♫♫♫

منم یکی ازاون یازده تام..

بچه های ما نداشتن مدرسه فوتبال
پا گرفتن تو زمین خاکی تو مدرسه تو پارک
یادنگرفتن از معلم اروپایی
بالا اومدن با گل کوچیکو با روپایی
نداشتن رژیمای سبزیهای خارجی
نرفتن اردوها و تفریحای کالجی
زمینایی که حتی نداره جا آبخوری
توپ پلاستیکی دولایه دروازه ها آجری
هزارتا داستان که بپیچن از خونه
همه با لباسایی که بی شک ارزونه
ولی باز همیشه گفتن چقدم خوبه
بهترین مربی هم که بچه محل بوده

با ایــمان ما میریم جلو بگو یا مرگ یا ایــران
قهرمانیم مــا…

♫♫♫

کم نداشتیم عابدزاده هارو
با غیرت ، نبوده کسی راه بندازه مارو
بی منت ، زحمتارو بزار پای کادو
نداره یه خارجی حتی یه بابای مارو
که پینه بسته دستش
خسته هستش
ولی خب بازم داره دست بخشش
کمرش دیسک داره
ولی خم نیست آره بیست ساله که سرپا ایستاده اینا نمره بیست داره
از جنوب تا انزلی من
علی کریمی و خسرو حیدری کم ندیدم
ایرانیا تو جنگ سختو واسه هم ظریفن
نمیشه نداریم من همه فن حریفم

سیر میشدیم توراه با نون
کفش رنگ میداد به جوراب پامون
نمیدادن تو پارک رامون
امکانات نبود تو باشگامون
زمینامونم همیشه توراش پاره
توپاش داغون…
چهار سالی یه بار اونم شاید
اگه شانس دره خونت اومد باید
خودتو بدجور ثابت کنی حساب کن
حتی رو همسایت
ما هممون پشت همدیگه
با شعار یا زهراییم
ما همه کل ایران امسال
یکی از اون یازده تاییم
یکی از اون یازده تایــیــم…
میریم جلو یازده تایی…

با ایــمان ما میریم جلو بگو یا مرگ یا ایــران
قهرمانیم مــا…