۳ در تهران* است. پدرش جمشید آهنگرانی و مادرش منیژه (مژگان) حکمت است. تحصیلاتش در هنرستان موسیقی را ناتمام گذاشت اما، نوازنده ویولن سل است. خیلی کم حرف است و علاقه ای به سیاست ندارد. فعالیت سینماییش را با بازی در فیلم “گربه آوازخوان” (کامبوزیا پرتوی) در سال ١٣۶٩ در ۶ سالگی آغاز کرد. اما شاید در دومین بازی کارنامه هنری اش در سن پانزده سالگی بود که درخشید:

بازی در نقش تداعی در فیلم “دختری با کفشهای کتانی”. بازی راحت و روانش نظرات مثبتی در پی داشت. تا اینکه جایزه بهترین بازیگر زن را از جشنواره فیلم قاهره بدست آورد. او در اولین تجربه کارگردانی مادرش به نام “زندان زنان” در سه نقش متفاوت بازی کرده است. در فیلمهای منیژه حکمت ، مصطفی خرقه پوش ، داریوش عیاری، پیمان قاسم‌ خانی و محمدرضا قومی بیشترین همکاری را داشته است. او دو فیلم مستند ساخته است یکی راجع به “غزاله علیزاده” و دیگری راجع به “تئاتر شهر” است.

زمانی که “اخراجی ها ۲″ روی پرده سینما بسیار فروش داشت، پگاه تصمیم میگیرد که فیلمی درباره “مسعود ده نمکی” بسازد. و با وقفه یک ساله ای هم که بدلیل انتخابات در فیلمش ایجاد می شود با اینحال آنرا می سازد. می گوید: “هنوز تلاش می‌کنم فیلم را به جشنواره سینما حقیقت و جشن خانه سینما و…

بفرستم. جاهایی وجود دارد که می‌خواهم فیلمم را بفرستم اما شاید اصلا از فیلم خوششان نیاید چون به هر حال من از کسانی شنیدم که گفته‌اند پگاه آهنگرانی از ده‌نمکی پول گرفته و این فیلم را راجع به او ساخته است. کسانی که فیلم را ندیده ‌بودند این حرف‌ها را زده اند. این فیلمی است که آدم‌ها رویش قضاوت دارند.”

به علت مشغله زیادی که داشت یک دوره ۳-۴ ساله از بازیگری کناره گیری کرد و مشغول فیلمسازی شد. برای او موفقیت اینست که دو سال دیگر بتواند فیلم سینمایی بسازد نه اینکه ۱۷ فیلم سینمایی بازی کرده باشد!

کارگردانی برای او از بازیگری با ارزشتر است چون معتقد است کارگردان خوب توانایی این را دارد که فیلم نامه بد را هم خوب بسازد چون به نظر او در سینما پرداخت مهم است تا فیلمنامه و معتقد است کار با کارگردانی مثل آقای کیمیایی باعث یادگیری بیشتر می شود.

سلیقه او فیلم‌های شخصیت‌محور است و تعداد زیادی فیلم دوست دارد که مردها شخصیت اصلی آن هستند، به نقل از خودش اگر روزی بخواهد فیلم بسازد حتما فیلمی درباره یک شخصیت مرد می‌سازد و تعصبی برای فیلم ساختن درباره زن‌ها ندارد، این مسیری که او تا امروز آمده‌ است کاملا به طور ناخودآگاه بوده تا در فیلم‌هایی بازی کند که زن‌محور هستند یا مشکلات و مسائل زنان را روایت می‌کنند، همه اینها اتفاقی شکل گرفته است.