مـن خستـه ام ،

مـن خستـه بـودم ،

خستـه خـوآهم بـود 

ای کــآش

سـاعـت روی ِ دیـوارش 

بخـوآبـد زود ...

مـی خوآهـی هَوایَـش کنـی ؟!
کـه چـه ؟!
کـه بـه اوج برسَـد ؟!
کـه بـالـاتر بـاشـد از ایـن پـایینـی ـها ؟!
اگـر آن بـالـا
آن بـالـاهـای ِ بـالـا
تنهــا مـانـد چـه ؟!
اگـر تـو
ایـن پـاییـن
ایـن پـاییـن تَر از پـاییـن
دلتنگـش شُدی چـه ؟!
دسـت نگـه دآر
نگـذآر اوج بگیـرد
نگـذآر فـاصلـه بیش ـتر شـود از ایـن
اوج کـه گـرف
تـو از آن بـالـاهآ
بَرایَش جـالب انگیـزی مـی شَوی در ایـن پـاییـن هآ
بگـذآر بمــانـد
بگـذآر همینجــا
بگـذآر همیـن پـاییـن
بمــانـد
بگـذآر فقط نـخ ِ درون ِ مُشتَت مـرز بیـن ِـتان بـاشـد
فـرودبیــاوَر ایـن عـروج را
حـداقلـش ایـن اسـت کـه بـادبـادکـَـت
بـادبـادک ِ دُردانــه اَت
آن بـالـا
دَر تنهــایی ِ خـود فـرود نمـی آیـد
مگـر نـه ؟!