خداوند آرامش است (۱) - نسخه‌ی قابل چاپ +- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum) +-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40) +--- انجمن: مذهبی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=41) +--- موضوع: خداوند آرامش است (۱) (/showthread.php?tid=186133)

خداوند آرامش است (۱) - bOoOoOy - 23-10-2014 یکی از آیاتی که در کتاب عهد عتیق خیلی تکرار شده است این است که : " آرام باش ، و بدان که من خدا هستم . " (۲) لذا نتیجه این گفته می تواند این باشد که : " نگران و آشفته باش ، تا هرگز خدا را نشناسی . " برای این که با خدای خود ارتباط برقرار کنیم ، این نکته خیلی مهم است که بدانیم او فقط می تواند آن چیزی باشد که هست . و او تنها صلح و آرامش است . (۳) از همه مهمتر ، خلقت با خشونت و تندی اتفاق نمی افتد – عملا آرام و ملایم صورت می گیرد . یعنی حرکت از دنیای نامرئی عالم معنا به دنیای مادی ، فرایندی پر سر و صدا و پرآشوب نیست – بلکه عملا بدون هرگونه سرو صداست . در مدتی که طول می کشد تا این فصل را بخوانید ، میلیون ها میلیون حیات جدید در این دنیا به وجود می آید ، که همگی بدون رعد و برق و خشونت است . علت این امر آن است که آرامش تنها چیزی است که خداوند می شناسد . حال اگر ما با وحشت و یا با رفتاری آشفته ، ترسناک و فوق العاده نگران با خدا سخن بگوئیم ، او کمکی نخواهد کرد . (۴) ببینید ، وقتی ما با خالق خود به نحوی ارتباط برقرار می کنیم که حاکی از عدم آرامش است ، دائم این باورهای ناآرام را تقویت می کنیم . وقتی وحشت خود را حفظ می کنیم ، به آن عدم هماهنگی که بین ذهن ما و جسم ما به وجود آمده است بیشتر اطمینان می کنیم . در ضمن ، حالت ملتمسانه خود را رها می کنیم و چنین باور می کنیم که به خواست های ما پاسخ داده نمی شود ، و به احتمال زیاد خدا را برای خلق جنگ و نزاع و مجاز دانستن آن و دیگر زشتیها که جهان را فرا گرفته است سرزنش می کنیم . اما سرزنش خداوند برای عدم صلح و آرامش مانند نارگیلی است که فکر می کند کشمش است و نارگیلهای دیگر را به دلیل زندگی خشک خودش سرزنش می کند . " کشمش " با تصور باطل خود زندگی می کند ، ما نیز وقتی خدا را به دلیل نداشتن آرامش سرزنش می کنیم ، همان طور هستیم . ما ضمن این که هنگام نماز یا ارتباط با خالق خود باید در قلبمان آرامش داشته باشیم ، باید خودمان هم " آرام باشیم " . این امر به این معناست که قبل از دعا و مراقبه باید زمانی را صرف رسیدن به آرامش کنیم و مراقب تنفس خود باشیم . با بازدم و بیرون دادن نفس ، می توانیم تمرین کنیم تا تمام افکار ناآرام را رها کنیم ، و هنگام دم می توانیم با اشتیاق نفس بکشیم . ما می توانیم به خود یادآوری کنیم که این همه عدم آرامش که در جهان است از آن خدا نیست ، از آن منیت است .... سپس می توانیم دعا کنیم تا به ما کمک کند به آرامش او برگردیم . با این روش می توانیم کمک مورد نیاز خود را جذب کنیم – همه چیز بستگی دارد به این که انرژی خواسته خود را برای آرامش با افکار و رفتارهایی هماهنگ کنیم که با آنها خواسته در آرامش دائمی باشد .