کفش‌های پاشنه بلند را حالا دیگر همه مختص خانم‌ها می‌دانند اما شاید خیلی‌ها ندانند که بر خلاف تصور عمومی این مردها بوده‌اند که اولین بار از کفش‌ها پاشنه بلند استفاده کرده‌اند آن هم مردهای ایرانی! قضیه کفش پاشنه بلند را...

کفش‌های پاشنه بلند را حالا دیگر همه مختص خانم‌ها می‌دانند اما واقعاً آنها از چه زمانی تصمیم به داشتن این نوع پاپوش گرفتند ؟ شاید خیلی‌ها ندانند که بر خلاف تصور عمومی این مردها بوده‌اند که اولین بار از کفش‌ها پاشنه بلند استفاده کرده‌اند آن هم مردهای ایرانی! اگر سؤال دارید که چرا زنها کفش پاشنه بلند می‌پوشند یک جواب برای آن پیدا شده است: چون مردها می‌پوشیدند!

قضیه کفش بلند را سربازان ایرانی کلید زده‌اند اما نه برای راه رفتن. سربازان ایرانی همیشه به سوارکاری خوب مشهور بوده‌اند و به همین خاطر از کفش‌های پاشنه بلند برای سوار شدن روی اسب استفاده می‌کردند. پاشنه بلند کفش‌ها به سوارکاران اجازه می‌داد که روی رکاب وضعیت بهتری داشته باشند و به ویژه زمان بلند شدن از روی اسب برای تیراندازی تعادل خود را راحت‌تر حفظ کنند. بر اساس تحقیقات صورت گرفته تصاویری که مردان در آن کفش‌های پاشنه بلند پوشیده‌اند روی ظروفی متعلق به قرن نهم دیده شده است. در برخی کتاب‌ها هم گفته شده که قصاب‌های مصری از کفش پاشنه بلند استفاده می‌کردند تا کفش‌هایشان به صورت مستقیم و کامل روی اعما و احشا حیوانات قرار نگیرد.



اما این مردهای ایرانی بودند که کفش‌های پاشنه بلند را با خود به اروپا بردند. اروپایی‌ها در سال ۱۵۹۹ وقتی هیات دیپلماتیک ایران از سوی شاه عباس به این قاره رسید مجذوب ایرانی‌ها یا همان پرشین‌ها شدند. طرز لباس پوشیدن ایرانی‌ها به ویژه در غرب اروپا مورد توجه قرار گرفت و کفش‌های آنها هم وارد فرهنگ اروپا شد. با فراگیر شدن کفش‌های پاشنه بلند طبقه اشرافی اروپا به صورت مرتب پاشنه‌های خود را بلندتر کردند تا به گمان خودشان با طبقه عوام متفاوت باشند.
لوئی چهاردهم،پادشاه فرانسه که یک متر و ۶۳ سانتی‌متر قد داشت مجدوب کفش‌های پاشنه بلند شد و از داشتن کفش‌هایی با پاشنه ۱۰ سانتی‌متری خود حسابی راضی بود چون می‌توانست خودش را بلند قد نشان دهد. لوئی چهاردهم آن‌قدر روی کفش‌های پاشنه بلند حساس بود که دستور داد تنها درباری‌های اجازه دارند کفش‌های پاشنه‌بلند قرمز بپوشند.

البته استفاده از کفش‌های پاشنه بلند دیگر تقریباً تبدیل به یک مد شد و حتی مردهای بلند قد از هم آنها استفاده می‌کردند. چارلز دوم، پادشاه انگلیس با اینکه یک متر و ۸۵ سانتی‌متر قد داشت در مراسم تاجگذاری خود در سال ۱۶۶۱ میلادی، کفش بزرگ قرمزرنگ با پاشنه‌هایی فرانسوی به پا کرده بود.
به تدریج اما مردها قید کفش پاشنه بلند را زدند و این زنها بودند که آن را به عنوان پاپوش خود انتخاب کردند. این مسئله به خاطر این بود که در آن زمان زنها در اروپا از نحوه پوشش مردها تقلید و حتی موهای خود را کوتاه می‌کردند.



از اواخر قرن ۱۷ میلادی کم کم پاشنه کفش مردها کوتاه شد و در مقابل روز به روز پاشنه کفش زنها ارتفاع بیشتری پیدا کرد. بعد از قرن ۱۸ دیگر کفش‌های پاشنه بلند بیشتر در میان پوتین‌های گاوچران‌های آمریکا یا کاوبوی‌ها دیده شد که هنوز هم در برخی مناطق آمریکا استفاده از آنها رواج دارد. کوبایی‌ها هم به صورت سنتی کفش‌های پاشنه بلند مردانه‌ای دارند که هنوز هم دیده می‌شوند. در دهه ۱۹۷۰ میلادی هم برای دوره‌ای کوتاه پوشیدن کفش‌های مردانه پاشنه بلند بار دیگر مد شد اما خیلی زود بار دیگر به فراموشی سپرده شدند. به همین خاطر جان تراولتا در سکانس آغازین فیلم «تب شب شنبه» این کفش‌ها را به پا دارد.