+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40)
+--- انجمن: مذهبی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=41)
+--- موضوع: راهی برای پیروز شدن بر مشکلات (/showthread.php?tid=104812)
راهی برای پیروز شدن بر مشکلات - ｷﾑ尺刀ﾑ乙 - 01-05-2014
راهی برای پیروز شدن بر مشکلات
براى پیشرفت و پیروزى بر مشكلات دو ركن اساسى لازم است، یكى پایگاه نیرومند درونى و دیگر تكیه گاه محكم برونى، در آیات قرآن به این دو ركن اساسى با تعبیر "صبر" و "صلوة" اشاره شده است: صبر آن حالت استقامت و شكیبایى و ایستادگى در جبهه مشكلات است، و نماز پیوندى است با خدا و وسیله ارتباطى است با این تكیه گاه محكم.
الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ أَنَّهُمْ إِلَیْهِ راجِعُونَ (بقره 46)
(خاشعان) كسانى هستند كه به (قیامت و) ملاقات (با حساب) پروردگارشان و بازگشت به او ایمان دارند.
در مقاله قبل پیرامون این آیه توضیحاتی ذكر شد و دراین مقاله به نكته مهم این آیه می پردازیم:
لقاء اللَّه" چیست؟
تعبیر به" لقاء اللَّه" در قرآن مجید كراراً آمده است، و همه به معنى حضور در صحنه قیامت مىباشد، بدیهى است منظور از " لقاء " و ملاقات خداوند ملاقات حسى، مانند ملاقات افراد بشر با یكدیگر نیست، چرا اینكه خداوند نه جسم است و نه رنگ و مكان دارد كه با چشم ظاهر دیده شود، بلكه منظور یا مشاهده آثار قدرت او در صحنه قیامت و پاداش ها و كیفرها و نعمتها و عذاب هاى او است، چنان كه گروهى از مفسران گفتهاند.
یا به معنى یك نوع شهود باطنى و قلبى است، زیرا انسان گاه به جایى مىرسد كه گویى خدا را با چشم دل در برابر خود مشاهده مىكند، به طورى كه هیچ گونه شك و تردیدى براى او باقى نمىماند.
این حالت ممكن است بر اثر پاكى و تقوا و عبادت و تهذیب نفس در این دنیا براى گروهى پیدا شود، چنان كه در نهج البلاغه مىخوانیم: یكى از دوستان دانشمند على (علیه السلام) به نام" ذعلب یمانى" از امام (علیه السلام) پرسید" هل رایت ربك":" آیا خداى خود را دیدهاى"؟!
امام (علیه السلام) فرمودند: «أ فاعبد ما لا ارى» آیا خدایى را كه نبینم پرستش كنم"؟! و هنگامى كه او توضیح بیشتر خواست امام اضافه كردند: لا تدركه العیون بمشاهدة العیان و لكن تدركه القلوب بحقائق الایمان. " چشم هاى ظاهر هرگز او را مشاهده نكنند، بلكه قلب ها به وسیله نور ایمان او را درك مىنمایند" (نهج البلاغه كلام 179)
ولى این حالت شهود باطنى در قیامت براى همگان پیدا مىشود، چرا كه آثار عظمت و قدرت خدا در آنجا آن چنان آشكار است كه هر كوردلى هم ایمان قطعى پیدا مىكند.
راه پیروزى بر مشكلات!!
وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعِینَ (بقره 45)
و از صبر و نماز یارى جویید و این كار جز براى خاشعان، گران و سنگین است.
هنگامى كه مشكل مهمى براى على (علیه السلام) پیش مىآمد به نماز بر مىخاست سپس این آیه را تلاوت مىفرمود" وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ"
در مقاله قبل توضیحاتی پیرامون این آیه نیز ذكر كردیم و در این مقاله به نكته مهم آن می پردازیم:
براى پیشرفت و پیروزى بر مشكلات دو ركن اساسى لازم است، یكى پایگاه نیرومند درونى و دیگر تكیه گاه محكم برونى، در آیات قرآن به این دو ركن اساسى با تعبیر "صبر" و "صلوة" اشاره شده است: صبر آن حالت استقامت و شكیبایى و ایستادگى در جبهه مشكلات است، و نماز پیوندى است با خدا و وسیله ارتباطى است با این تكیه گاه محكم.
گر چه كلمه "صبر" در روایات فراوانى به روزه تفسیر شده است، ولى مسلماً منحصر به روزه نیست، بلكه ذكر روزه به عنوان یك مصداق بارز و روشن آن است، زیرا انسان در پرتو این عبادت بزرگ ارادهاى نیرومند و ایمانى استوار پیدا مىكند و حاكمیت عقلش بر هوس هایش مسلم مىگردد.
مفسران بزرگ در تفسیر این آیه نقل كردهاند كه رسول گرامى اسلام هر گاه با مشكلى روبرو مىشد كه او را ناراحت مىكرد از نماز و روزه مدد مىگرفت. (مجمع البیان ذیل آیه مورد بحث)
و نیز از امام صادق (علیه السلام) نقل شده كه فرمودند: "هنگامى كه با غمى از غم هاى دنیا روبرو مىشوید وضو گرفته، به مسجد بروید، نماز بخوانید و دعا كنید، زیرا خداوند دستور داده "وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ" (مجمع البیان ذیل آیه مورد بحث)
توجه به نماز و راز و نیاز با پروردگار نیروى تازهاى در انسان ایجاد مىكند و او را براى رویارویى با مشكلات نیرو مىبخشد.
در كتاب" كافى" از امام صادق (علیه السلام) مىخوانیم :
«كان على (علیه السلام) اذا اهاله امر فزع قام الى الصلاة ثم تلا هذه الایة و استعینوا بالصبر و الصلاة» " هنگامى كه مشكل مهمى براى امام على (علیه السلام) پیش مىآمد به نماز بر مىخاست سپس این آیه را تلاوت مىفرمود" وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ".
آرى نماز انسان را به قدرت لایزالى پیوند مىدهد كه همه مشكلات براى او سهل و آسان است و همین احساس سبب مىشود كه انسان در برابر حوادث نیرومند و خونسرد باشد.
نجات از سلطهى طاغوت، از بزرگترین نعمتهاى الهى!!
یا بَنِی إِسْرائِیلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْكُمْ وَ أَنِّی فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمِینَ (بقره 47)
اى بنى اسرائیل! نعمتم را كه به شما ارزانى داشتم، بیاد آورید و این كه من شما را بر جهانیان برترى بخشیدم.
براى پیشرفت و پیروزى بر مشكلات دو ركن اساسى لازم است، یكى پایگاه نیرومند درونى و دیگر تكیه گاه محكم برونى، در آیات قرآن به این دو ركن اساسى با تعبیر" صبر" و" صلوة" اشاره شده است: صبر آن حالت استقامت و شكیبایى و ایستادگى در جبهه مشكلات است، و نماز پیوندى است با خدا و وسیله ارتباطى است با این تكیه گاه محكم
این آیه، از فرزندان و نسل حضرت یعقوب مىخواهد كه براى معرفت بیشتر خداوند و زنده شدن روح شكرگزارى و دلگرم شدن به نعمتهاى الهى، از آن موهبتها و نعمتها یاد كنند.
این نعمت ها دامنه گستردهاى دارد، از نعمت هدایت و ایمان گرفته تا رهایى از چنگال فرعونیان و باز یافتن عظمت و استقلال همه را شامل مىشود.
شاید بعضى تصور كنند كه منظور از " فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمِینَ" این باشد كه آنها را بر تمام جهانیان در تمام ادوار برترى بخشیده است. ولى با توجه به سایر آیات قرآن روشن مىشود كه مقصود برترى آنها نسبت به افراد محیط و عصر خودشان است زیرا در قرآن مىخوانیم" كُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ ..." شما (مسلمانان) بهترین امتى بودید كه براى نفع انسانها آفریده شدهاید." (آل عمران آیه 110)
و در جاى دیگر درباره بنى اسرائیل مىخوانیم: "وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ كانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا" ما این مستضعفان را وارث مشرق و مغرب زمین كردیم" (سوره اعراف آیه 137) روشن است كه بنى اسرائیل در آن زمان وارث تمام جهان نشدند پس مقصود این است كه وارث شرق و غرب منطقه خودشان گشتند بنابراین فضیلت آنها بر جهانیان نیز برترى نسبت به افراد همان محیط است.
همچنین ممكن است مراد از برترى، پیروزى حضرت موسى و قوم بنى اسرائیل بر فرعونیان باشد، نه برترى اخلاقى و اعتقادى. (جاثیه، 16) زیرا قرآن بارها از بهانهجویىهاى بىمورد و بىاعتقادى آنها انتقاد مىكند.
پیامهای آیه:
1ـ نعمت و فضیلت بدست خداوند است. «نِعْمَتِیَ»، «أَنْعَمْتُ»، «فضلت»
2ـ نجات از سلطهى طاغوت، از بزرگترین نعمتهاى الهى است. «نِعْمَتِیَ»، «فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمِینَ