يکی اين‌که درخت خشک، تازه و سبز شد و ديگری اين که درخت خرما در غير زمان خرما دادن، ميوه داده بود. نقل شده است که در آنجا هيچ درخت خرمايی نبود، بلکه خداوند متعال درختی را از جای ديگری به آن مکان آورد و سبز کرد و به همين دليل مکانی که حضرت عيسی (ع) در آنجا زاده شده، (بيت‌اللحم) ناميده شده است.

 

زمانی که عيسی به دنيا آمد، حضرت مريم در اين فکر فرو رفت که به قوم خود چه بگويد؟

از اين‌رو با نگرانی به خود می‌گفت: ای کاش، من پيش از اين می‌مردم و از نظر مردم فراموش می‌شدم که در اين زمان از زير آن درخت صدايی برخاست، يا آن‌که جبرئيل از زير آن درخت مريم را صدا کرد. برخی گفته‌اند آن صدا، صدای عيسی بود که گفت: نگاه کن تا اندوهگين نباشی که خداوند متعال در زير پای تو آبی جاری ساخته است. پس مريم، عيسی را به بغل گرفت و به نزد قومش رفت. گفته شده که حضرت عيسی در بين راه، با مادرش سخن می‌گفت و به او دلداری می‌داد و می‌گفت: "بر تو مادر مژده بدهم که من بنده خدا و مسيح او هستم."

 

 

به تدريج رسم استفاده از درخت کريسمس در بخشهای ديگر اروپا نيز طرفدارانی پيدا کرد.

 

در تزیین درختهای کریسمس اولیه، به جای مجسمه فرشته در نوک درخت، از فیگورهای پریهای کوچک- به نشانه ارواح مهربان- یا زنگوله و شیپر- که برای ترسانیدن ارواح شیطانی به کار میرفت- استفاده می‌شد.

 

در لهستان، درخت کریسمس با مجسمه های کوچک فرشته، طاووس و پرندگان دیگر و تعداد بسیار زیادی ستاره، پوشیده می‌شد. در سوئد، درخت را با تزیینات چوبی که با رنگهای درخشان رنگ آمیزی شده اند و فیگورهای کودک و حیوانات از جنس پوشال و کاه تزیین می‌کنند. دانمارکیها، از پرچمهای کوچک دانمارک و آویزهایی به شکل زنگوله، ستاره، قلب و دانه برف استفاده می‌کنند. مسیحیان ژاپنی بادبزنها و فانوسهای کوچک را ترجیح می‌دهند.

 

تزیین درخت در اوکراین نیز بسیار جالب است، آنها حتما در تزیین درخت خود از عنکبوت و تار عنکبوت استفاده می‌کنند و آنرا خوش یمن می‌دانند، زیرا بنا بر یک افسانه قدیمی، زنی بی‌چیز که هیچ وسیله‌ای برای تزیین درخت و شاد کردن فرزندان خود نداشت، با غصه به خواب می‌رود و هنگام طلوع خورشید متوجه می‌شود که درخت کریسمس خانه اش با تار عنکبوت پوشیده شده است و این تارها با دمیدن خورشید به رشته های نقره مبدل شده‌اند.