نظریه پروفسور زونیس درباره علل سقوط شاه ،بطور خلاصه این است که هیچ کس به اندازه خود شاه در سقوط رژیم گذشته موثر نبوده و این خود شاه بود که با ضعف های درونی خود،اتکا و وابستگی بیش از حد به دیگران ،فقدان تهور و قبول خطر در رویارویی با مشکلات،عدم اعتماد به نفس و خودداری از تفویض مسئولیت و اختیار به اشخاص جسور و کاردان،بی تصمیمی  و بالاخره کارهایی که کرد و نکرد، و یا آنچه را که می بایست انجام دهد دیر و ناقص و نیمه کاره انجام داد،موجبات سقوط خود و رژیم سلطنتی را در ایران فراهم ساخت

مقامات رسمی آمریکا بارها حمایت خود را از رژیم شاه اعلام کرده و دست او را برای هر اقدامی به منظور ابقای سلطنت خود بازگذاشته بودند،ولی شاه حمایت «لفظی» شاه را کافی نمی دانست.او می خواست آمریکایی ها به جای او تصمیم بگیرند ولی کارتر حاضر به قبول چنین مسئولیتی نبود